We gaan weer beginnen! (6) (en domme fout)

De februari zon schittert op het water en er staat een stevig briesje uit het zuidwesten. Echt tuinweer.

Maar voor we naar buiten gaan, loop eerst even mee naar binnen en kijk wat er fout ging bij mij. Ik had die tomaten gezaaid, van de week. Die mooie rassen van De Bolster.

Maar ik had beide rassen samen in één bak gezaaid. En .... wat gebeurt er dan? Het ene ras kiemt sneller dan het andere, je haalt de kap er dus af, maar het tweede ras komt dan niet goed op. Omdat de kap er af is wordt het te droog.

Zo stom!!!

Ondanks elke dag sproeien gebeurt er iets heel zieligs met de tweede serie. De plantjes komen braaf boven de grond, maar de hoedjes zitten vast! Elke tuinder zal dit vast wel herkennen ... dan kunnen de blaadjes er niet uit.

Maar bij mij zaten dus alle hoedjes van al die plantjes vast. Want die zaaddopjes zijn te droog. En het is ook nog een hele belangrijke serie, het zijn de tomaten waar we een heel jaar mee moeten doen! Tien mooie Bolster Grande tomaten!! Allemaal met de hoedjes vast op de kop.

Dat komt niet goed!

Als je daar niks aan doet kan je soms geluk hebben dat het kapje er spontaan af springt. Maar meestal gaat het plantje heel hard groeien, maar omdat de kiemblaadjes niet open kunnen wordt het drie keer niks.

Een lang smal steeltje, met een verdord knopje bovenin.

Nou maar even wat proberen. Met een pincet peuteren. Dan breekt zo'n blaadje af natuurlijk. Toen waren er nog maar negen ....

Met de hand peuteren. Toen waren er nog maar acht. Nou dat gaat lekker zo.

Dan maar weer sproeien, gewoon kletsnat maken die dopjes. En zowaar, een paar dopjes gaan na een tijdje spontaan eraf.

Ben je ook benieuwd hoe het verder gaat met deze spannende serie ... 'Tien Kleine Tomaatjes'? Stay tuned!!

Kom. We gaan naar buiten!

Per bed neem ik één kruiwagen met mest. Verspreiden, en uitharken. Daar zit geen theorie achter. Gewoon wat ik inschat wat je nodig hebt voor één bed van 1.20 bij 9.00. Het kan teveel zijn of te weinig. Let goed op de groei van je planten en je kan zien of er teveel of te weinig voeding op zit. 

Zo kan het wel een paar jaar duren voor je precies weet wat jouw bodem nodig heeft. 

Ja dan heb je die mest verspreid. En dan wat? Nou dan spit je alles onder. Ik doe dat hier met de hand met een vork. Bij de buren doen ze dat met de trekker. Dat is een mooi gezicht. Hele wolken meeuwen achter die trekker aan!

Oh oh Zonnehorst! Dat kost jullie heel wat wormen!

En dan? Wat doe je daarna?

Je tuin is nu heel grof. Dikke kluiten mest en aarde. De sprieten rogge steken nog gewoon uit de grond.

Wat je nu kan doen is alles uitharken. De kluiten losmaken, de rogge nog wat eronder harken. Een deel van de rogge is nog niet dood natuurlijk. Die gaat gewoon weer verder groeien. Maar dat is van later zorg.

Ik heb nu wel haast, want het gaat regenen morgen. En dan kan je niet meer spitten. En ik moet vier bedden af hebben voor de tuinbonen en de erwten. Racen racen ..... en gelukkig, eind van de dag zijn er vier bedden zaaiklaar!

Het leukste is dan een paadje maken. Om de anderhalve meter een paadje trappen.

Vanaf nu noooooit meer op de bedden lopen. Al dat licht en die lucht en dat leven wat je met veel moeite in de aarde hebt gekregen .. dat wil je niet dicht trappen. Daarom zijn die paadjes belangrijk.

Het allereerste begin van de tuin is er. Voor mij persoonlijk een super belangrijk moment. Ooit was het alleen maar een droom .... een droom over zelfvoorzienend leven, op het platteland. Maar stap voor stap kwam dat dichterbij ... en nu is het zover!

Ons eigen eten verbouwen op deze nieuwe tuin. Hopelijk nog jarenlang!

Er is ook nog een mini tuintje ... die eerste koude bak. Ik heb het raam eraf gehaald met dat mooie weer. De erwten en bonen komen al op en we zullen ze volgende week als kiemgroente oogsten.

Ja we zijn nu echt begonnen! Het tuinseizoen is gestart! Volgende week kunnen we wel tien gewassen voorzaaien!

Ben jij ook al bezig? Al erwten en tuinbonen in de week?

Nou. Wat een dag weer. Om kwart voor vier zag ik een klein stipje aan komen stappen langs de weg .... met een paar grote tassen. Het was jongste dochter.

'Ga maar lekker zitten mam ik maak een cappucinootje voor je!'

Kijk. Daar heb je dochters voor! 😊