Mééstal .... begint de maandag wat stroef. Ik denk niet dat ik de enige ben, die op maandag even het ritme moet vinden. De dag ligt zo uitgestrekt voor je, met vele vele klussen en dingetjes .... dan wil je soms wel de dekens over je hoofd trekken en doorslapen tot dinsdag.
Maar vandaag begon de dag met een hele vroege postbode die met een groot pak aankwam. Van Marga. Uit Engeland. Het was een pak vol met liefde! 💗💗💗
Maar liefst zesentwintig rugzakken heeft ze gemaakt. Allemaal keurig netjes, let vooral op de details en afwerking! En zulke mooie kleuren en stoffen.
Het zijn allemaal tassen voor in de schoenendozen voor Edukans. Zesentwintig. Daar kan je een hele klas vol kinderen dolblij mee maken!
Ook waren er nog tien knikkerzakken bij. Met potloodjes, want het moest niet te zwaar worden natuurlijk allemaal.
De hele maandag vrolijkt op van zo'n leuk pak!! Ik heb ze uitgebreid zitten bekijken en bewonderd. Ontzettend bedankt Marga!
Het is ook nog heel mooi getimed, want aanstaande woensdag was ik van plan de hele vracht aan tasjes en knikkerzakken en ander spul naar Kampen te brengen.
Verder. Maandag. Huishouddag. Maar ik wilde nu maar eens niet wéér mijn wapperende lakens laten zien.😊 Nee, we gaan even naar de achterste schuur. Want daar is een piepklein beginnetjes gemaakt met de nieuwe plek voor Bonnie en Bella.
Ik heb daar een diepe smalle kuil gegraven. Heb je dat wel eens geprobeerd? Zo'n smalle kuil? Je moet er helemaal tot je oksel in om het onderste zand eruit te kunnen scheppen, met een klein schepje.
Toen ik het grondwater tegenkwam leek het me wel diep genoeg. Er komt op deze plek een dikke zware paal, van bijna twee meter, die tot de helft de grond in moest. Toen, water erin (van Jan geleerd) en daarna scherp zand erin strooien. Dan krijg je een paal die staat als beton.
De reden dat deze paal zo stevig moet staan is omdat hij een spanpaal wordt voor een stuk omheining. Het is wat lastig uit te leggen, maar ik maak een omheining met stroomdraad, die doorloopt in de stal. Zodat ik daar aan één kant ruimte over hou voor hooi en voor kruiwagens enzo.
Na het water en het zand, heb ik rondom de paal nog bakstenen in de modder gedrukt. Aan vier zijden, twéé stenen op elkaar, als extra versteviging voor de paal.
Wachten tot het droog is. En dan, draden spannen.
En zover ben ik nu met de stal. Het begin is er.
Daarna zat er eigenlijk geen lijn meer in de maandag. Er was eerst nog een overleg, met collega's van de vereniging, over hoe je mensen betrekt bij en motiveert voor vrijwilligerswerk. Blijft erg moeilijk. Iedereen is maar drukdruk.
'Hoi, hoe gaat het?' 'Goed. Drukdruk.'
Je kunt er een boek over schrijven. Met als titel Drukdruk. Haha. (ikzelf net zo goed hoor)
En ik las weer iets boeiends. In de 'Boerderij'. Over kruidenweides. Die goed schijnen te zijn voor koeien en voor de melkvetten en de opbrengst, en dan ook nog es voor de natuur en biodiversiteit! En wat ook mooi is, die kruiden kunnen beter tegen droogte dan gras. Gras staat dan stil, maar kruiden groeien door!
Nah!!! Wat wil je nog meer? Waarom zijn die er dan nog maar zo weinig? Moeten we hier in duiken? Eerst maar eens wat meer over te weten zien te komen.
Want ik zie dat wel zitten, ook hier in de omgeving, kruidenweides .... alleen die naam al!
