Farmama's blog

Een paar jaar geleden volgde ik het blog van Sara. Zij woonde met haar gezin op een kleine farm ergens in Amerika. Zij waren daar op hun boerderijtje compleet zelfvoorzienend. Om aan geld te komen verkochten ze hun oogst op een plaatstelijke boerenmarkt. De vier kleine kinderen kregen uiteraard thuis onderwijs. Elke vrijdag liet ze foto´s uit haar tuin zien, en van de dieren, en van de kas.

Ik genoot ontzettend van haar blog. Geweldig, dat zoiets nog bestond! Dat wou ik ook!

Eén bericht herinner ik me nog heel goed. Dat ging over de knoflookoogst. Ik zie nog de foto voor me, met enorme bossen knoflookbollen, die te drogen hingen in de schuur. Ooooh dacht ik toen, als ik zoiets ook es voor elkaar kon krijgen! Zelfvoorzienend leven van je eigen land! En je hele huis aan het einde van de zomer VOL met eten! Dat je zelf hebt verbouwd! Wat een droom!!

Ik wilde ook van die bossen knoflookbollen!!

Vlak na het knoflookbericht stopte Sara pardoes met haar blog. Waarom weet ik niet. Maar ik miste het enorm. Het meelezen in zo´n mooie wereld.

Totdat ik me bedacht .... dat ik best es kon proberen om die droom waar te maken. Waarom niet?

Nou, de rest is history! Ik heb de opleiding gedaan, een stuk grond gevonden, en ik heb nu m'n eigen ....

.... knoflookbollen!!

Daarom is deze knoflookoogst voor mij persoonlijk een mijlpaal. Door die éne foto is het gaan kriebelen, en uiteindelijk is de droom uitgekomen. En het heeft zoveel meer gebracht. Want doordat ik in deze wereld ben gestapt, een compleet nieuw vak heb geleerd, zijn er veel nieuwe dingen en mensen op mijn pad gekomen. En, de kennis in praktijk brengen is één ding, maar hoe ontzettend leuk is het om die kennis ook weer met anderen te delen!

Misschien zijn er nu anderen, die weer door mijn blog besluiten om een stap te zetten, hun droom waar te maken. Wie weet!

Sara kan ik niet meer bereiken, want haar blog is verdwenen. Maar ik bedank haar alsnog, voor haar inspiratie! Thanks, Sara Farmama!

Goed! Nu de bieten!

Wat is er met de bieten? Nou, éérst was er niks aan de hand. De eerste twee rijen kwamen goed op. Ze zijn netjes gedund, en er staat mooi om de tien centimeter een stevige rode biet in de rij. De Egyptische Platronde.

Maar de laatste twee rijen, dat is andere koek. De gezaaide bietjes komen slordig op. Hier en daar een bosje, dan weer een heel stuk niks. Het is een ander ras, de Kogel, die geschikt is voor latere teelt.

Misschien vraagt die een andere bemesting? Of was het zaad ouder? Ik heb beide zakjes tegelijk gekocht, bij Bolster. Of misschien is dit deel van het bietenbed net iets anders van samenstelling? Nou ik weet het niet. Ik heb in elk geval maar alvast weer een bak bietjes voorgezaaid, om ertussen te plaatsten. Op de lege plekken. En ja, inderdaad, géén Kogel, maar de Egyptische! We zullen zien! Ik zal morgen even fotootje maken van de slordige rijtjes!

Over de uien ben ik razend enthousiast!

Ze staan in rijtjes, om en om met rijen wortel. Ze staan dus op het wortelbed, wat amper bemest is. Maar ze groeien, en groeien, en groeien ..... We eten ze nu al heel wat weken als bosui. En aan één ui heb je genoeg in de gezinsmaaltijd. Wat het blad is nog steeds groen en sappig, en enorm hoog, bijna een meter.

Ik moet ze echt opvouwen om in de koelkast te leggen! En de bol is ook al dik. Vooral de gele ui (Sturon) doet het goed. De rode ui is nog wat kleiner, en daarvan is veel blad al omgevallen.

Ook de spitskool doet het eindelijk goed. Hebben juliie dat gevolgd met die spitskool? Die elke keer door de slakken werd opgevroten? Uiteindelijk koperen ringen erom gedaan, en vanaf toen ging het beter.

Ervaren tuinders raadden mij af om met kolen te gaan ploeteren op schrale zandgrond. Dat is haast onmogelijk. Maar ik ben stapelgek op kolen. Gestoofde spitskool in kaassaus ... mmmmm. Of zachte savooiekool met wat boter en zout. Geroerbakte Chinese kool met pindasaus en rijst. Boerenkool met worst, zuurkool met spek!! O allemaal zo lekker!

Dus ik blijf ploeteren met die kolen! :D

Ik had nog veel meer te delen vandaag. Maar dan wordt het zo'n megalang blog! Dus alleen nog even over de boontjes. Die werden ook steeds opgegeten. Steeds weer opnieuw gezaaid. Koperen staven erlangs. En nu begint het te groeien!

Alleen heb ik ze verkeerd om gezet. De lange stokbonen (links) staan aan de zonzijde, en de kleine stambonen (rechts) aan de schaduwzijde. Want ik dacht dat die bruine boontjes stamboontjes waren! Mocht je ook met bonen bezig zijn, hou ze uit elkaar!!