Vannacht waren er zeven muggen bij ons in de slaapkamer. Ze komen binnen omdat het buiten kouder wordt. Dat snap ik best, maar ze houden ons wakker. Dikke bulten krijg je er meestal niet meer van, want zo aan het einde van het seizoen heb je wel wat immuniteit ontwikkeld.
Maar dat geluid. Dat is erger dan die bulten.
Ik heb ze vanmorgen alle zeven met de stofzuiger opgezogen, en ben meteen een rondje gaan maken. Op zolder staan veel voorraden, en daar zitten ook beestjes. Vliegen, spinnetjes en torretjes en dat soort. Hopla allemaal opgezogen.
 |
Veel bezoek en de vergadering van die avond voorbereiden en nog veel meer .... het enige rustmoment was het pellen van de maiskolven. Die lagen er ook nog. Ik kon op google niks vinden over hoe je maiskolven het beste kan bewaren, dus ik heb ze maar gepeld. Rustigjes op een bankje.
En dan drogen, dacht ik maar.
De draden in de mais moest ik bewaren, zei Shirley. Omdat die geneeskracht hebben. Nou, dat is gebeurd. Dat was wel een priegelwerkje om die er apart uit te halen.
Ondertussen vraagt Brit ook steeds aandacht.
Ze heeft ook veel dingen aan haar hoofd. Ten eerste hebben we een nieuwe kat. Nou ja, hebben is een groot woord. Maar één van de boerderijkatten van de overburen woont ineens op onze hooizolder. Bij Bekje.
En Brit vindt dat drie keer niks. Jankend van woede staat ze onderaan de trap te brullen dat de kat Nu Meteen Moet Opzouten!!
De kat, die ik Vlekje heb genoemd, wegens het hebben van vele vlekjes, zit zich ondertussen rustig te wassen. Hond? Pffffft. Zit beneden. Kan hier toch niet komen.
Ach ja, die Brit.
Dan gaat ze wat anders doen. Namelijk het kalf Bonnie laten schrikken. Met hard geblaf, waardoor Bonnie schrikt en pardoes over het draad om de moestuin heen springt.
Nee he, een kalf in de moestuin. Moeder Bella meteen aan het loeien. Kom terug kalf!!!
Met wat kunst en vliegwerk krijg ik haar in de hoek en springt ze weer terug.
Dan komen alle bokjes er aan. 'Mogen wij ook in de moestuin?' Haha wat een stel is het toch.
Maar het mag niet. Geen zes bokjes in de moestuin. Nog niet.
Ondertussen vraagt Brit ook steeds aandacht.
Ze heeft ook veel dingen aan haar hoofd. Ten eerste hebben we een nieuwe kat. Nou ja, hebben is een groot woord. Maar één van de boerderijkatten van de overburen woont ineens op onze hooizolder. Bij Bekje.
En Brit vindt dat drie keer niks. Jankend van woede staat ze onderaan de trap te brullen dat de kat Nu Meteen Moet Opzouten!!
De kat, die ik Vlekje heb genoemd, wegens het hebben van vele vlekjes, zit zich ondertussen rustig te wassen. Hond? Pffffft. Zit beneden. Kan hier toch niet komen.
Ach ja, die Brit.
Dan gaat ze wat anders doen. Namelijk het kalf Bonnie laten schrikken. Met hard geblaf, waardoor Bonnie schrikt en pardoes over het draad om de moestuin heen springt.
Nee he, een kalf in de moestuin. Moeder Bella meteen aan het loeien. Kom terug kalf!!!
Met wat kunst en vliegwerk krijg ik haar in de hoek en springt ze weer terug.
Dan komen alle bokjes er aan. 'Mogen wij ook in de moestuin?' Haha wat een stel is het toch.
 |
Verder mocht ik compost halen bij iemand. Dat compost scheppen was niet zo'n enorme klus, maar het draaien van de auto met aanhanger ... ja daar ben je dan weer een tijd zoet mee.
Altijd fijn dat niemand dat ziet, hoe je daarmee klungelt. Naar links draaien, het stuur, en dan gaat de aanhanger ook naar links. Zeiden ze. Nou bij mij niet hoor. Hij gaat bijna zó het kippenhok in. Na een kwartier staat hij eindelijk de andere kant op. Dan is het te laat om een tweede vracht te halen dus de rest komt morgen.
 |
Frambozenstekken uitgeplant, de blauwe druif eindelijk in de grond geplaatst, en de tomaten geplukt. De groene buitentomaten, want die worden toch niet meer rood. Het is te koud geworden buiten.
Groene tomaten eten wij niet. Nooit. Ik weet dat er leuke receptjes bestaan met dat groene onrijpe spul ... maarre ... doe het toch maar niet. Onrijp fruit daar word je ziek van. Het is niet goed voor je.
De reden dat vroeger die onrijpe tomaten toch werden gegeten, met een vracht suiker en zout en specerijen (want het smaakt naar niks) (en dan heet het ineens chutney) is omdat de mensen toen arm waren en zich niet konden veroorloven om voedsel weg te doen.
Je kunt nog proberen om ze rijp te krijgen. Laat er wat blad en stengel aan zitten en leg het op een warme plek. Zeker de helft zal rijpen, en de rest verrotten. Dat gaat netjes op de compost, en komt via de kringloop volgend jaar terug in het systeem. Dus je gooit uiteindelijk niks weg.
