Ik was even theedrinken bij Wim en Jacky vanmiddag, en dan krijg ik van Jacky altijd tijdschriften mee.
'Kijk, de 'Landleven' en de 'Wonen Landelijke Stijl' .... allemaal nét iets voor jullie!'
Lief hoor. En erg leuk om doorheen te bladeren. Heel mooi en gezellig en stijlvol.
 |
| bron ..... Landleven! |
 |
| bron ..... Landleven! |
Net als velen vergaap ik me er al jaren aan in die bladen. Aan de joekels van Aga fornuizen en de stoere gebinten in de prachtige woonkamers en slaapkamers met eerlijke houten meubels. En aan al die blije kipjes en mooie koeien in groene weiden en de enorme rozentuinen. En aan de grote rieten manden vol oogst, die schijnbaar moeiteloos van de bomen vallen en uit de grond komen groeien.
Prachtig! Zo is het landleven dus! Denk je.
Tot ..... we een boerderij kochten. En er gingen wonen. En er dieren kwamen.
En nu vergaap ik me niet meer. Ik zit er middenin. Vanmorgen moest voor het eerst de stal worden uitgemest. De koe duwt je per ongeluk tegen het stroomdraad. Och, en je glijdt es uit. Je zit er al snel onder.
De moestuin? Hij is prachtig en houdt ons gezond, maar als je er jaarrond van wil eten dan ben je er ook jaarrond druk mee. Echt. Héél druk.
Ons boerderijtje en de schuren, het is allemaal mooier dan we hadden durven hopen, maar ja, je moet niet bang zijn voor muizen en ratten. En dikke spinnen en hordes vliegen in huis in de zomer. En niet vies zijn van vegen vegen en vegen, van snoeien snoeien en snoeien.
De dieren? .... wat zijn ze geweldig! We zijn er stapelgek op en willen ze nooit meer missen. Maar het is wel 7 dagen per week vroeg op, vooral in de koude mistige winter, om al die hongerigen en dorstigen te laven en te spijzen. Tweemaal daags.
Enne oja, er komt ook weer wat uit dus, uit al die dieren. 😊😊😊
Haha de mooie geruite blouses en schorten waar ik mij in gedachten mee zag lopen, en die stoere leren hoge laarzen die je in de bladen ziet .... die zijn er niet bij hoor! Een mannenwerkbroek, en warme korte stallaarzen en dikke vesten, dat is de praktijk. Of, een overall, dat is ook handig want die kan je 's ochtends zó over je pyjama aantrekken voor de eerste voederronde.
Vandaag was ik stalmeid. Niks meer, niks minder.
Maar .... wel in onze eigen stal en voor onze eigen koeien. Het is er allemaal van gekomen. Het is héél anders dan op de plaatjes, en kopzorg heb ik ook best vaak, want het is allemaal nieuw, en moeilijk soms, en verantwoordelijk werk. Je maakt fouten.
Maar er zijn ook dingen bijgekomen, die óók niet op de plaatjes staan. Burenhulp, aangeboden van alle kanten. Dingen met elkaar kunnen ruilen, in plaats van alles moeten kopen. Met dieren omgaan, dat leer je ook van de dieren zelf. Het zijn de beste leermeesters.
Enne ..... aan het einde van de dag ging de werkbroek in de was en gingen we lekker uit eten! Dusse .... dat ook! 😊😊
 |
Het is beter!! 😊
7 reacties:
Hier (op je blog) krijgen we het échte 'landleven' de zien, Clarien !
Met (ook!) veel geluksmomentjes !
Lie(f)s.
Clarien, wat prachtig. Een echt Kerstverhaal, zoals ik de Kerst voel. Niet over een heel bijzonder kind in een kribbe en drie Wijzen uit het Oosten, maar over warmte en liefde en zorgen voor elkaar en voor de dieren, de planten de grond en daar dan, zonder dat dat nou de bedoeling was, op zoveel verschillende manieren voor beloond worden. Dank je wel!
Ik las vroeger ook altijd landleven en later landidee. Leuke magazines, maar jouw blog laat zien hoe het echt is. Keihard werken en ook nog genieten van alles. Je laat ook een deel van het leven op het platteland zien: het contact tussen de buren. Daarom lees ik elke dag je blog en ook de reacties van Willem. Zijn reacties geven ook een kijk hoe het vroeger ging.
Dat lees je niet in dit soort magazines. De reportages zijn afgebakerd en ze laten alleen het mooie zien.
Hoi Clarien, al jaren lees ik jouw blog en volg ik jouw leven met veel plezier. Niet eerder heb ik een reactie achter gelaten, maar nu wil ik jou toch graag een keer bedanken voor het delen van alle successen, inzichten, maar ook fouten, heel verfrissend! Van een collega moestuinier ( op kleinere schaal) uit Zuid Limburg, mooie kerstdagen en een fantastisch 2019 gewenst, Brigitte
Stalmeid, wat een titel ken jij jezelf toe. Anderzijds; in de jaren '60 trad Seth Gaaikema altijd op met pianobegeleiding van Roelof Stalknecht, jouw (grote) broer dus.
Maar je moet maar zo rekenen, die stalmeid heeft weer mooi het begin gemaakt van een strorijke mesthoop die de winter mooi kan doorrotten en in het voorjaar een boost kan geven aan de tuinaarde. Wel opletten dat de mesthoop niet zo op de ondergrond gelegd wordt. In verband met mogelijke bodenverontreiniging moet er een vloeistofdicht scherm tussen opslag en de aarde aanwezig zijn. Ik kom hier op omdat mijn paardenhoudende zus de mest verzamelde zoals ze vanuit de ouderlijke boerderij gewend was, gewoon op een hoop onder de bomen. Maar op een (kwade) dag kreeg ze bezoek van de milieupolitie met het dringende/dwingende verzoek om de mest op te slaan op een deugdelijke en vloeistofdichte onderlaag. En dat ging ook maar om de mest van 2 rijpaarden en een pony. Dus echt geen grote hoeveelheden. En de regels en regeltjes waaraan voldaan moet worden,zijn sindsdien alleen maar toegenomen.
Nou heb ik op foto's gezien dat je een betonnen compostbak hebt van een alleszins redelijk formaat, dus voorlopig heb je waarschijnlijk nog ruimte en heb je ook meteen een goede bodenafsluiting. Bijkomend voordeel is dat een van de hanen nu koning kan kraaien op de mesthoop en kippen zijn ook altijd genegen tot een work out op de mesthoop teneinde hun poten gespierd te houden.
Als dochter van een veehouder, wonend op het platteland en in het bezit van een moestuin (hoewel lang niet zo groot als die van jou en zeker niet jaarrond voorzienend voor ons 10-en), vind ik veel herkenning in je verhalen. Ik leer er ook van, en niet alleen over dieren en tuinieren. Je kijk is verfrissend en je verhalen zijn eerlijk. Ga zo door in 2019!
Een warmhartige Kerst(avond), Clarien.
Lie(f)s.
Een reactie posten