Recepten en het achterwerk van Bonnie.

Zo'n mat he, in de bijkeuken, die kun je stofzuigen wat je wil, maar je hebt nooit echt éér van je werk. Want elke keer als we binnenkomen valt er stro en hooi uit onze laarzen. Dus dan doe je je laarzen maar alvast buiten uit, maar in die laarzen zit ook stro, en dat loop je dan naar binnen, op je sokken.

Dus, is die mat nooit schoon. Het is een werkmat.

Gistermorgen dacht ik, kom, ik maak eens iets anders voor ontbijt. Een groene pannenkoek, dat leek me wel wat. Bladgroente is de meest gezonde groente. Maar dat wist je natuurlijk al. Het is alleen wat lastig om in de winter verse bladgroente te hebben. 

Na een rondje door de tuin kwam ik terug met een vergiet met boerenkoolblad, snijbietblad, en verder ... och ... wat van die groene dingetjes die er nog zoal groeien. Wild spul. Wat iedereen wel in z'n tuin heeft. Muur en dovenetel en braam, enzo.

Dan een ui en wat knoflook fruiten, en daar gaat het gewassen en gesneden blad bij. 

Het beslagje kan héél simpel zijn. Wat meel met water en een snuf zout of ketjap is al voldoende. Maar ik maakte het dit keer met een kopje maismeel, een ei, wat melk, een tl baksoda en wat zout en kruiden.

Even flink opkloppen, en dan giet je het over de inmiddels beetgare groenten.

Je kunt zo'n pannenkoek met veel groenten niet echt goed omdraaien. Dat moet in stukken, maar dat maakt voor de smaak niet uit natuurlijk. 

 

Een verse tomaat in plakken, is erg lekker op zo'n pannenkoek. En die hebben we ook nog! In de zomer heb ik een paar potten met verse tomaten op licht gezouten water gezet, met allerlei kruiden en knoflook erbij, en dat is nu gefermenteerd.

Je hebt dan verse tomaat, maar dan héél intens van smaak. Het is een echte smaak-explosie, zo'n gefermenteerde tomaat! En minstens nét zo gezond en rijk aan vitamine C, als vers geplukt!

Het was voor het eerst dit jaar, tomaten fermenteren. En ik ben er erg enthousiast over. Zo heb je ook hartje winter nog de smaak van verse tomaten. Wel is het velletje wat slapper, en de plakjes vallen ietsje uit elkaar.

En vandaag .... vandaag was er ineens helemaal niks meer te halen aan vers groen. Er was helemaal geen groen meer. Alles was wit!

En zo mooi ....

Alles had ineens een punkkapsel. De spijkers, de paaltjes, de takken en de draden. Alles is bedekt met van die ragfijne ijspilaartjes. Als je dat van dichtbij bekijkt wordt het steeds mooier.

Ze staan allemaal fier rechtop, die kristallen, en geen twéé raken elkaar. Alsof er een soort magnetische straling ze uit elkaar houdt. Het deed mij denken aan vroeger, bij natuurkunde, de proeven met ijzervijlsel en een magneet.  Die stukjes ijzer gingen dan ook zo mooi rechtop staan als soldaatjes.

Om precies kwart vóór negen kwam de zon op. Helemaal in het verre zuidoosten, precies achter de boerderij van Vos. Vanaf vandaag schuift ze weer terug naar het oosten. Want vandaag is de zonnewende.

Door die eerste stralen krijgt al het wit en grijs in de natuur ineens kleur ..... 

 

Maar dan is onze wandeling allang weer voorbij. Dan moeten de koeien naar het weiland worden gebracht, waar ze elke dag nog een paar uur naar toe gaan. En zijn we verder bezig in de stal, Brit en ik, waar een dikke laag mest en plas en stro moet worden weggehaald. En dan de vloer geveegd. En de waterton bijgevuld. Omdat het heeft gevroren moet het water nu van voren komen.

Dan de hooibak vullen, en nog een dikke laag schoon stro op het koeienbed, en het is weer klaar voor als ze terugkomen, vanmiddag. 

Het is 's ochtends heel zonnig in de stal en de dieren zijn hier allemaal graag. Op de stropakken liggen de katten slaperig te knipogen naar de zon.

Bekkie ligt altijd heel deftig, in een mooi bolletje. Voorpootjes netjes eronder gevouwen. Staart keurig  eromheen. En Billie ligt als een echte rommelkont helemaal languit met de poten naar links en rechts uitgestrekt. De staart ligt ergens nonchalant te slingeren.

Haha aan de lig ken je de kat!

Ik moest wat houten bakranden schoon borstelen. 

Waar is die borstel ook alweer? Oja, gisteren in de waterbak laten liggen. Oeps.

Vandaag maakte ik bietenburgers, We noemen ze nog steeds zo, maar er gaat heel wat meer in dan bieten. Eigenlijk zijn het rommelburgers. Er gaat gewoon in .... wat er is.

Eerst deed ik heel precies één derde groente, één derde kaas en één derde meel, en dan afmaken met een ei, kruiden en zout. Maar nu gaat het niet meer zo precies. Er gaat soms kaas in, en soms niet. Soms meel, maar soms ook .... japanse zoutjes, als daar een restje van over is. (en dat is lekker!! in die burgers! Zoute tucjes in stukjes breken en erdoor doen kan ook)

Minstens de helft van mijn 'beslag' bestaat tegenwoordig uit groente. Bieten, wortelen, uien, prei, pompoen, knollen, boerenkoolblad of wat je maar hebt. Snij het fijn of rasp het, en vul dat dan aan met meel, kaas, en wat ei, tot een samenhangend en plakkerig geheel. Er kan gerust cottage cheese door. Of wat pesto. Of zelfs wat yoghurt. Je moet gewoon dingen proberen. Kruiden  erdoor, knoflook, zout en peper, en burgers vormen.

Je ziet ook dat ik het niet zo nauw neem met dat fijn snijden. Ik vind het leuk als je nog kan zien wat erin zit. Stukje boerenkoolstengel, stuk ui, stuk knoflook. Kan allemaal.

Meestal maak ik er een hele hoop tegelijk. Dat is net zoveel werk als bijvoorbeeld vier. En ze gaan dan in stapeltjes in de vriezer, met stukjes bakpapier ertussen. In een hergebruikt zakje.

We noemen die bietenburgers bietstuk. Want rauw lijken ze sprekend op biefstuk. Eenmaal gebakken lijken ze er niet meer op. Dan zien al die groenteburgers er hetzelfde uit. Maar ze smaken steeds anders omdat ik er dus niet één vast recept voor heb. Het is altijd een verrassing.

Nou, gaat het zo lukken denk je? Die burgers zelf maken? Met deze 'nauwkeurige recepten en aanwijzingen'?😄

🌞🌞🌞🌞🌞

Kwart over vier. En kijk, de zon gaat nu alweer onder. En daar lopen we dan, op een rijtje, terug naar de stal. Voorop loopt altijd Bella, dan Bonnie, en dan kom ik. 

Als hekkensluiter. Letterlijk.

 

  

Going home.