Harry Potter dagen.

Nou, hij staat hoor.

Sinds vanmiddag pas. Maar ruim op tijd voor kerst dus, en voordat de kinderen thuis komen. Want daarvoor doe je zoiets. Toch? Zo'n boom? Kinderen blijven kinderen.😊

Gisteren heb ik lopen hannesen met die pakken stro. Ik kreeg ze eerst niet eens los. De boer had ons geholpen met het vastbinden van de pakken, en had dat zeer grondig gedaan. Zelf had ik één spanband meegenomen, en een paar touwen, en hij trok daar de hele boel mee strak.

En ik kreeg het niet los. Want  ... ehhh .... ik weet dus niet hoe je een spanband loskrijgt.🙈 En omdat één spanband eigenlijk te weinig was had de boer van één van die touwen met  zeer professionele knopen een tweede spanband gemaakt.

Nou, die knopen kreeg ik wel los, maar de spanband niet. Dus toen maar op youtube gekeken. En ook meteen maar gekeken hoe je zo'n band dan weer vast sjort, voor een volgende keer, als er geen behulpzame boer bij is. 

Het is dus echt heel makkelijk. Zien?

Je trekt de 'sluitgesp' eerst helemaal naar onderen, en trekt dan aan het hendeltje in de bovenste gesp. Zie foto hierboven, witte pijl. Dan laat hij los en kan je de band eruit rollen.

Om hem dan weer vast te zetten, trek je ook éérst aan dat hendeltje. Er komt dan ruimte tussen het dikke en dunne stangetje in de gesp, en daar haal je dan vervolgens het uiteinde van de band doorheen. Het maakt niet uit of je van boven naar onderen, of andersom werkt. Trek de band dan zo stevig mogelijk aan.

De gesp (of hoe heet zo'n ding) staat dan haaks op de band die je aantrekt. 

En dan komt het leuke, dan ga je ratelen. Je beweegt de gesp op en neer en steeds gaat de band wat strakker vastzitten, en kan niet meer losschieten, door de radartjes. 

Als hij strak genoeg zit dan duw je de gesp helemaal omhoog en daarmee sluit je de band. 

Erg simpel hoor. Je moet wel een ontzettende oen zijn als je dát niet kan. 😄🙈

🌳🌳🌳🌳🌳

Ik wandel veel, deze dagen. Steeds als er even tijd is, of als er iets af is, zoals na het verhuizen van die stropakken naar de stal, dan loop ik even een ommetje. Mét of zonder hond.

Veel mensen vinden deze maanden en dit weer afschuwelijk. Somber en kil en donker en miezerig. Maar je moet er een beetje doorheen kijken. Het is écht wel mooi, af en toe. Het is echt van dat Harry Potter weer.

Doordat alles zo kleurloos is, lijkt het gras ineens wel rood. En zonder een zuchtje wind, is het water roerloos, en staan de bomen prachtig in spiegelbeeld te druipen. 

Ik maak tientallen foto's .... maar het is en blijft een mobieltje .... je kunt de bijzondere sfeer daarmee toch niet goed vastleggen. Een échte camera zou fijn zijn ... maar die past dan weer niet in mijn achterzak. 

Dus .... wil je zelf ook iets van die Harry Potter sfeer meemaken en voelen ..... dan moet je echt zelf naar buiten! Zoek een landweggetje, of een sloot, op een druilerige ochtend ..... en zoek de mooie plekjes. Er zijn er zat!

En dan nog even naar de tuin! Of eigenlijk, naar de (druilerige) paardenbak.

Gisteren heb ik wat knollen en wortelen gepoot. In een rustig hoekje. Dat is bedoeld, om ze komend seizoen te laten bloeien. Je kunt op die manier zelf zaad winnen! En het zaad dat je zelf wint, is véél  kiemkrachtiger en levert véél betere gewassen op, dan van zaden die je in de handel koopt. Is mijn ervaring. 

En daarbij .... 

.... al die bloeiende gewassen zijn weer drachtplanten voor bijzondere vlindersoorten. En wie wil die nou niet in zijn tuin??

Vanochtend was er alweer zo'n Harry Potter moment. We hadden weer een wandeling, deze derde zaterdag van de maand, en dit keer liepen we over Landgoed Dickninge, achter het dorp IJhorst. En ook daar hing zo'n mistige mysterieuze sfeer. 

Dickninge leek wel Zweinstein. Compleet met piepende hekken, van een oude tuin. En Jan leek wel Perkamentus. 

We waren vandaag op zoek naar winterbloeiers. Maar ik heb er niet veel foto's van. Ik vond de druipende bomen mooier. 

 

En ineens .... midden op dat verlaten landgoed, uit het niets ..... 

........ poef!

Pure tovenarij!!

Maar het waren gewoon Lia en Paulus, die de koffie meebrachten. En zo kregen we allemaal weer warme handen! 

🎄🎄🎄🎄🎄

Vanmiddag is ons boompje opgetuigd. Dat is altijd een leuke klus. Elk jaar staat bij het versieren van de kerstboom exact dezelfde kerst cd aan. Al wel twintig jaar draai ik die. Speciaal voor die ene cd hebben we nog een oude cd speler bewaard.

Toen het ging schemeren kwamen de katten binnenwandelen. Ik heb vorig jaar speciaal voor de katten een setje onbreekbare kerstballen gekocht. Alleen zien ze er precies hetzelfde uit als de glazen ballen. Je ziet géén verschil! Hoe kom je er dan achter welke breekbaar zijn en welke niet? Dus ik heb op de gok een aantal beneden en een aantal boven gehangen.

Billie kwam binnen, zag de boom, en tikte héél zachtjes tegen een beneden-bal.

 

Toen kreeg ze zelf een tik op de neus en nu zit ze te mokken onder tafel.