 |
| De Oranjerie |
 |
| De Oranjerie |
Met mijn moeder ging ik vandaag op stap. We wilden naar de kerstmarkt in De Oranjerie, in Zeijen. Ik zou mijn moeder om half elf oppikken in Anloo, en keek van te voren nog even snel, hoe ik precies moest rijden. Van Anloo naar Zeijen. Er zijn nogal wat van die kneuterige dorpjes in Drenthe en je rijdt zomaar verkeerd.
En toen zag ik dat het pas om 13.00 open ging. Ohhh ... jammer. Want ik had alleen de ochtend maar beschikbaar en moest om 14.00 thuis zijn.
Nou, toch maar op weg. Mijn moeder was al onderweg naar Anloo, en ik dacht, we vinden wel iets anders leuks, daar in Drenthe.
Anloo zelf is ook al leuk.
,
 |
'Het Hunebed bekijken?' stelde ik voor. Dat was prima!
Maar kijk nou. Nog méér verloren schapen.
Hele kuddes liepen hier. Grote horens, lange staarten. Echt mooie beesten. Mijn moeder verloor van schrik een batterijtje. Van haar gehoorapparaat. Zo'n piepklein batterijtje was het, opgerold in de zakdoek.
(Vroeger zaten er snoepjes in de zakdoek, die ze dan zogenaamd 'van schrik' rondstrooide. Voor ons. Nu zijn het de batterijtjes van het gehoorapparaatje. Jaja ... zo gaat dat. Maar, terug naar de schapen)
Een nieuwsgierig exemplaar komt even gedag zeggen.
Maar dan verdwijnen ze weer tussen de bomen. Da-hag!
Wij gaan de bewoonde wereld weer opzoeken. En in Gasteren blijkt een antiekboerderij te zitten. Nou ja, zo tussen antiek en kerst en curiosa in. Maar heel leuk!
De eigenaars wonen in het voorhuis, en de hele grote achterste deel is verbouwd tot winkel.
Alleen al die enorme schuur bekijken, met de prachtige spanten en gebinten, is al de moeite waard. De zolder loopt helemaal rondom de deel. Er is niemand. Overal zijn hoeken met spullen, en sommige hoeken, daar lijkt het wel alsof er ook echt nóóit iemand komt.
Het is hierboven weer oud spul natuurlijk. Je moet er van houden.
Erg mooi.
Ook in de rest van het dorp is veel historie te vinden. Het pannenkoekenrestaurant, er pal tegenover, heeft ook iets antieks. En dat komt niet alleen door stokoude gebinten en de rieten kap, maar ook vooral door de inrichting.
Houten schrootjes, bruine vloerbedekking, groene kleedjes op de tafels ...... eigenlijk is het ontzettend gedateerd. Helemaal jaren 70. Maar dat heeft ook wel weer iets.
Het is in elk geval lekker warm en ze hebben prima pannenkoeken. Bij Brinkzicht.
En hiermee (foto onder) kwam ik thuis.
Paul blij. Die was bang dat ik weer rode kerststerren voor het raam ging zetten. Net als vorig jaar. Ze hebben er tot juli gestaan. Maar nee, die hoef ik dit jaar ook niet.
Het tinnen tafereeltje moet nog gevuld worden, met kleine lichtjes en dennentakjes, zo hadden ze het in de winkel. Of gewoon wat wachinelichtjes erachter?
Je moet toch wát, op dagen zoals deze, als het eigenlijk de hele dag maar niet licht wil worden ....
Dus de reis ging naar Gasteren, één dorp verderop, en naar de Gasterense Duinen. Het zijn écht duinen, ontstaan door zandverstuivingen. Wat je in Drenthe veel ziet. Maar er was geen zee, en de zon was ook nergens te bekennen.
Bij zo'n Hunebed hangt een mystiek sfeertje. Het is iets van duizenden jaren oud. En er was nu ook nog eens niemand te bekennen. Wij waren echt helemaal alleen daar, op die wijde hei en in dat druipende bos.
Dachten we.
Maar kijk nou. Nog méér verloren schapen.
Hele kuddes liepen hier. Grote horens, lange staarten. Echt mooie beesten. Mijn moeder verloor van schrik een batterijtje. Van haar gehoorapparaat. Zo'n piepklein batterijtje was het, opgerold in de zakdoek.
(Vroeger zaten er snoepjes in de zakdoek, die ze dan zogenaamd 'van schrik' rondstrooide. Voor ons. Nu zijn het de batterijtjes van het gehoorapparaatje. Jaja ... zo gaat dat. Maar, terug naar de schapen)
Een nieuwsgierig exemplaar komt even gedag zeggen.
Maar dan verdwijnen ze weer tussen de bomen. Da-hag!
Wij gaan de bewoonde wereld weer opzoeken. En in Gasteren blijkt een antiekboerderij te zitten. Nou ja, zo tussen antiek en kerst en curiosa in. Maar heel leuk!
De eigenaars wonen in het voorhuis, en de hele grote achterste deel is verbouwd tot winkel.
