Afgelopen zaterdagnacht werd mijn moeder ineens onwel. Gelukkig logeerde broer Mark toevallig in het ouderlijk huis, en was ze dus niet alleen. En kon hij meteen handelend optreden. 🙏🙏
En zo reed er er, zondagochtend héél vroeg, een ambulance van Wildervank naar Scheemda, naar het Ommelander Ziekenhuis.
Mijn moeder lag erin. Mark, in zijn auto, reed erachteraan.
En wat later reden zus Marjan en ik ook over die wijde vlakten rond Scheemda, in de striemende regen, op weg naar datzelfde ziekenhuis. Om daar een klein figuurtje aan te treffen ... in een groot ziekenhuisbed.
Gelukkig ... is ze inmiddels alweer thuis. Met een stevig medicijn, dat het hartritme stabiel moet houden. En natuurlijk met de nodige mantelzorg en aandacht en liefde van de familie, de komende tijd. Want het heeft er behoorlijk ingehakt. Voor ons allemaal.
🍀🍀🍀
9 reacties:
Dat is schrikken. Heel veel sterkte en beterschap toegewenst voor je moeder en sterkte voor jullie en je familie.
Ai dat zal inderdaad schrikken geweest zijn. Fijn dat ze alweer thuis is. Voorspoedige beterschap gewenst en wat rust voor jullie (na de schrik).
Dat hakt er inderdaad in hé. Doodmoe kom je dan thuis van alle emoties en de zenuwen. Sterkte hoor.
Beterschap voor je ma en voor jullie allemaal veel sterkte, want dit soort dingen zijn afschuwelijk. Je weet je bij zoiets even geen raad, he? Gelukkig is het goed afgelopen.
Wat een schok zoiets. Heel veel sterkte jullie samen!
Lieve virtuele omarming van hieruit, Clarien.
Lie(f)s.
Het beste ermee... voor je moeder in de eerste plaats!
Wat een schrik, hopenlijk komt het weer goed met je moeder! Ja, erg vermoeiend zo'n dag! je kunt beter een dag tuin spitten daar word je minder moe van. Liefs L.
Dat is schrikken.
Hou elkaar maar goed vast en pas op jezelf.
Sterkte!
Een reactie posten