Over kringloop gesproken. Herinner je je Pino nog? Die Pina bleek te zijn?
Dat lieve allereerste kuikentje, geboren begin maart, toen het zo hard vroor, en toen dat kuikentje zelf ook bijna was bevroren?
We kregen er weer leven in, en wat warme pap, en ze kreeg uiteindelijk drie moeders. En weet je wat nou zo mooi is?? Weet je wat Pina op dit moment zit te doen??
 |
Kijk daar zit ze! Ze broedt! Haha ik heb een gevoel alsof ik oma word!
9 reacties:
Waarom koop je geen blauwe lamp tegen die muggen en vliegen. Die gebruiken wij als die beesten in ons huis komen. zo’n lamp werkt echt goed. Kruipen die beesten niet uit de stofzuigerzak?
Tegen beestjes in graan en rijst ed kun je laurierbladeren gebruiken. Gewoon een paar erbij doen. Lief Pino/a, ze wordt vast een goede moeder. En knap hoor dat je het toch gewoon doet/probeert met die aanhangwagen!!
De mais pellen en bewaren is inderdaad een goed idee. Hier in zuid frankrijk zie je nog bij vele boerderijen een soort hoge 'kasten' staan van open draadwerk waarin men de gepelde mais bewaart voor de winter. Vogels en muizen zullen er ook wel van eten maar die paar korrels maken niets uit op zo'n grote voorraad. Groene tomaten worden alsnog wel sneller rood als je ze in een gesloten kartonnen doos bewaart met een banaan erbij. Iets van stoffen afgeven enz... Maar de smaak van de zon krijg je er niet meer bij. Hier blijven ze buiten hangen tot einde oktober en soms laat ik ze zelfs hangen tot begin december als ik terug kom.
Pina wordt moeder, hoe leuk kan het toch lopen in de kippenwereld. Er is een truc met een aanhanger en/of een caravan. Als je dat een keer hebt geleerd van een deskundige draaier en drie keer hebt geoefend daar waar het geen kwaad kan, dan weet je het voor altijd. Ik stel voor een groot leeg parkeerterrein met eerst neergezette dingen die dan obstakels voorstellen. Het mooiste zijn van die pilonnetjes maar kartonnen dozen kan ook. In ieder geval een plek met weinig kippenhokken. Is belangrijk :-) Investeer een keer daarin want je hebt er zoveel plezier van. Ik kan het hier niet uitleggen, want je moet het draaien 'aanvoelen'... uh nou zoiets dan.
Renske, blauwe lamp? Maar eens naar googlen volgend voorjaar. Tot nu toe heb ik ze nog niet uit die zak zien kruipen. Maar ms doen ze dat wel.
Wendy, beestjes in het graan en de bonen zijn er gelukkig niet. Dat is kurkdroog. Maar wel wat in het blad van de tomaten en gewoon, door het open raam komen ze denk ik naar binnen. Goeie tip van dat laurierblad!
Marc ja dat kan natuurlijk in het warmere Frankrijk. Worden ze dan ook nog rijp?
Wieneke ja misschien moet ik een keer op het weiland oefenen. Want dit is niks. Spinnijdig word je op zo'n kar. ;))
Tomaten en aardappelplanten mogen niet op de composthoop.
Die blauwe lamp gebruik ik al een paar jaar. Helpt echt!
Groeten Loes
Bijna 'geluk'wensen, 'Oma' !
Lie(f)s.
Clarien, ik heb je een mailtje gestuurd over de blauwe lamp.
het is weliswaar lang geleden, ca 35 jaar, dat ik een composthoop(je) had, maar wat ik me ervan herinner is dat aardappelen/aardappelschillen, gerust op de composthoop konden, maar dat je uit moest kijken dat de ogen op de schillen niet uitliepen en het werd ook afgeraden om die compost te gebruiken voor aardappelen. Iets met schimmelziektes, een argument dat merkwaardig genoeg niet voor tomaten gold, terwijl je het in beide gevallen toch echt over leden hebt van de nachtschadefamilie.
Er werd erg veel belang gehecht aan een evenwichtige opbouw van de composthoop; als je er gemaaid gazongras op gooide dan moest je zorgen voor voldoende materiaal dat 'lucht' in de composthoop bracht, toegevoegd werd.
En wat het achteruitrijden met been aanhanger aangaat; als het enigszins kan koppel ik de aanhanger af en keer hem gewoon handmatig. Ik zie dat je een aanhanger hebt met neuswiel, dus het keren van zelfs een volle aanhanger gaat dan nog relatief gemakkelijk.
Op deze manier kost het keren van zowel aanhanger als auto hooguit enkele minuten en bespaart, mij althans, heel veel ergernis en moeite en mijn omgeving woorden die ik nooit van mijn moeder zeggen mocht. Kort gezegd; al die tijd dat ik mijn rijbewijs heb; ergens begin jaren '70, ben ik nooit op vriendschappelijke voet komen te staan met een aanhanger of caravan. Wel keek ik altijd met bewondering naar vrachtwagenchauffeurs die hun truck met aanhanger op de millimeter nauwkeurig op de gewenste plek wisten te manoeuvreren.
Een reactie posten