 |
Zo druk en warm en kleurig als het gisteren was ....
We waren weer buiten.
Waar de wind hard woei en de aarde verzopen was en de bomen kaal. Maar, dat was ook weer mooi. Want het is wel ons eigen Hollandje he? Het land waar we onderdeel van zijn. Waar onze wortels in zitten. Waar we geplant zijn, zeg maar.
Ja echt, en ook al hou je misschien meer van Mediterraanse of Zuid-Amerikaanse streken ... je kan niet ontkennen dat je hier geboren bent. In deze smurrie.
We zijn allemaal uit die klei getrokken. 😊😊 Dan kan je daar maar beter een beetje van houden!
We lopen ons vaste rondje. Brit voorop, dan kom ik, dan komt een tijdje niks en dan komt Bekje. Zij wil wel met ons mee maar wil toch ook alleen lopen. Echt een kat. Als we stoppen om op haar te wachten gaat zij ook stoppen tot wij weer doorlopen.
Haha wat zijn dieren toch leuk.
Er wordt flink gestuwd in de Beentjesgraven. Het rustige stroompje van de zomer is nu in december een echte waterval geworden. Je ziet goed hoeveel kracht dat water heeft.
Wat zou het mooi zijn om hier een molen te bouwen. Voor graan of voor hout.
Het water staat hier erg hoog. Het terrein tegenover ons weiland is een waterberging. Dus als er te veel water is in de rivieren wordt een deel daarvan via de Beentjesgraven hier afgesluisd, naar dat land erachter. Dat staat dan onder water.
Daardoor heb je daar heel bijzondere planten en dieren.
Vandaag een stuk tuin gespit. Geen foto's want te saai.
En verder? Och. Gerommeld. Gekeken naar hoe de champignonkweek zich aan het vermeederen is in die ene bak. Mooi om te zien, die sporen. Daar aan de uiteindes komen straks knoppen en dan champignons.
Wondertje weer hoor.
Appeltaart gebakken. Van de allerlaatste doos val appels. Nu staat de koelkast dus vol met verleidelijke stukken taart.
Maar ja, het is helaas deze week toch niks geworden met mijn gezonde week. Door allerlei oorzaken. Geeft niks, hij schuift door naar januari. We eten deze week gewoon elke avond taart.
En niemand klaagt. :)
..... zo stil en nat en kleurloos was het vandaag.
We waren weer buiten.
Waar de wind hard woei en de aarde verzopen was en de bomen kaal. Maar, dat was ook weer mooi. Want het is wel ons eigen Hollandje he? Het land waar we onderdeel van zijn. Waar onze wortels in zitten. Waar we geplant zijn, zeg maar.
Ja echt, en ook al hou je misschien meer van Mediterraanse of Zuid-Amerikaanse streken ... je kan niet ontkennen dat je hier geboren bent. In deze smurrie.
We zijn allemaal uit die klei getrokken. 😊😊 Dan kan je daar maar beter een beetje van houden!
We lopen ons vaste rondje. Brit voorop, dan kom ik, dan komt een tijdje niks en dan komt Bekje. Zij wil wel met ons mee maar wil toch ook alleen lopen. Echt een kat. Als we stoppen om op haar te wachten gaat zij ook stoppen tot wij weer doorlopen.
Haha wat zijn dieren toch leuk.
Er wordt flink gestuwd in de Beentjesgraven. Het rustige stroompje van de zomer is nu in december een echte waterval geworden. Je ziet goed hoeveel kracht dat water heeft.
Wat zou het mooi zijn om hier een molen te bouwen. Voor graan of voor hout.
Het water staat hier erg hoog. Het terrein tegenover ons weiland is een waterberging. Dus als er te veel water is in de rivieren wordt een deel daarvan via de Beentjesgraven hier afgesluisd, naar dat land erachter. Dat staat dan onder water.
Daardoor heb je daar heel bijzondere planten en dieren.
Vandaag een stuk tuin gespit. Geen foto's want te saai.
En verder? Och. Gerommeld. Gekeken naar hoe de champignonkweek zich aan het vermeederen is in die ene bak. Mooi om te zien, die sporen. Daar aan de uiteindes komen straks knoppen en dan champignons.
Wondertje weer hoor.
Appeltaart gebakken. Van de allerlaatste doos val appels. Nu staat de koelkast dus vol met verleidelijke stukken taart.
Maar ja, het is helaas deze week toch niks geworden met mijn gezonde week. Door allerlei oorzaken. Geeft niks, hij schuift door naar januari. We eten deze week gewoon elke avond taart.
En niemand klaagt. :)
2 reacties:
Goh, dat is afzien voor jullie zeg.... die taart bedoel ik. Je hebt gelijk: we hóren hier al vinden we het dáár ook wel leuk. Ik heb veel gereisd en allerlei landen en culturen gezien, maar hier voel ik me thuis. Ook al is het altijd rotweer :-)
Haha Wieneke, je zegt het mooi. Ik heb trouwens net je 'hoe zeg ik netjes nee' afbeelding opgeslagen. Voor mij een goeie uitdaging voor 2018!
En supermooi werk doe je!
Een reactie posten