Dorre tuin en dorre hoofdhuid

Bijna winter. Het is stil en koud op de tuin. En een beetje kleur, daar moet je echt naar zoeken. Daar is de natuur niet royaal mee nu. En waarom zou ze ook, er is toch geen bij te zien!

De hele tuin is een beetje grauw.

Toch gebeurt hier nog vanalles!

Want wat dacht je van de tarwe, die ondanks de vorst, en ondanks het feit dat hij maar een slap plantje is vergeleken met sterke broer rogge .... tóch is gaan ontkiemen?

De tarwekorrel hierboven was bovengronds terechtgekomen. Dan kun je heel mooi zien hoe zo'n zaadje zich ontwikkeld. En de grote broer rogge heeft al een tweede blad!

Alles groeit wel door, het gaat alleen heel erg langzaam. Dan lijkt alles dood. Maar kijk maar es van dichtbij naar een plantje, niks dood.

Soms moet je wel helpen. Over een stuk of wat bedden heb ik vandaag een laag bladeren uitgespreid. Om het groen te beschermen tegen vorst, maar ook ook tegen vraat trouwens. De konijnen vinden het blad van de tuinbonen erg lekker.

Mocht je dat ook gaan doen, maak die laag dan niet te dik. Vooral niet bij bijvoorbeeld knoflook, anders kunnen die sprieten er niet goed doorheen. Bij de tuinbonen kun je ze om de planten heen leggen.

Na het blad strooi ik er wat tuinaarde over anders waait het blad zo weer weg.

De bessen, aardbeien, bloembollen, tuinbonen en knoflook zijn nu allemaal ingepakt. Daar hoeven we vóór februari niet meer naar om te kijken!

Heb je wel es stilgestaan bij prikkeldraad? Hoe simpel en slim bedacht dat is?

Als je écht zelfvoorzienend zou willen leven, is het ook nog eens niet moeilijk om te maken. Twee draden om elkaar wikkelen, stukje draad eromheen, met een tangetje twee scherpe punten eraan knippen. Nou, kom er maar op!

Maar de stukken die ik achter de bijenkasten vind, moeten daar toch weg. Want prikkeldraad daar struikel je makkelijk over, en je zal maar tegen die kasten aanvallen! Ik knoop de losse stukken aan elkaar, en wikkel ze om een paar bomen. Het is mijn bedoeling om daar een scherm te maken, zodat de kasten niet meer zo goed te zien zijn vanaf het pad achterlangs.

Er komen takken rechtop, tussen het prikkeldraad gehaakt, en nu hoop ik dat hier klimop en braam tegenop gaat groeien, zodat er een natuurlijk scherm komt. We zullen zien.

Vandaag gaan er kruiden mee naar huis. Deze twee kunnen niet tegen vorst, en die wil ik bewaren.

Dille en koriander. Dille is makkelijk, die kan je gewoon drogen. Koriander is lastiger. Als je die droogt of invriest verliest hij z'n smaak. Misschien in ijsblokjes invriezen? Ook maar weer proberen.

Laatste tuinklus is een dikke bos rozemarijn knippen.

Er zijn namelijk weer gezinsleden met last van de hoofdhuid. Droge jeukende hoofdhuid (nee geen luis hoor die tijd hebben we gelukkig gehad!!) en roosschilfers ... Dat heb je vaak in de winter als de verwarming aan gaat. En rozemarijnshampoo helpt goed tegen problemen met de hoofdhuid.

t Is heel simpel te maken. Prop een lege fles vol met rozemarijntakken, beetje aandrukken en kneuzen in de fles. Dan giet je er een fles milde biologische shampoo bij. Even schudden dat er onderin geen luchtbellen meer zitten. En klaar.

Nu twee weken laten staan. Lege shampoofles bewaren want na twee weken zeef je het en doe je het terug in de lege fles. En dan twee keer per week daarmee wassen. Het is géén snel middeltje, zoals alle kruidenkuurtjes, het duurt wel twee maanden voordat je huid opknapt, maar het helpt gegarandeerd.

Tuurlijk kun je ook rozemarijnshampoo kopen maar dit is heel geconcentreerd, en leuker!!