Vanochtend, na de eerste rondes, van dieren en van opruimen, zat ik op m'n gemakje een kom pap te eten, en te bedenken wat er allemaal moest gebeuren vandaag op de tuin.
Toen viel mijn oog toevallig op de agenda. Ojee! Vandaag boomfeestdag!! En ik zou daarheen, namens de vereniging!
Nou ..... ik was (weer es) nét op het nippertje. De wethouder en de andere gasten stonden nog op het parkeerterrein, en daar gingen we, het bos door, op zoek naar het boomfeest!
Ken je het?
Het boomfeest is een landelijk feest. Kinderen van bassischolen planten dan bomen. Ruim honderdvijftig duizend kinderen planten vele honderdduizenden bomen. Elk jaar weer. Ga maar na hoeveel bomen dat zijn. En dat gebeurt al méér dan zestig jaar.
Het landelijke feest was eigenlijk vorige week, maar aangezien het toen ook net biddag voor de gewassen was, werd hier in Staphorst besloten om het boomfeest een weekje op te schuiven.
Naar vandaag dus. De wethouder mocht samen met de teamleider van onze boswachterij een mooie lindeboom planten. Het was nogal een klus. De jasjes gingen erbij uit!
En toen al die kinderen dus.
Op zo'n dag spreek je veel verschillende mensen. Komen soms zomaar spontaan nieuwe ideeën op. Zo sprak ik vandaag met Petra. Zij is beleidsmedewerker Onderwijs, bij de gemeente Staphorst.
Nou, hou je vast. HOE toevallig dit weer is!
Een van haar taken is om scholen, en vrijwilligers die lessen kunnen geven over een bepaald onderwerp, bijvoorbeeld cultuurhistorie, aan elkaar te koppelen.
'Doen jullie dat ook voor lessen over natuur?' vroeg ik.
Nee dat deden ze niet. Nóg niet.
En kijk, daar hebben we dan misschien een link! Wij willen als vereniging namelijk graag aan kinderen lesgeven, en kennis van en liefde voor de natuur overbrengen. Maar het is nogal een klus om dat te organiseren. En nu blijkt de gemeente dus iemand te hebben die dat 'matchen' doet! Bingo!! 😊😊
Er waren nog meer leuke gesprekken en ideeën. Ik ben thuis alles meteen maar op gaan schrijven. Met een bammetje ... tuin!
En zo kom je op de gekste plaatsen en op de meest onverwachte momenten op ideeën.
De fotograaf die aanwezig was, zei bijvoorbeeld terloops iets over de trimbaan, die vroeger hier in het bos was. En in gesprek met de boswachter ontstond toen het idee om de beleef-route in het bos uit te gaan breiden ...... met trimbaan toestellen!
Natuur en bewegen hand in hand! Top!! 🌳🏃
Ik werd er heel blij van. Niet dat alles meteen zal doorgaan en van een leien dakje zal gaan, maar het is mooi als dingen samenvallen. En als je met mensen je passies kan delen.
Thuis was er toen geen tijd meer voor groot tuinwerk. Ik ben maar de voorraden gaan nakijken en opruimen.
Behalve dat wat in de vriezer zit, en gedroogd is en geweckt, hebben we nu nog pompoenen, een krat uien, een krat piepers, een halve krat bieten, en een doos wortelen. En appels ook nog. Maar die zijn al vrij zacht.
Je kan er nog best leuke maaltijden van maken.
Vanavond nam ik rijst als basis. Die moet vrij lang garen, en dan gaan er groenten bovenop, meegaren. Dit keer een wortel, een halve kleine pompoen in blokjes, een stuk broccoli uit de vriezer, een halve ui, en wat knoflook en een lepel vers groentezout.
Daarmee heb je eigenlijk al een compleet maal.
Maar Paul wil altijd graag salade, dus die maakte ik van een biet, een appel, de andere helft van de ui, wat appelazijn, een restje olie van de gedroogde tomaten en een blik tonijn op olie.
