Vergaan of niet vergaan?

Op maandagen heb ik nooit veel tijd voor de tuin. Ook vandaag niet. Veel te doen in huis, veel kasten opruimen en rotzooi die eindelijk es weg moet. Ook de oogsten, die overal in huis en in de schuur het en der staan opgeslagen in kisten, kijk ik op maandag na. De uien opschudden, de pompoenen nakijken ... o er is er weer eentje beschimmeld.

Je vraagt je wel es af ... waarom verrot de éne nou wel en die andere niet? Ja ... dat is de wijsheid van de natuur. Die heeft voor alles een reden. Als iets verrot, kun je er gif op innemen dat er iets mis is met dat exemplaar. Dus die moet weg.

Soms is dat omdat de vrucht zwak is, te veel veredeld. Of ... omdat hij te klein is. Of te jong. Alles wat jong is, daar vindt Moedertje Natuur niet veel aan. Een jonge courgette verrot heel snel, maar een oudere niet. Die is belangrijk want die heeft zaden. Dus die krijgt een sterke schil om langer mee te gaan.

Een bevrucht kippe-ei bederft minder snel dan een niet bevrucht eitje. Wist je dat? Want een bevrucht ei is waardevol. Dat vergaan, of juist niet vergaan, dat regelt de natuur met stofjes die op onze hormonen lijken. Dus .... als je eieren langer wil bewaren, neem dan een haantje bij je kipjes! :D

We gaan es kijken bij de emmer witlof-in-wording. Ik heb hem maar onder de trap gezet, want in de bijkeuken was het te koud en het ging me te langzaam met die lof.

Ja hoor daar komen de struikjes al aan! Er is zelfs één witlof-pen die niet van binnenuit, maar langs de rand allemaal witlofjes krijgt. Dus volgende keer even goed opletten hoe we die wortelpen afsnijden! Want ik heb liever één dikke krop!

Eind van de middag .... nog snel eventjes naar de tuin. Even kijken.

Eerst maar weer een rij witlofpennen rooien en op een rijtje leggen. Over een paar dagen worden die opgepot. En het valt me op hoeveel groens er nog groeit. Nu ik besloten heb om geen groenbemester te zaaien dit jaar, mag alles wat eetbaar is gewoon blijven groeien.

Pas als dat doodgaat, door de een of andere ingreep van Moedertje Natuur, vorst bijvoorbeeld, dan ga ik de bedden bedekken met compost. Dus er staan nu nog veel groenten. Je krijgt bijna de illusie dat we gewoon de hele winter kunnen dooreten uit de tuin................

Wat deed ik dan weer moeilijk met dat wecken enzo! Niet nodig?

Ik weet het nog niet hoor! Want kijk hoe deze kist bieten ook al gaat uitlopen. En die wortels erachter? Er zit ook nog heel wat in de kuil, maar hoe het daarmee is weet ik niet want daar kan ik niet kijken.

Nou we zullen wel zien hoe 'vers' we deze winter doorkomen!

Ook een mooi voorbeeld van verrotting en vergankelijkheid .... de composthoop. Deze is op 29 oktober opgezet, hij was toen bijna één meter hoog. Nu .... tien dagen later, is hij al ruim 40 centimeter geslonken. Bijna de helft weg! Verrot, ingezakt, omgezet, maar in elk geval kleiner dus. Vergaan! :D

Soms wordt je voor de gek gehouden. Kijk die bonen buiten. Er zitten exemplaren tussen waarvan je denkt .... hopla, weg ermee, die zijn verrot! Dooie boel! Ook de bossen die in de kas hangen zien er doods en schimmelig uit.

Wegdoen? Nee hoor. Want er zitten zaden in, en daar is de natuur altijd heel zuinig mee. Dus .... de hele plant vergaat, en alle goeie stoffen van die plant ... gaan in die zaden zitten! Daarom zijn die peulvruchten ook zo gezond. Je kunt daar bijna op leven. Als je de dorre bonen open peutert zie je prachtige gezonde zaden.

De mais! Idem dito. Plant is al bijna vergaan, maar het zaad is nog best. Het is wel wat weinig, maar dat komt omdat ik de mais te laat heb gezaaid, en op een slecht stuk grond heb gezet.

Ja ja, zo'n rondje zaden inspectie is leuk hoor. Moet je vooral es doen in je tuin. Verbazend hoe mooi die zaden overal geconserveerd en mooi bewaard worden door de natuur.

Er is ook al nieuw leven! Kijk de knoflook komt op. Bij jullie ook al? Je kunt het nog wel poten hoor. Als de stengels iets hoger en sterker zijn komt hier ook nog wat mulch op.

Want er is mulch zat! Overal ligt het blad nog.

Mooi, dat nieuwe leven en dat afsterven, en die nieuwe zaden. Alles vlak bij elkaar in de herfst. Kijk, hieronder ook twee uitersten. Terwijl de Afrikaantjes nog volop leven, nieuwe knoppen hebben en lekker knaloranje de herfst in trompetteren, zie je daarachter de levensloze vijver .....

...... de reiger is wééér langsgeweest. Ook de derde generatie vissen is weg! Foetsie opgegeten!

Nou, maar weer wachten dan op de vierde generatie. Net als de reiger.