Nicolette app-te dat ze kwam helpen vandaag. Mooi. Want ik zat met met afzaksokken. Als er iets vervelend is zijn dat afzaksokken, die na elke tien stappen als proppen voorin je laarzen zitten.
Vandaag was er iets belangrijks op de tuin. Want ... de tuin wordt langzamerhand volwassen. Als je zo'n twee jaar op een dor stuk land getuiniert hebt ... dan zie je iets moois gebeuren. Dan zie je gebeuren dat de bodem ineens gezond is, en vol leven en vol organische stof. De bodem is in evenwicht!!
HOERA! Al dat werk heeft dus ergens toe geleid. Van een 100% dorre zandbodem, met 0% leven erin, is dit nu een rijke levendige bodem geworden, met vitale planten.
Dat betekent dat ik steeds minder zal gaan spitten. Dat hoeft niet meer. Al dat leven, al die diertjes en bacteriën in de bodem, gaan er nu voor zorgen dat het compost en alle voeding die ik er over uitspreid, naar omlaag wordt gebracht.
Vandaag doe ik dat voor het eerst. Een paar bedden, waarvan de grond mooi humusrijk en vol met beestjes zit, daar spreid ik laag voor laag wat compost, dan wat oud blad, en dan nog wat compost overheen. Dat is dat. Niet doorspitten. Want dat doet de natuur dus zelf wel.
Het enige wat ik met de spade doe, is alle gewasresten die er nog liggen, zoals die bladeren en stengels van de rode kool, in stukken 'tjakken'. Een heel leuk klusje is dat! Daarna dus die lagen erover, en dan is het klaar.
Dan komt Nicolette met de sokken en met de thee, en dan gaan we wat anders doen.
Nic gaat een munt bed aanleggen. Van alle bakken met munt, die het niet zo goed deden dit jaar, gaan we de inhoud verspreiden over één bed. Alle kluiten in stukken, en de wortelkluiten en stukken wortel gaan in een splinternieuw bed.
En dan is het de bedoeling dat hier volgend jaar een oase van munt gaat groeien. Voor al die kopjes thee in de sportschool!
Ik zoek een bak die in de zon staat, om leeg te halen. Ja zo is er nog steeds wat te doen. Ook in die bak wordt niet gespit, maar gaan de lagen gewoon zo op de stukgehakte planten.
Zo verplaats je eigenlijk je composthoop. In plaats van de compost op een aparte plek te bewaren, breng je de compostlagen meteen op de bedden aan. Een stapje verder richting permacultuur!
De allerlaatste blaadjes bungelen aan de takken. Wat gaat dat toch snel om zo'n jaar! Voor mijn gevoel was het gisteren .... dat de eerste groene knoppen aan de takken kwamen, en nu is het alweer gebeurd!
Ja en tot slot zagen we nog dit ... het is een rups (dood) met gele bolletjes erom heen. Alles stevig aan elkaar gekit. Is er iemand die weet wat dat is? Het lijken wel tictacs.
2 reacties:
Kijk uit met de munt, ik heb ze nu in specie kuipen zonder bodem gezet.
Daarvoor stonden ze in de volle grond en werd het één grote groene zooi.
Nadeel is wel dat ze het in de specie kuipen minder goed doen.
Waarschijnlijk heeft een sluipwesp eitjes in de rups gelegd, die zijn nu uitgekomen en zijn zich aan het verpoppen.
Gr Jan Wilde een Tuin.
Net nu de tuin in evenwicht is en het allemaal wat minder energie vraagt, ga je ergens anders opnieuw starten !!! Knap hoor, wat je bereikt hebt. Hopelijk vind je een leuke oplossing voor de opvolging, zodat al dat mooie werk niet verloren gaat. Enne, ik heb zo de indruk dat de permacultuur microbe je ook te pakken heeft gekregen.;-)
Een reactie posten