Ook nog peper en zout natuurlijk en wat kruiden.
Het is even wennen misschien, maar ik kan je erg aanbevelen om al je groenten en fruit zo weinig mogelijk te schillen. Wist je dat in die schil de verdediging van de groenten zit, tegen ziektes? Als je die schillen opeet, krijg je die weerstand-stoffen dus ook binnen.
Schillen weggooien betekent het belangrijkste weggooien.
(nou ja het kurk-achtige en de 'plekjes' alleen even eraf snijden)
En die andere appels?
Die gaan mee naar school, vrijdag. 😊
5 reacties:
Echt feest, Clarien !
Lie(f)s.
Ik vind zelfs gebakken aardappels mét schil lekkerder dan zonder. Gebakken peer (afgeblust met zwarte balsamico azijn) trouwens ook. Wel goed wassen uiteraard, dus of het nu minder werk is weet ik niet.
Ja, ik vind het ook altijd heel leuk, dat zoveel mensen zoveel ideeën hebben. Of het nu allemaal gerealiseerd wordt is niet eens zo belangrijk, maar wel dat je merkt dat mensen nadenken en dan proberen om er iets leuks of zinvols van te maken. Communicatie is toch een magisch iets. De boswachterij Staphorst is een hele mooie. In onze Drentse tijd kwamen we er zo nu en dan.
Nu je een koude kas hebt kan je een slaplant in zaad laten komen, dan heb je nu volop kleine slaplantjes .Wij eten al een maand sla uit de kas, zomaar uitgezaaid, we kunnen heel het dorp van stekjes voorzien..En ik eet ook heel graag sla....Ik zou wel een fotootje posten maar weet niet goed hoe dat moet )-: groetjes
Een paar dingen in dit blog doen me denken aan mijn jeugd; mijn moeder kwam ook altijd en overal 'met de leste snik' zoals dat in mijn moerstaal heet. Mijn vader daarentegen was liever tien minuten te vroeg dan een seconde te laat op een afspraak. Bij mijn moeder zat het in de genen; de meeste broers en zussen van haar waren ook behept met dat euvel. Ook haar vader, mijn opa leed eraan. Zondagsmorgens werd er vaak uit de grap, maar wel met een serieuze ondertoon, gezegd 'de kinder van Aorend Enting bent der, wij kunt begunnen' en kon de kerkdienst beginnen, want de kans dat er daarna nog iemand kwam was vrijwel nul. Mijn ouders zullen ongetwijfeld regelmatig ergens een meningsverschil over gehad hebben, maar het enig waarbij de kinderen aanwezig waren, ging altijd over op tijd ergens zijn. De rest bewaarden ze tot de kinderen er niet meer bij waren.
Wat ik ook erg herken is Pauls behoefte aan een salade bij het eten. Mijn eigen vader hield er ook erg van en mijn moeder was er ook niet vies van. Zij was een op-en-top groentemens. Ikzelf maak ook vrijwel altijd een salade bij de maaltijd, en altijd naast de 'reguliere' groente.
Wat de functie van de schil aangaat; ik heb de schil van een vrucht altijd gezien als de huid van een mens; de barrière tegen onheil van buiten, maar wat je erover schrijft geeft bij mij een geheel nieuwe inzicht op de term 'met huid en haar iets verslinden'. Eerlijkheidshalve; een appel eet ik het liefst met schil en al, zo uit de hand, al is dat wat moeilijker geworden nadat En de appels uit een supermarkt, waar ik toe veroordeeld ben sinds ik het huis uit ben, schil ik wel en heb de concessie gedaan dat ik mezelf toesta de appel in vieren te delen en de parten te verorberen.
Wij eten meer dan de helft van het jaar ongeschilde aardappels ... Goed schoonboenen, pitten en smullen maar!
Eén van onze dochters heeft gisteren ook een boom helpen planten, het was hier ook boomplantdag. Altijd weer een feestje!
Een reactie posten