Bult, Bakken, en Biels wordt Bijzettafeltje.

Hoe oud je ook bent het is altijd weer super om 's ochtends uit het raam de pas gevallen sneeuw te zien. Dat blijft altijd mooi. Nog steeds wil je dan eigenlijk het liefste meteen gaan sleetje rijden en de buurjongen inpeperen.

Maar ja, de slee is allang weg, en de buurjongen, die ziet je aankomen! :D:D

Stevig doorstappen, want het is stervenskoud. We moeten recht tegen de straffe noordooster in, die regelrecht uit Siberië komt of uit Scandinavië. Waar ze nog allemaal bont dragen.

Nou wij niet. Gewoon een jas en een sjaal en het blaast er dwars doorheen.

Brit draagt wel bont. Die mag dat! :D  Ze heeft ook absoluut geen last van de kou!

Nog wat graven, de bult verschuift uiterst langzaam, van het pad af. Nou, het is wel genoeg zo.

Alhoewel .... nu ligt er straks een halve bult tegen de omheining aan. Wat als die schapen erop klimmen? Kunnen schapen eigenlijk springen? En lammetjes? Ik zie ze zó over de omheining heen stuiteren, regelrecht de kaken van de buurhond in!!

Wat ook grappig is ... zo'n paal die daar staat, dat wordt a la minute een tafeltje. Je hebt hier achter op het weiland nergens een plek om even wat dingetjes neer te leggen. Dus leg je dat op een paal. Ik leg er wat op en er lag ook al wat. En ineens   ...........

..............  wordt zo'n biels een leuk bijzettafeltje!!

Jaja zo gaan die dingen.

Ik luister goed naar jullie adviezen! Brit gaat vaker en langer in de bench. Dat geeft een rust joh, voor haar en voor mij. Zolang er maar een oud jack ofzoiets in ligt gaat dat prima. En eerst heel veel bewegen want dat heeft ze hard nodig. Alleen durf ik haar nog niet alleen thuis te laten.

Oh voor we gaan bakken kijk nog snel even mee boven, bij de slaatjes. Het groeit niet heel hard, moet ook niet, want hard groeien betekent lang en slungel.

Wat je kunt doen om de wind na te bootsen is eventjes met je hand er langs strijken. Dat hardt de plantjes af, en net als bij wind maken ze dan wat steviger worteltjes. Maar voorzichtig, de steeltjes moeten niet knakken.

Achter de bak ligt iemand die wél geknakt is. Ook zij draagt een bontjasje, maar helaas, toch niet gered .....

Goed. Morgen visite, dus vandaag aan het bakken. Broodjes maken, dat deden we in Bussum zeker eens per week maar hier is het er nog niet van gekomen.

Gaan we nu even goed maken! Vijftig broodjes gaan we maken!!

Brood kneden, dat heb ik gemist. Dat lekker bubbelende gistende deeg, dat onder je handen verandert van een rommelige bende tot een samenhangend stevig deeg. Zo mooi soepel en veerkrachtig. Ja dat doen de gluten.

Leg het deeg (1500 gram bloem, 15 gram gist, 15 gram zout, 850 ml lauw water, scheut olijfolie), na 10 minuten kneden te rusten in een bak met natte lap erover, op een warme plaats.

Ondertussen .... de soep. En daar gaat mijn aller aller laatste pompoen van dit seizoen!! Dag gezellige oranje dikkerds! Tot volgend jaar weer!

Rozemarijn moeten we hier ook nog planten. Dit is nog uit Bussum. Ook al de laatste pot. Jaja we raken hard door de voorraden heen.

Pompiedom.

De champignons en uitjes gaan rauw óp de soep. Morgen bij het opwarmen wordt dat wel gaar.

En ondertussen is het deeg gerezen en kan je verder met de broodjes. Eerst in drie gelijke stukken snijden. En dan lekkere dingetjes fijnsnijden, om erin te stoppen. Ik nam dit keer als basis lente-ui en paprike, en daarbij in de eerste rol een veeg pesto, in de tweede kleingesneden worst en in de derde geitenkaas.

En elke keer een dikke laag geraspte kaas erover. Zo je wil nog wat peper.

Haha veel plaatjes, dat scheelt mij weer typen!

Ik vind bloggen heel leuk behalve recepten typen. Al die hoeveelheden en gewichten, zo'n gedoe, ik doe altijd maar wat. Jullie?

Nou, je snijdt dikke plakken van je opgerolde en gevulde deeg, en legt dat op de bakplaat. Dat gaat een dik half uur in de hete oven. En je hebt vijftig prachtige broodjes. In een handomdraai!

Morgen soepie erbij!

De visite van morgen ... die kennen jullie! Maar lang niet gezien! Benieuwd??