..... afgelopen week was Paul met alle kinderen en aanhang een weekje skiën. Ik was niet mee want aan mij is dat niet besteed. En daarbij, iemand moet er op de boerderij passen. En op de dieren.
Dus, terwijl manlief en de bloedjes met z'n achten van bloedstollend steile berghellingen afsuisden ...
... was ik gewoon thuis. Op mijn werkplek.
Gewoon, met twee benen op de grond.😊
Het is heerlijk dat we de hele winter verse groenten van de tuin hebben gegeten, maar helaas pindakaas nu moet er toch een heleboel uit.
Want het volgend seizoen staat voor de deur! Kijk, daar waar nog een veld vól met lekkere knapperige knollen staat, daar moet over twéé weken al de gerst worden gezaaid ....
... dus dat veld moet leeg. Alle knolletjes gaan eruit. En er komt compost weer voor terug. Wat je van je land haalt, moet je ook weer aan het land teruggeven. Oranje is .. wat eraf kwam. Roze is .... wat terug ging.
En terwijl ik die compost door de grond heen spitte, hing de familie aan een paar draadjes te bengelen.
En stuurden ze een fotootje .... mam .... zie je dat groene rondje? Dáár gaan we heen. Dáár gaan we skiën.
Nou, fijn hoor! Geniet maar lekker! Maar ik ben ondertussen dolblij dat ik niet in dat groene rondje zit, maar gewoon hier op de Hollandse bodem sta te spitten in de stevige zwarte aarde!
Ach. Ieder zijn ding!
Nog véél meer heb ik van de tuin gehaald. Ook een vak met suikerbieten kwam leeg. We kunnen wel stroop maken voor drie jaar inmiddels.
Alle resten zijn fijngehakt, en teruggegaan. Tjak tjak.
Dan ook hier een laag compost erop, en afdekken met karton. Want hier hoef ik niet direct op te zaaien. Dat komt pas in mei.
🚜🚜🚜🚜🚜
En kijk nou, daar kwam Henk aanrijden met de trekker! Niet de buurman, maar een andere Henk. Hij had laatst gebeld ... 'ik kom je binnenkort wat takken brengen.'
Haha, 'wat takken'. Dat is Punthorst dialect. En dat betekent twee kiepers vol!
'Oh dit is nog maar een beetje hoor,' zegt Henk. 'Ik kom nóg een paar vrachtjes brengen.'
Het is typisch een winwin dingetje. Henk helpt vaak bij het rooien van bomen. En de takken, die wil niemand houden. Die moet hij dan dus afvoeren. En die brengt hij dan bij mij, want ik wil ze wél hebben. Wij maken er compost van. Wat wel een hele onderneming is, maar dat heb ik er voor over.
Want compost van puur hout is schitterende waardevolle compost.
Dus kom maar op met die takken Henk!
En zo ben ik met hele aardse dingen bezig.
..... terwijl de familie, hóóg in de Oostenrijkse Alpen, op het topje van de wereld, in een spectaculair mooie omgeving, berg na berg afroetst.
Knap hoor.
Zij daar, ik hier. Allemaal blij.
⛷ ⛷ ⛷ ⛷ ⛷
(.... en inmiddels allemaal weer veilig en heelhuids thuis! 🙌)
14 reacties:
Dat laatste was dan wel een opluchting...
Zat juist zo te denken toen ik die takken zag.Ik maakte daar bussels van om de houtoven op te stoken om brood te bakken,veel werk.Nu hebben we een broodmachine,je kieperd er alles in,duwt op een knopje en na een paar uur heb je vers,zelf gebakken brood.Wat vroeger een halve dag werk was is nu in een paar minuten gedaan.Ook kreeg ik een nieuwsbrief van een Friese site die met bio producten werkt en zag al die verschillende soorten groenten en granen en dacht aan u.https://waldfarming.nl/.Misschien kent u dat al?
Nee nog niet. Dankjewel Phili!
Vandaag weer een nieuw woord geleerd; bussels. In mijn eigen moerstaal, de Midden-Drentse variant van het Nedersaksisch, noemden we dat 'schèensen'. In de landstaal gebruiken we het weinig romantische 'takkenbossen'. het geeft, geheel gevoelsmatig, toch een meer warmte als je de oven stookt met lokale bussels of schèensen dan met Nederlandse takkenbossen. Hetzelfde warmteverschil als tussen je moerstaal en het algemene dassenverkopers Nederlands, wat door sommigen nog aangeduid wordt met 'Algemeen Beschaafd Nederlands' Alsof een taal onbeschaafd kan zijn. Een spreker ervan kan dat wel zijn, maar een (streek)taal zelve is dat NOOIT!
Willem, moet je maar eens kijken op deze kaart hoeveel woorden er bestaan voor takkenbos. https://www.mijnwoordenboek.nl/dialect-vertaler.php?woord=takkenbos.
Hahaha ... algemeen 'dassenverkopers' nederlands? Ik zie hem voor me, die dassenverkoper, met z'n keurige nederlands en keurige das!
Hahahaha,wat is het toch een rijke taal,dat algemeen dialect.
Ohhhh maar dat je niet meegaat voor de natuur daar. Ik kan sinds twee jaar niet meer skiën ivm mijn knieën maar ik geniet zo van de bergen, de knerpende sneeuw onder je voeten. De lichtjes op de berg in de avond. Ik ben euforisch dan. Mijn kids zeggen mam je bent in het verkeerde land geboren.