Brood bakken. Moest ook gebeuren. Ik heb hem nog niet laten zien, maar ik heb een nieuwe graanmolen. Graan malen ..... is nu een peulenschil! In een paar minuten had ik twee kilo mooi fijn roggemeel gemalen. Dat scheelt enorm veel werk! Ik heb er twee ronde broden van gebakken.
Ze zijn wel ongelijk. Waarom?
Ik bak ze in twee pannen. Die zijn ook ongelijk. Vandaar. Maar ze smaken wel hetzelfde.
Het is wel weer genoeg voor vandaag. En laten we deze Goeie Maandag afsluiten, zoals we begonnen, met kleur!!
Kleur uit Engeland!
6 reacties:
Wat een 'kleurig pak uit Engeland', Clarien, supermooi afgewerkt !
Serieus aan 't werk, jij, op een vroege maandag !
Kruidenweide, om je even in te verdiepen, misschien wel, zou ook mooi zijn.
Lie(f)s.
Dag Clarien
Ik zag ooit op een website een Britse boer die zijn grasweiden had ingezaaid met een dertigtal verschillende grassoorten. Door observatie en opzoekwerk had hij een selectie gemaakt die veel diverser is dan wat nu in weides gebruikt wordt. Daardoor kreeg hij het hele jaar door gras en een worteltapijt dat bestand was tegen het hele jaar door belopen en begrazen worden. Het resultaat was dat zijn dieren bijna nooit op stal moesten en hij minder wintervoer moest inslaan. De site vind ik niet meer terug, maar het idee lijkt me wel wat, zeker gecombineerd met mooie kruiden.
Verder geniet ik elke dag van jouw blog en van je vele projecten!
Groetjes
Marie-Paule
Toen het echt droog werd afgelopen zomer stond alles stil; kruiden zowel als de verschillende soorten gras. Alles was geel/bruin. Nog meer mensen met die ervaring?
@Anoniem, voor de keukenkruiden gaat het in ieder geval wel op. Ik kweek ze in kuipen van 40 - 60 liter, en de afgelopen zomer was het zeer zeker zaak om het vochtgehalte goed te contoleren. Nou heeft het ene kruid minder vocht nodig dan het andere, maar zoals de transportsector altijd zegt "zonder vervoer staat alles stil" kun je voor gewassen stellen "zonder water staat de groei stil"
Wat kruidig gras aangaat; uit mijn jeugd kan ik me goed herinneren dat het eten van de koeien de smaak van de melk beïnvloedt. Je kon altijd aan de melk proeven of er knollen bijgevoerd werden, of bieten en als de koeien in het voorjaar weer de wei in mochten dan smaakte de melk ook anders, om het maar niet te hebben over de smaak van grasboter en graskaas. En toch kregen de koeien 's winters hooi dat afkomstig was van dezelfde kruidige graslanden. En of je eraan wende, ik weet het niet, maar na verloop van een enig tijd was je, of gewend aan de nieuwe smaak, of de samenstelling van het gras veranderde. Logisch geredeneerd lijkt me dat het laatste het geval is.
En het allerlekkerste was spurrie-boter, als de koeien op de spurrie stonden. Dat was een gewas wat na de rogge werd ingezaaid geloof ik. Een heel oud ras. Het wordt nu niet meer verbouwd.
Ben benieuwd of het nog te krijgen is, spurrie zaad.
Spurrie werd, in ieder geval in mijn kindertijd en in mijn buurt, maar weinig verbouwd. Het was geen populair gewas onder de boeren, als ik afga op wat ik altijd hoorde, "Aj sparre (spurrie) zeit, hol ie 't de èerste tien jaor", waarmee ze maar wilden zeggen dat het spul nogal hardnekkig was. Het scheen ook tamelijk laxerend te werken, maar ja, dat deden knollen ook en die verbouwde mijn vader wel.
Over de smaak van melk van spurrie etende koeien ben ik niet op de hoogte, want mijn vader verbouwde het niet en werd dientengevolge ook niet aan onze koeien gevoerd. Maar ik neem het op jouw gezag aan dat spurriemelk lekkere boter leverde.
Een reactie posten