Tweedehands leesvoer.

Met volle tassen náár de Kringloop, en met een heel piepklein tasje spulletjes kwam ik weer thuis. Zo leuk dat shoppen bij de meest duurzame winkel die er is! Afspraak is wel, alléén maar boeken en stoffen. Verder niks.

(Hoewel ik een ontzettend leuke lange smalle houten keukentafel zag ... met zes rieten keukenstoelen erbij ... zó leuk, past precies onder die twee grappige boerenraampjes, afschuren, wit of lichtblauw schilderen ..... maar ik heb ze braaf laten staan hoor!)

Boeken mag dus wel. Een tip: kijk vooral bij de Engelse boeken, als je dat een beetje kan lezen, want daar kijkt haast niemand en daar staan de mooiste boeken! Zo'n origineel Beatrix Potter boek, met al die dierentekeningen ... prachtig die details. En de verhaaltjes zijn ook grappig. Ik herken zomaar Jan Rap het konijn in haar boek. Die zat dus ook al bij Beatrix in de tuin!

Verder, deze twee hier boven. 'The Backwoods of Canada' bestaat uit brieven van een pioniersvrouw, die in 1832 in de rimboe van Noord Canada terechtkwam. Haar man was legerofficier, vandaar. En over de Struggle For Life daar in die wildernis, daarover schrijft ze. Zelfvoorzienend leven, maar dan écht dus. Met wolven en Indianen en keiharde natuur. Alvast handig voor als we in Punthorst wonen! :D:D

Het rechter boek gaat over een oude man die op een pretpark een kind wil redden, dat uit een attractie stort, maar daarbij komt die man zelf om het leven. Hij gaat dan naar een soort tussenstation, vóór dat hij de eeuwigheid in gaat, en ontmoet daar 5 mensen uit zijn leven, die over zijn lot gaan oordelen.

Al die 5 mensen is hij ooit wel es tegengekomen in zijn leven. Sommige langer, sommigen maar in een flits. Stel je voor dat de winkelier die jij ooit es afgeblaft hebt, mag beslissen over jou eeuwige lot!

Nou ja, dat las ik dus zo'n beetje op de achterflap. Het leek me wel een leuk verhaal. Slimme manier van die schrijver, om een beetje meer vriendelijkheid te promoten!

Er lagen ook oude National Geographic tijdschriften. Uit de jaren zeventig.

Even bladeren ... altijd staan daar leuke dingen in. Over de groep Hutterites mensen, die al eeuwen lang hetzelfde leven. Ja daar kan je van alles van vinden, stom en bekrompen, of juist dapper en duurzaam. Maar hoe dan ook, ze leven met groot respect voor de planeet. Zelfs de jongste kinderen kunnen je moeiteloos tientallen vogelsoorten aanwijzen, en weten veel over planten en kruiden.

En zelfvoorzienend zijn ze ook. En altijd buiten!

Wie ook altijd buiten was, zes jaar lang, was de Amerikaan Peter Jenkins, die in zes jaar van de ene kant van Amerika naar de andere liep. Om met zichzelf in het reine te komen, want hij had zo'n beetje alles verpest en verloren in zijn leven. Vrouw, baan, etc.

Onderweg kwam hij gelukkig een nieuwe vrouw tegen, ze trouwden (onderweg) en zij liep de laatste paar duizend kilometer gezellig mee. Moet je haar voeten zien na een paar weken!

Leuk artikel! Over hoe je onderweg andere mensen tegenkomt en daar in hele korte tijd een hele hechte band mee kan krijgen. Juist met vreemden! En hoe je die dan weer moet loslaten. Over een Hippie kolonie, over Rednecks ..

En over hoe je jezelf tegenkomt, en hoe je leert relativeren. Eén anekdote gaat over de grote verontwaardiging van vele amerikanen toen Peter onderweg een keer ging overnachten bij een zwarte familie! En dit was dus al 1978! En met dat gezin is hij vrienden voor het leven geworden.

Op het einde van de reis, vlakbij de Oceaan, liepen honderden mensen de laatste kilometers mee.

Nou ik weet niet of ik alles wel goed vertel. Want ik heb het artikel nog niet helemaal gelezen. Peter is uiteindelijk schrijver geworden. Zijn bestseller is  .... 'A Walk Across America' voor wie het ook leuk vindt en het hele verhaal wil lezen.

Leuke advertenties ook, in die oude tijdschriften!

Nou, behalve al dat leesvoer, is hier ook nog wat écht voer. Want kijk wie we daar hebben? De eerste zomerbode!! Op de tuin! Fijn hoor ...  en dat er maar vele mogen volgen!

Mee naar huis gaan verder een bosje raapstelen en wat oude radijsjes, die thuis helaas verrot bleken te zijn.

.... er was haast niks in huis, geen tijd voor boodschappen, gelukkig wel eieren, dus dat werd pasta met raapstelen vandaag! En met een blikje tonijn.