Boerderijdagen (1)

We doen het even een paar dagen heel simpel. Iedere dag een lijst met klussen, waarvan drie tuinklussen, drie erf- en huisklussen, een paar huishoudklussen en een paar gezellige klussen.

Ik laat niet alles zien ... dat is te saai .... maar gewoon, een paar dingetjes.

Vandaag begon ik met de gezellige klussen. De dag leuk beginnen, dan kan hij eigenlijk niet meer stuk! 😊😊  Een hele lange wandeling met Bit gemaakt in het hondenbos. Waar honden los mogen lopen en ze altijd vriendjes tegenkomt, echt, het Walhalla is dat voor Brit!.

En toen door naar Staphorst voor wat regeldingen. Ook moest ik een pot mooie transparante lak halen, en die brengen naar de persoon die het bureau voor Paul gaat maken. Dat wordt prachtig, kijk maar.

Ja en daar raakte ik aan de praat. En bekeek een ander werkstuk, een prachtige vogel (buizerd?) die uit een cederstam gesneden is. Wat mooi als je dan kan. Wat ik vooral bijzonder vond was dat het echt uit één stuk was, ook de snavel, niks aangelijmd, je ziet de jaarringen zitten.

Vervolgens ...... een hoed kopen!!

Want mijn moeder wil graag een keer naar de Grote Kerk, hier in Staphorst. Met mij. Daar is het de gewoonte dat je als vrouw een hoed draagt. Nou héb ik wel een hoed, maar dat is een verschoten strohoed, voor in de zomer, op het land. Die kan echt niet op naar de kerk.

In Staphorst is een hoedenwinkel. Daar stappen ik dus binnen. Te laat realiseer ik me dat ik mijn werk kloffie en laarzen aan heb, in zo'n mooie zaak met allemaal keurige dames en mooi tapijt op de vloer en allemaal mooie hoeden. Genant!!

 

 


Maar gelukkig ... de dame die mij helpt maakt dat niet uit. Wat of ik zoek? Nou, een hoed dus. Eentje die overal bij past en voor alle gelegenheden kan. En die ook bij mij past. Of zij wat weet?

Het is echt moeilijk, in een winkel met wel tweehonderd hoeden .... welke moet je kiezen?

De mevrouw overhandigt mij een zandkleurige hoed. Opzetten. Hij past! Zit als gegoten! Een andere mevrouw die met haar dochter hoeden aan het passen is kijkt mee .... 'oh die staat prachtig!' zegt ze. Ja dan ben ik om.

Eigenlijk moet je zoiets doen met een vriendin en er de tijd voor nemen. Hoeden passen is iets heel leuks. Maar ja het zijn de boerderijdagen .... dus ging het vandaag wat gehaast. Maar ik ben er weer blij mee!

We kunnen naar de kerk, mijn moeder en ik.

Ja en er waren ook een paar tuinklussen. Spitten, en het kolenbed voorbereiden, en de bloemen oppotten (niet aan toegekomen) en en passant ook even de wortelbedden gewied. En wie kwamen we daar tegen?

Willie Wortel!

Wat een leuk kereltje weer! Het is de wortel van een zuringplant. Die gooi ik altijd op het pad, als ik die met spitten tegenkom. Maar eigenlijk zou je die moeten bewaren en drogen. De wortel van de zuring is ver-schrik-ke-lijk gezond.

De Indianen verzamelden die wortels al, en maakten daar geneeskrachtige poeders van. En wij gooien ze weg en kopen dure ginseng en gember en kurkuma. We zijn eigenlijk niet wijs.

Willie Wortel ligt in het zonnetje, op mijn jas, en ik besluit om hem, en alle volgende zuringwortelen, te verzamelen en te drogen, net als de wijze Indianen. Weer een nieuw project. Ach we hadden toch niks te doen! :D

Maar het spitten is af!! YESSSS!!! De hele tuin is met het handje omgespit! Daar moet je een selfie van maken toch? Een smoezelige spit-selfie!

Ja ja en zo liepen we door de klussen heen. Het werkt wel goed, elke dag een paar dingetjes, en zoveel mogelijk verschillende dingen. Zo komen we er wel doorheen!

Ook heel fijn dat Brit graag helpt met de huishoudelijke klussen, zoals dweilen, als we gegeten hebben. Onder de tafel hoef ik echt niet schoon te maken het is daar spik en span!