Maar goed inderdaad er moet iemand op de boerderij letten.
Het woord dialect heeft in de afgelopen tijd een minderwaardige betekenis gekregen. Het is echter afkomstig van het Griekse 'dialektos' en via het Latijnse dialectus en Franse dialecte, terecht gekomen in het Nederlands. En de betekenis is in al die talen onveranderd; omgangstaal. Waaruit maar weer eens blijkt dat er geen minderwaardige talen bestaan.
Met terugwerkende kracht kan ik dus rustig stellen dat sommige onderwijskrachten op de lagere school de plank behoorlijk missloegen als ze zeiden dat we 'netjes moesten praten' als we onze eigen moerstaal bezigden. Ze bedoelden dan dat we de landstaal moesten gebruiken omdat er een grote groep op mijn lagere school zat die het Drents niet beheerste omdat ze op de Molukken of Indonesië opgegroeid waren.
Dat was hier in de Vlaanders geen haar beter en dat was voor mij extra moeilijk als westvlaams sprekende inwoner van het Gentse,2 dialecten die lijnrecht tegenover elkaar stonden.Misschien daardoor mijn blijvende interesse in talen.In de jaren 60 was er dan ook nog de godsdienst die ons kwelde met allerlei ver-en geboden.Zo bestond op de scholen het algemeen geloof dat als je linkshandig was des duivels was en uitgebannen moest worden en daarom werd je linkerarm achter je rug vastgebonden.En dat was nog de zachtste methode.Misschien daardoor mijn hekel aan al wat te maken heeft met godsdienst alhoewel ik niet linkshandig was laat staan handig.hahaha .Maar we hebben en hadden een rijke volkse geschiedenis.
@philivd, mijn lagereschooltijd was van 1951 tot 1957, dus een aantal jaren eerder dan jij beschrijft. Het was ook een christelijke school, maar er werd niet moeilijk gedaan over linkshandigheid. Er werd wel geprobeerd om je rechtshandig schrijven aan te leren, maar als het niet lukte dan kon je linkshandig blijven schrijven. Kennelijk had het onderwijzend personeel al vroeg in de gaten dat dergelijke dwang alleen maar tot problemen zou leiden. Dit in tegenstelling tot de openbare school in hetzelfde dorp. Daar werd wel met dwang de rechtshandigheid 'aangeleerd'. Dat weet ik van mijn buurjongen die op die school zat. Wat zij wel weer voor hadden op ons, was dat er op zijn school geen probleem van gemaakt werd als de streektaal gesproken werd, en op zijn school zat ook een grote groep die in Indonesië of de Molukken geboren en opgegroeid was.
Bredero zei het al "Het kan verkeren"
@Willem,Nederland is altijd al een beetje voor geweest op Vlaanderen,als het stormde in Nederland voelde je hier een zuchtje wind.Ik ben pas geboren 1951.Gelukkig waren mijn ouders geen erg religieuze mensen alhoewel ze streng waren in de opvoeding"de roede werd niet gespaard".Ik ging op school bij de "Broeders van Liefde" en we mochten regelmatig hun liefde voelen als het niet ging zoals zij wensten.Ik heb er geen trauma's aan overgehouden.Als ik zie en hoor hoe het er tegenwoordig aan toe gaat in de scholen denk ik toch dat het oude systeem beter was.
het mag dan misschien zo zijn dat Nederland misschien 'voor' lag op Vlaanderen, maar of dat altijd een voordeel was; ik betwijfel het ten zeerste. Toen mijn eigen kinderen op de basisschool zaten kregen ze bij Nederlandse spelling het vervoegen van werkwoorden op een manier die ik heden ten dage nog niet begrijp en mijn kinderen zijn inmiddels ook van middelbare leeftijd. Op een ouderavond is het ons ook uitgelegd. De kinderen werkten met harde straten en zachte straten en elke straat stond voor een woordgroep. Ik raakte in ieder geval geheel de weg kwijt en met mij vele ouders. En als ik eerlijk ben; ik heb het juiste pad nooit teruggevonden. De ironie wil echter dat het voortgezet onderwijs nog de 'ouderwetse' wijze van vervoegen hanteerde en mijn beide kinderen kregen in de brugklas een spoedcursus werkwoordvervoeging. Daar konden wij als ouders hen wel bij helpen. Ik heb het nu niet over een klein dorpsschooltje, maar alle basisscholen, een stuk of twintig in mijn woonplaats, hanteerden dat systeem, maar hadden collectief verzuimd om in overleg te gaan met de 4 scholen voor voortgezet onderwijs die mijn woonplaats rijk is. Waaruit maar weer eens duidelijk wordt dat voorliggen niet altijd vooruitgang is.
@het zelfde hier in Vlaanderen,alles totaal anders dan in"mijn tijd".Nu moeten ze tafels van vermenigvuldiging kunnen"begrijpen"wij leerden ze zingen en ik kan ze nu nog altijd dromen.Als je nu vraagt hoeveel 8x8= moeten ze eerst hun smartphone bovenhalen waar die rekenmachine opstaat vooraleer ik het antwoord gehoord heb.Ook zo met onze 2de taal het Frans,wij leerden dat in het 2de lagere nu moeten ze bijscholing volgen vooraleer ze kunnen toegelaten worden aan de unief waar ze die taal nodig hebben voor bepaalde vakken.
Een reactie posten