Het fruit op tafel is voor Paul. Hij is namelijk niet zo bezig met zelfvoorzienend. Hij wil gewoon lekker en gevarieerd fruit. Maakt niet uit uit welk land dat komt.
Het is maar goed dat dat zo is, anders werden we met z´n tweeën maar een onaangenaam fanatiek stelletje. 😊
Zelf hou ik het bij de appels, uit de boomgaard in Giethoorn. Die zijn nog steeds vrij goed. Ze zitten in krantenpapier en ze zijn hooguit wat gestippeld. Een paar sproetjes hier en daar, maar nog stevig en sappig. Ze hebben zelfs wat vorst gehad, per ongeluk, en toch goed gebleven.
Geen idee welk ras het is maar het is zeker weten een sterk ras en een bewaar ras. Dus ... bewaren we wat pitten.
Fruitboompjes en bessenstruiken zijn we nog niet aan toe gekomen. Ook is deze kou niet het meest handige moment om die te planten. Eigenlijk moet je dat september of oktober doen, als de grond nog een beetje warm is.
Maar maart april kan ook nog wel.
De ramen zijn vandaag van buiten weer gelapt. Ik laat dat elke keer zien. Als een soort van hersenspoelen.
Want als je tig keer per jaar op een blog leest dat je je ramen brandschoon krijgt met warm water met een scheutje azijn, en ze streeploos kan naspoelen met warm water en een doorgesneden ui ...
....... dan ge je je op een gegeven moment toch wat ongemakkelijk voelen als je steeds maar plastic flessen met chemische reinigers in je boodschappenkar legt. Dan ga je dit misschien uiteindelijk ook wel es proberen. Omdat ze er zo over zeurt. 😊😉
De doorgesneden uien deed ik dit keer in een netje. Dan heb je niet steeds stukken ui op je raam plakken. En je moet er af en toe even stevig in knijpen.
De restanten van je ´sopjes´ kunnen gewoon in de borders. En dan zie je nog eens iets. Zoals deze eerste primula (van Klaasje nog) die de kop opstak.
Wat een lief klein wit bloempje.
Al dat kleine spul in de natuur is eigenlijk mooi. Ook die eikelpetjes.
Bij dat soort foto's denk ik .... vergroten! Inlijsten! Maar ja, wat moet je ermee? Zo puur bekijken op de plek waar ze zijn terechtgekomen is het allermooist.
En dan het tuinwerk vandaag. Dat was onder anderen het verspenen van de sla.
't Is een bijna heilig werkje, die eerste keer in het seizoen de sla verspenen. Dat mooie nieuwe leven. Maar de zaailingen zijn erg teer en kwetsbaar. Dat is bijvoorbeeld in maart al heel anders. Dan is het veel makkelijker en zijn ze steviger doordat ze veel meer licht gehad hebben.
Maar nu maak je ze heel voorzichtig los. Pak ze vast bij de blaadjes, zorg dat het steeltje niet knakt en de worteltjes intact blijven. Je plant ze vrij diep in een potje aarde. Uit een zak of zelfgemaakt.
Geef ze dan meteen wat water want die plantjes hebben stress gehad.
En zet ze koel, en zo licht mogelijk. Zet er alvast water bij, en elke dag even sproeien en af en toe een beetje water gieten.
Dan komt het mooi langzaam en gelijkmatig op.
Op woensdag heb ik soms ook hulp voor een uurtje of wat. Zo konden we vanavond nog zo'n priegelwerkje doen namelijk alvast wat tomaten zaaien.
Of het dit jaar wat wordt met de tomaten? Oh, dat weet je nooit helemaal zeker in ons kwakkellandje. Of je moet een kas hebben. En die hebben we nog niet.
Maar alleen het zaaien en de voorpret is ook leuk!
6 reacties:
je bent er toch wel van op de hoogte dat, als je pitten zaait, de kans bar klein is dat de vrucht soortecht terugkomt. Dat neemt niet weg dat er wel degelijk smakelijke vruchten aan die zaailingen kunnen komen. In mijn kindertijd hadden we veel fruitbomen in de hof staan en dat waren allemaal, op een enkele uitzondering na, zaailingen. Volgens mijn vader was zijn grootvader er al mee begonnen. Het systeem was vrij eenvoudig; als er, op weg naar het land bijvoorbeeld, een zaailing gespot werd dan werd die verpoot in de hof en als die eetbare vruchten produceerde bleef de boom staan. Zo niet, dan maakte de boom zich 's winters nuttig als brandhout voor de kookkachel of open haard.
Zo kwam er in de loop van de jaren rondom de boerderij een keur aan vruchtbomen te staan met namen als 'blauwlappen', 'gele zuren', 'vrogge grunen', kleine zuuten'. Kortom, allemaal namen die gebaseerd waren op bepaalde smaakkenmerken. Het vroegen die soms eind juli al eetbaar waren, en als ze dat nog niet waren vervroegden wij kinderen dat wel door de onrijpe appels een paar dagen in het hooi te laten rijpen.
Je kunt de zaailingen natuurlijk ook als onderstam gebruiken om er dan een smakelijk ras op te enten. Je hebt dan in relatief korte tijd vruchten en je kunt de boom ook kleiner houden. Het enten is even een handigheidje, maar relatief gemakkelijk te doen. Belangrijk erbij is dat je schoon werkt en scherp gereedschap gebruikt.
Heb het zelf ooit eens gedan bij een pruimenboompje die ik opgekweekt had als bonsai. Er kwamen zelfs een paar vruchten aan, maar die heb ik nooit geproefd, want het boompje stond naast de voordeur en ik heb het stellige vermoeden dat de krantenjongen de vruchten ook toegelachen hebben en hij geen weerstand kon bieden aan de verleiding. Ik hoop dat het hem gesmaakt heeft
Eikelpetjes - die kun je ook gebruiken als een fluitje. Je twee duimen op de opening met een klein spleetje ertussen en dan blazen maar! Klinkt goed.
Heb je ook weleens een rijpe tomaat in plakjes gesneden en dan 4 plakjes onder een laagje aarde leggen. Zo krijg je ook tomatenplantjes (ik heb het nog niet zelf geprobeerd maar op pinterest gezien).
Willem leuk verhaal weer. Vooral van die namen! Dat gaan wij zeker weten ook doen! (over tien jaar ofzo als het hier hopelijk volstaat met fruitbomen). Dit ras wordt dan Opa Sproetenkop. Opa vanwege zijn lange bewaartijd! :D
Dat enten hebben we ook geleerd op de Warmonderhof. Ik weet niet of ik dat met dit ras ga doen of hem gewoon laat uitgroeien als wilde variant. Eerst maar kijken of er wat van opkomt.
Marc .. meteen geprobeerd. Erg handig ook voor als Brit wegloopt in het bos. Want ik kan niet op de vingers fluiten helaas.
Edith, nee. Ik heb wel es halve cherrietomaatjes begraven. Daar kwam een bosje plantjes uit en die dan uitdunnen. Maar jou methode met de plakken is denk ik slimmer.
Over die eikeldopjes las ik ooit iets wat me als geboren en getogen Drent wel aansprak: "Drèentse boeren bint net ekkels; ze hebt aid een pettie op de kop".
Ook hier is de tomaat ( 3 soorten) en paar soorten paprika gezaaid en nu geduld hebben tot het gaat kiemen. Altijd weer spannend wanneer het eerste kopje boven de aarde uitkomt.
Een reactie posten