Alleen al die enorme schuur bekijken, met de prachtige spanten en gebinten, is al de moeite waard. De zolder loopt helemaal rondom de deel. Er is niemand. Overal zijn hoeken met spullen, en sommige hoeken, daar lijkt het wel alsof er ook echt nóóit iemand komt.
Het is hierboven weer oud spul natuurlijk. Je moet er van houden.
Erg mooi.
Ook in de rest van het dorp is veel historie te vinden. Het pannenkoekenrestaurant, er pal tegenover, heeft ook iets antieks. En dat komt niet alleen door stokoude gebinten en de rieten kap, maar ook vooral door de inrichting.
Houten schrootjes, bruine vloerbedekking, groene kleedjes op de tafels ...... eigenlijk is het ontzettend gedateerd. Helemaal jaren 70. Maar dat heeft ook wel weer iets.
Het is in elk geval lekker warm en ze hebben prima pannenkoeken. Bij Brinkzicht.
En hiermee (foto onder) kwam ik thuis.
Paul blij. Die was bang dat ik weer rode kerststerren voor het raam ging zetten. Net als vorig jaar. Ze hebben er tot juli gestaan. Maar nee, die hoef ik dit jaar ook niet.
Het tinnen tafereeltje moet nog gevuld worden, met kleine lichtjes en dennentakjes, zo hadden ze het in de winkel. Of gewoon wat wachinelichtjes erachter?
 |
8 reacties:
Mooi, beetje mystiek, en een beestje dat bijna uit je hand kwam eten, Clarien.
'Oud spul' heeft vaak een ziel...
Pannenkoek ziet er lekker uit.
Lie(f)s.
Pass wel goed op.met Brit en Bekje met die losse waxinelichtjes. Ik zet alleen een waxinelichtje in een potje in weer een zorgvuldig afgesloten lantaarn op de vensterbank zodat het veilig staat voor onze kat. Nep kaarsen met die knoopcelbatterijen gebruik ik ook niet omdat die bij inslikken levensgevaarlijk zijn. Voor de rest heb ik een paar snoertjes met ledjed die werken dmv twee gewone batterijen in een dicht kastje. Werkt prima, is gezellig en veilig voor mens en dier. Ze zijn voor een paar euro al te koop bij k.ruidvat of a.ction. die van mij gaan al heel wat winters mee.
Wat leuk dat je hier om de hoek was!
Groetjes uit Assen
Anna H.
Ik navigeer alleen nog op de smartphone hier in de buurt.Ik ga eerst naar maps van google,zet daar de route uit en verzend het naar de smart.Schattige huisjes en dorpen hebben jullie.
Genoten van dzeze post...dank ! En ik moet daar zeker eens heen !
Fijn weekend .
Grappig dat je, zonder het exterieur te zien, al aan de constructie kunt zien dat de 'antiekboerderij' van een andere bouwstijl is dan de 'pannenkoekenboerderij'. De één een veenkoloniale bouwstijl, met verdieping en de andere een Saksische boerderij zonder verdieping en de hilde aan weerszijden van de deel. Even voor diegenen die onbekend zijn met (oude) boerderijen; een hilde is een lage zolder, veelal boven de koe- en/of varkestal, waarop klein gereedschap als harken, schoffels, zaaizaad, en ander relatief licht spul op bewaard werd.
De 'veenkoloniale bouwstijl werd door mijn opa (geboren in 1881) met verbazing bekeken en hij vatte die verbazing altijd samen met het zinnetje "Wel wil nou op zolder wonen" Voor hem bestond er geen zolderverdieping, je had alleen maar een 'slietenzolder' om er hooi of graan op te kunnen slaan.
De schapen op de foto zijn waarschijnlijk originele Drentse heideschapen. Het is een klein ras met een lange staart. Volgens de schaapherder die we in mijn jeugd nog in Westerbork hadden, Hendrik Noordhuis, was het een ras dat je beslist niet op grasland of andere voedselrijke gronden moest laten grazen; "ze raakt allemaol an de schijterij en gaot der kapot an" was zijn argument. In zijn eigen kudde had hij ze niet, dat waren allemaal 'Schoonebekers' en allemaal raszuiver, volgens hem. Dat raszuiver houden leverde hem een enorm conflict op met de Provincie Drenthe op het moment dat die de schaapskudde overnamen en hij er in loondienst kwam. Die wilde de 'schoonebekers' kruisen met een ras dat wat meer vlees produceerde, wat categorisch tegengewerkt werd door Noordhuis. Hij ging zelfs zover dat hij weigerde een ram van een ander ras bij zijn schapen toe te laten, wat als gevolg had dat hij het jaar erop geen lammetjes had. Achteraf gezien is zijn stijfkoppige houding het behoud geweest van het Schoonebeker schapenras.
Over schapen valt nog veel meer te vertellen, maar ik wilde het hier even bij laten.
Misschien is het een idee voor Willem om een eigen blog te beginnen!
Willem zou er met gemak een kunnen vullen! Maar dit is ook leuk. Twéé in een! :))
Een reactie posten