Als je geboren wordt met hele korte benen, zul je misschien nooit Olympisch kampioen hoogspringen worden. Maar je kunt binnen jouw grenzen best leren om hoog te springen, mocht je dat willen. Want je hebt gewoon spieren en botten en pezen. En wilskracht.
Alle mensen kunnen gewoon heel veel. We zijn in principe alleskunners. Ga maar na wat jezelf allemaal kunt. Creatief, sportief, intellectueel, handig, technisch, muzikaal, zorgzaam, groene vingers, breivingers, kleurenkenner, talenwonder, game-kampioen, topkok, regelneef, leider, instructeur .... nou, er is vast een heel rijtje dat je op jezelf kunt toepassen.
En daar moest ik vanavond aan denken, omdat ik dit documentje hieronder terugvond in een oude map.
Eérst gaf ik er aarzelend eentje aan iemand, op een verjaardag.
En toen nog eens eentje. En toen een serie van vijf. En uiteindelijk kwamen er zomaar 'opdrachten'. Iemand wilde een setje bestellen. Voor een groep vriendinnen. Mét een rondleiding. En iemand anders wilde ook wel zo'n bon. Wéér iemand anders wilde wel een paar bonnen op zijn toonbank leggen.
Bonnen. Een tegoedbon geven, voor iets wat jij kunt bieden. Een knipbeurt. Of een kooksessie. Of een pianoconcertje, op iemands verjaardag. Of een schets of tekening van een gezicht. Of een bon voor een wandeling met wildpluk. Of voor de laptop opschonen. Of voor een tegelpad helpen aanleggen. Iets vertalen. Financiële hulp.
Heb je misschien dit jaar géén kans gehad om een kado te kopen, en je wilt iemand tóch iets geven? Geef dan een bon! Voor iets waar jij goed in bent. Het is duurzaam, héél waardevol om te krijgen, en het is voor de gever minstens even leuk als voor de ontvanger!
Ik krijg zelf aan de lopende band van die kadootjes. Via de post, via dit blog, en ook hier, in de omgeving. Mensen die hun kennis en capaciteiten willen delen. Ook gisteren weer. Iemand die mij helpt bij het verwerken van de wol die we kregen, en helpt om daar iets moois van te maken. Dat soort kadootjes krijg ik duizend keer liever dan alles wat je in de winkel kan kopen!
✨✨✨
Nou. En dan even weer héél wat anders.
Ik reed vanavond van mijn moeder terug naar huis, in het donker. De regen plensde. En wow .... wat is Nederland verlicht, dit jaar!! Door het raampje van de auto leken het net die kersthuisjes van AH, van vorig jaar.
Haha zeg nou zelf, het is toch nét speelgoed??
Weer thuis, is het klets- en kletsnat .. op het hele erf staan grote plassen. Nog maar even kijken of bij de koeien alles in orde is. Of de stal niet is ondergelopen.
Nee hoor. Alles in orde. Droge stal. Slaperige koeien.
3 reacties:
Wat een grappige eerste foto. Dat oranje vergiet geeft bijna licht.
Mooi betoog voor de bon én voor trots zijn op je talenten ipv te doen alsof het verwaarloosbare toevalligheden zijn.
Een trainer zei een keer: "Voor veel mensen telt een prestatie pas als het pijn doet. Maar als je van nature iets goed kan en het een zgh. kernkwaliteit is, dan tel je het ineens niet meer mee."
Zonde eigenlijk, prachtige talenten waar je naaste omgeving misschien wel leuker en mooier van wordt.
Ik voeg het toe aan mijn goede voornemens.
Nu eerst kijken of de kippen het droog gehouden hebben..
Het mooiste kadootje, Clarien, een beetje van jezelf geven.
Enkele van mijn kerstpakjes bestonden uit vers grondwitloof met de wortels er nog aan, voor stadsmensen, die dit nog nooit zagen. Een grote recyclagestrik errond. Succes verzekerd!
Lie(f)s.
Fijne feestdagen!
Een reactie posten