Twee stappen vooruit, één achteruit. Ik schreef er al eerder over.
Vorige week heb ik op de ledenavond van de Natuurbescherming verteld dat ik stop, als voorzitter.
Dat kwam niet - poef - uit de lucht vallen natuurlijk, daar is lang en breed over nagedacht. Door de onderbezetting in de vereniging kwam er de laatste tijd steeds meer op mijn bord te liggen. En dat werd, naast al mijn overige werk, op een bepaald moment teveel.
Dan moet je een beslissing nemen. Je kan doorgaan tot je bent opgebrand, of je kan stoppen, wat dan weer een probleem oplevert voor de vereniging. Ergens valt altijd een gat.
Maar gelukkig valt een gat in een vereniging uiteindelijk wel te dichten. Zo blijf ik wél aan als bestuurslid, en zullen een aantal van de voorzitterstaken voorlopig gerouleerd worden. En dan zien we verder.
Steekje voor steekje komen we er wel uit. Terwijl een gat in jezelf ... dat is lastiger te fixen, denk ik.
Voor nu ... opluchting. Het hoge woord is eruit. Er is weer lucht en ruimte.
Teveel hooi op de vork. Je merkt het eerst niet eens zo. Je merkt het soms pas, als het hooi er weer af is, dat je al die tijd met een te zware lading zat.
Herkenbaar? Ik kan je van harte aanbevelen om dan een knoop door te hakken. Niet te lang wachten.
En dat was het voor vandaag!
Met hartelijke dank aan de kleurige zelfgebreide sokken die ik kreeg van Ankie's moeder, als vrolijke figuranten bij dit bericht!😊
8 reacties:
Goed gedaan Clarien, jij hebt tijdig op de rem getrapt en ik ben iets te lang doorgegaan waardoor ik tegen een burnout aan zit ! Ik heb nu een afspraak vrije maand in gelast een soort stoptober zeg maar,en dat geeft echt wel wat rust. Pas goed op jezelf en hou je grenzen in de gaten hoor !
Goed dat je luister naar je innerlijke stem, uiteindelijk moet je kiezen voor zelfbehoud.
Na je vorige bericht over twee stappen vooruit, éém stap terug vroeg ik me al af wat je nu precies bedoelde..
Jezelf opbranden heeft geen zin. Maar dat maakt de keuze om ergens mee te stoppen vaak niet nog niet eenvoudig.
Moedige keus. Succes met het opladen en het houden van focus (want er zijn zoveel mooie, leuke en interessante zaken in het leven! Veel meer dan in één dag passen...;) ).
Hartelijke groet,
Hilde
Dat je opluchting voelt, zegt genoeg. Goed dat je op tijd aan de rem hebt getrokken, ken mensen die maar door zijn gegaan en een lange hersteltijd nodig hadden. Je hebt nog genoeg andere verantwoordelijkheden die ook je tijd en aandacht vragen. Om in boerderij termen te blijven, niet teveel hooi op de vork nemen, er moet ook tijd zijn voor ontspanning.
Heel wijs van je, want vaak als je één keer over je grens gaat, gebeurt het vaker. En da's niet fijn, kan ik je vertellen. Daar ben je lang mee bezig, om dat te herstellen.
groetjes Tineke
Dat zal een moeilijke stap zijn geweest! Juist omdat de natuur je zo aan het hart gaat. Gelukkig kun je nog dingen blijven doen voor de stichting, om zo je bijdrage te leveren. Fijne dag verder! Hier schijnt de zon, al is het wat aarzelend :D
Clarien, je hebt best veel ballen om in de lucht te houden.
Het is heel verstandig dat je naast het managen van het landbouwgebeuren, het dierengebeuren, het familie- en vriendengebeuren én je taken buitenshuis nu overgegaan bent tot het managen van je energie.
Daarbij hoort ook het inbouwen van momenten van rust.
Wijs besluit!
Hartelijke groeten van Zem.
Wat een lieve tips en reacties! Dank jullie wel!
Een reactie posten