 |
Er moeten steeds bulten worden verplaatst. De bult zand moet naar achteren, want daar is het pad kapotgereden door al die bestelbusjes, van de bouw. En ook door de trekkers, en natuurlijk omdat het zo nat is steeds. Zo'n stuk gras rij je dan makkelijk kapot.
Nou, breng maar even een bult zand naar 100 meter verderop. Kruiwagen voor kruiwagen.
Gelukkig heb ik altijd hulp. Brit harkt de bulten alvast uit elkaar. Soms vindt ze dan een bot, want ze heeft bendes botten en tennisballen begraven in die zandbult.
Nou en dan is het pad weer gerepareerd. Maar mooi is het niet, hopelijk komt het gras er snel weer doorheen groeien.
Ja en toen was er een mestbult, die over de tuin moet worden verspreid. Dat gaat ook bultje voor bultje.
Hoeveel mest moet er op de tuin? Ja dat verschilt per vak. Op het wortelvak komt geen mest. Want dan gaat zo'n wortel misschien opzij groeien, naar zo'n mestklontje toe, en dan krijg je hele rare wortels.
Op het vak van de sla en de kool komt veel mest. Morgen maak ik wel een schemaatje om te laten zien hoeveel mest je voor welk gewas moet geven. Kijk en het begint al een beetje op een tuin te lijken!
Bulten, bulten, na een paar bultendagen zie je overal bulten. Dan vanavond ook maar een bulten-recept!
Vier verschillende kleuren groenten gaarkoken, en in een bakje fijn prakken, met wat gezouten boter. Ik had biet, wortel, bloemkool, en een restje basilicum pesto. De pesto is niet gekookt uiteraard!
Daarnaast maak je een lekkere romige aardappelpuree, van kruimige aardappels, zoute boter, een scheut hete melk, peper, zout en nootmuskaat. In elk bakje gaat een flinke schep puree bij de groente. Goed mengen.
Ja en dat dan mooi op een bord scheppen. Op elk bord schep je van elke kleur een mooi rond bultje, met zo'n ijslepel. Die ik zelf niet had helaas, maar met een sauslepel ging het ook wel.
Paar worstjes erbij, eet smakelijk!
.... en toen wij net gingen eten .. werd er gebeld.
Kom snel!! Er wordt NU een geitje geboren!!!
En ik was getuige van het prachtige wonder van de geboorte van een mooi zwart bokje. De foto's zijn helaas niet goed gelukt, maar de hele geboorte staat haarfijn op mijn netvlies. Dat bekje van dat bokje, dat al naar buiten steekt, en die piepkleine hoefjes, en de rest zit nog in het kanaal. En dat bekje beweegt dan al!
Hieronder is hij nét geboren. Maar de sfeer van zo'n geboorte, zo'n enorm wonder, dat kun je niet filmen. Dat moet je zien.
Nou, we laten ze maar met rust, moeder en zoon.
3 reacties:
Mijn vader haalde vroeger altijd mest bij de zijn oude baas , een boer en dan mochten wij als kind mee op de tractor. Je nsapt we roken dan niet aangenam maar vonden dat prachtig. Mooi is dat het om te zien de geboorte van nieuw leven , tot mijn 4-e ben ik opgegroeid tussen de boeren en ging Pa soms helpen bij het kalveren altijd weer mooi en bijzonder . Ik zie dat je net zo'n heerlijk tuinhulp hebt als wij , hier worden de planten uit de bak gehaald/ geklauwd omdat er mischien wel een bot begraven ligt .
Prachtig he zo'n geboorte,maar de bulten op je bordje waren natuurlijk wel koud onder tussen
Ik ben benieuwd naar je bemesting schema.
Wat schattig die geboorte van het bokje, mooi om mee te maken
Een reactie posten