Elke dag weer door die aardappels lopen. In het begin waren het kleine plantjes, tot net aan de knie. Maar per dag zie je ze groeien ..... en als je ze elke dag ziet, dan worden het vrienden.
Hee Betsie, wat staat je blad er fris bij vandaag. Hee Tjitske (Frieslander) .... je ziet wat pips. Is er iets? En kijk nou Hielke en Sietske groeien dwars over het pad. Altijd wat met die twee!
Ook planten gedijen van aandacht. Van over hun bol geaaid worden. Onzin? Ach, baat het niet dan schaadt het niet. Onder het kevers zoeken en voze beestjes doodknijpen mag je wel een beetje lol maken toch?
Aandacht aandacht. Het geldt ook andersom. Je kunt ook negatieve dingen veel aandacht geven. Dan groeit dat ook. Bijvoorbeeld door steeds maar dezelfde film te herhalen, in gedachten. Steeds bozer of banger worden, door iets. Het wordt een obsessie.
Ik heb dat ook soms. Dat je je ergens over opwindt en het steeds erger wordt. Je kunt er ziek van worden. Wat bij mij helpt is .... bekijk het vanuit een groter perspectief. Hoe belangrijk zijn mijn zorgen, vanuit de Kosmos gezien. Hoe belangrijk is dit probleem, op de Eeuwigheid.
Het lost dan meteen op. Bij mij. Dan kan ik me weer richten op het gewone hier en nu en de mooie dingen weer zien. Zo heeft iedereen denk ik zijn eigen methode om eruit te komen.
Aandacht. Voor de pompoenen bijvoorbeeld.
Want dat is een enorme berg groene massa geworden. Je kan absoluut niet zien of er bloemen zijn en of er al vruchten komen.
We kruipen er maar es onder, en gaan alles van héél dichtbij bekijken. Waar zijn de bloemen? Kunnen de bijen die bloemen wel vinden?
Haha de bijen moeten nummertjes trekken bij de bloemen! Echt waar! Ze staan bovenaan te wachten, en als er is zo'n bloem bij de stamper een plekje vrij komt, dan mag de volgende aanschuiven. Wat een machtig mooi gezicht!
Ja en vruchten komen er ook al.
Geen wonder, met al die aandacht van de bijtjes!!
Moeskers Moestuin ligt als een poes te stoven in de zon. Veel licht en warmte, af en toe een fris regendrupje, en dan ook nog al die aandacht.
Nee de tuin mag niet klagen!
Een paar weken geleden nog zei Paul, een kat die komt er niet in! (hij houdt niet van katten) (dacht hij)
En wie zit er steeds met de kat op schoot? En met wiens voet zit de kat steeds te klooien?
Ze groeit op pure aandacht!! Nou ja ook een beetje door de brokjes en de kittenmelk.
Maar dit beestje heeft een gouden leventje, met al die aandacht van ons en van iedereen die hier langs komt en natuurlijk van haar beste vriendje Brit.
Foto's van die dieren maken lukt me niet zo goed. Ik ben gewend aan planten en die staan stil.
Ja en dan .... volgende week een belangrijke gebeurtenis, als alles goed gaat. Dan komen er een paar ervaren rogge maaiers bij ons maaien! Vandaag even technisch overleg. 😉
Mocht je het leuk vinden om echt ouderwets rogge te maaien, met de hand, dan mag je volgende week komen meedoen.
Ons roggeveld wordt een soort oefenveldje, waar iedereen die dat wil proberen met de hand mag rogge maaien, en binden, en op schoven opzetten. Het wordt donderdag of vrijdag, vanaf 10.00. Even afhankelijk van het weer. Laat je me weten als je daarbij wil zijn?
8 reacties:
Niet alleen in de moestuin gedijt alles goed, ook Bekje gedijt goed bij jullie, ze groeit als kool. Leuk dat zij en Brit zulke goede maatjes zijn, wat kun je toch veel plezier hebben met en houden van die beestjes.
Dat relativeren doe ik op dezelfde manier. Even vanuit het universum naar onze woelige wereld kijken en alles wordt betrekkelijk.
Je zou nog met Bekje naar de dierenarts en dan vragen hoe oud hij haar schatte. Is daar nog iets van gekomen? En wat is er gebeurd met de rest van het nestje, heb je dat in het oog kunnen houden?
Hermanna, even een van Clarien haar vorige blogs doorlezen, daar staat het antwoord op jouw vraag.
Dankjewel anoniem. En ik zal binnenkort es bij de broertjes en zusjes van Bekje langs gaan dan zie je dat hier wel weer!
anoniem, op welke datum was dat dan? Ik heb net het hele blog teruggelezen tot de eerste vermelding van de katjes... kon het niet vinden, stom.
Hermanna ik kan het ook niet meer terugvinden. Maakt niet uit. Het gaat in elke geval goed met de katjes, ze blijken van een boer uit de buurt te zijn. De moederkatten op een boerderij slepen hun jongen vaak naar een weiland. Na een paar weken komen ze dan terug naar de boerderij. Wij mochten Bekje gerust houden, mochten er zelfs nog wel eentje. Ze is nu zo´n 2 maanden oud. Kerngezond! :D
O dat is fijn om te horen! Bekje heeft jullie uitgekozen, dus die blijft... en de brusjes hoefden niet zo nodig, dat was wel duidelijk. Die raken dan ook minder op mensen gericht natuurlijk, daar in dat weiland wennen ze daar niet zo snel aan.
Een reactie posten