 |
Tussen de buitjes door konden we net van die mooie kleine klusjes doen, zoals de laatste pompoenen uit de potten halen, heel voorzichtig ontwarren, en dan uitplanten in de grote stenen bakken op de wal. Er zijn al aardig wat pompoenen beschadigd, want ze staan daar in het wild, en allerlei beestjes vinden die planten lekker. Maar ik heb wel vertrouwen in de pompoen. Hij is een plant met enorme groei-power, dus een páár pompoenen zullen het wel redden.
De rabarber .... ook zo´n spuit elf. Die groeit bij de klippen op. Er is al twee keer flink van deze twee planten geoogst, maar ze zien er nog pico bello uit. Toch krijgen ze nu een flinke schep compost, en voorlopig maar even met rust laten. Dan kunnen we in juni nog wel een keertje oogsten.
Ja en dan slaat de regen weer neer bij ons op de tuin. Gelukkig is er nu dat bankje in de kas.
En zodra de zon op de kas schijnt zijn we in no time weer opgedroogd en is het al snel weer héét zelfs! Jassen en truien maar weer uit, en we gaan verder met de kolen. Er staan nog wat bakken met jonge kooltjes in de wacht. Die krijgen een plekje in de stenen bak, en er komt een stuk vogelnet over tegen de konijnen.
Ach ... als de helft het maar overleeft, dat is al wel genoeg. Want deze vijventwintig kooltjes, die enorm groot worden, daar is geeneens plek voor!
Nog een tegenstelling. De peulen. Eerst ging het ons niet snel genoeg, maar nu groeien ze zo hard dat ze alle kanten uit gaan. Ze hebben natuurlijk die touwtjes als steun, maar weet je wat het is met die peulen ... die willen altijd tegen de buren aanhangen ... de ranken gaan alle kanten op, naar de aardappels, naar de lupines, overal willen die peulen heen. Dus er komt een tweede touw om.
Blijf in je hok peulen!! Rustig aan!!
Jaja ... en nóg een tegenstelling. Tussen dit schattige kevertje ... en mijzelf. Want we zitten allebei te wachten. We wachten op de invasie van de zwarte luizen. En die gaat beslist komen. Want het is echt luizenweer.
Maar de tegenstelling is ... ík wil die luizen daar niet hebben, op die tuinbonen, en bedenk wat ik daar allemaal alvast tegen kan doen. En het lieveheersbeestje ... zit zich er juist vreselijk op te verheugen!! Hij kan niet wachten ... op al die sappige zoete luizen!!
Hij loopt steeds maar heen en weer naar de top van de plant en weer terug ... zijn ze er al? Nee, ze zijn er nog niet.
Nog even geduld makkertje! ;-)
Met de mais gaat het niet goed. Ik had maar één vierkante meter gezaaid, en er zijn maar een stuk of wat korrels gekiemd. Hoe dat nou weer kan? Geen idee ... oud zaad misschien? Ja dat heb je als je veel zaden krijgt van her en der, er zit soms zaad tussen wat over de datum is .... en dan zit je voor niks te wachten.
Bij wat graven blijkt ... de korrels zitten nog gewoon in de grond, ze zijn niet opgegeten door muizen of vogels. Dus dan ligt het aan het zaad. Gelukkig hadden we een handvol korrels in een paar bakken gezaaid, en die zijn wel mooi opgekomen. Die plantjes zetten we er dan maar tussen.
Nou het ziet er nu wel goed uit, maar ik weet niet zeker of dat wel kan, graan verplanten. Maar weer even afwachten.
Nóg meer tegenstellingen. Want het is tijd om te maaien en te snoeien. En daar heb ik moeite mee. Want ... we hebben zo mooi van Shirley geleerd welke wilde planten er allemaal eetbaar zijn ... en hoe waardevol die zijn. Maar nu moet ik dat allemaal maaien. Want anders krijgen mijn groentes en bessen niet genoeg licht.
Moeilijk hoor!
Vooral rondom de frambozenbak moet gesnoeid, want daar staan de kruiden heup hoog. Maar wat een mooie kruiden maai ik daar neer. De weegbree ... zo goed voor de huid ... en de brandnetels ... die mineralenleverancier ... en de paardebloem en de papavers en de schitterend bloeiende smeerwortel. Het moet echt weg.
Gelukkig zijn er ook stukken op de tuin waar helemaal niet gesnoeid wordt. En daar kun je pas goed zien hoe mooi die wilde bloemen zijn. Bloeiende koolsoorten, waarschijnlijk verwilderd van kolen die vorig jaar in de wildernis zijn uitgeplant. En de mooie grassen rondom de vijver .. en het papaverbloempje dat ineens overal staat te bloeien.
Ja want het is alweer bijna juni. Papavertijd!
5 reacties:
Ziet er goed uit allemaal! Ik zaai mais altijd voor in kleine bakjes en daarna verplant ik ze naar de volle grond., werkt prima.
Tot nu toe dacht ik iedere keer bij het zien van je tuin en oogst help, ik loop hopeloos achter, maar het valt blijkbaar wel mee. Mijn eerste reeks mais is zelfs al wat groter. Ik heb ze deze keer verspreid gezaaid om langer te kunnen oogsten en zaai ze ook altijd voor, maar dan wel in wc- rolletjes en plant ze dan met karton en al. Hetzelfde doe ik met erwtjes. Gisteren het frambozenperk gewied, maar wel de topjes van de brandnetel apart gehouden om haartonic mee te maken. Schijnt fantastisch te zijn tegen roos. Ik ben ook al aan het uitkijken naar de bloeiende exemplaren. Het (nog groene) zaad zou een soort superfood zijn. Om thee mee te maken of door de muesli te doen, las ik een aantal dagen geleden op een andere blog. Genoeg brandnetel in het stukje wildernis achterin de tuin.
Bij mij wil de mais ook nog niet kiemen. Zou het zo kunnen zijn dat het voor de mais gewoon nog te koud is? Alys Fowler schrijft in haar boek dat ze een constante 18 graden nodig hebben om te kiemen. Dat is het dit jaar volgens mij nog maar zelden en niet lang achter elkaar geweest! Ik ga nu proberen om ze binnen voor te zaaien, wie weet dat het helpt.
Dank voor de tips!! Mais gaan we dus vanaf nu voorzaaien, anders wordt het te laat. Of misschien is er een ras dat wat beter tegen de koude kan?
Dat is een goeie om eens uit te zoeken! Hoewel het dit voorjaar ook wel een stuk kouder was dan normaal, dus wie weet is het andere jaren wel prima te doen? Dit is mijn eerste jaar mais dus veel verstand heb ik er nog niet van hoor.
Een reactie posten