Afgelopen vrijdag liep ik 's avonds een rondje met Robbert. Gezellig in de regen. Toen druppelden de berichten binnen op Bob´s mobieltje. Eén voor een. Ik kreeg van hem een live verslag van alle gebeurtenissen in Parijs. Van minuut tot minuut. Alsof we er zelf bij waren ...
Vanmiddag hetzelfde ... Marlieke kwam uit school en ik kreeg onmiddellijk het laatste nieuws met alle details te horen. Van de anti-terreur akties, de overval, wie er dood waren, wie nog leefden. Alles was weer live te volgen. Alsof je meekijkt, terwijl het gebeurt. De kids zijn dat gewend, steeds alles live te volgen.
´Oja en ook nog goed nieuws mam, de gaskraan in Groningen gaat nog verder dicht!´
pfff gelukkig.
De wereld is geschokt, uiteraard, wat een ellende en paniek. Wat een verdriet voor al die Franse families. En wat een schrik ook. Wat gebeurt er vervolgens? Hoe veilig zijn we in Nederland?
Al dat nieuws, 24/7 op ons netvlies .... ik weet niet hoe dat bij jullie zit maar ik zit daar erg mee. Elk bericht dat binnenkomt komt ook echt binnen. Het doet wat met je, met hoe je je voelt. En omdat dat steeds maar doorgaat, die continue stroom live berichten, kun je wel de hele dag door rouwen, meeleven, en bang zijn.
En dat is dan ook weer een goeie reden .... om te overwegen om maar es een beetje te gaan tuinieren. Gebruik je tuin méér. Niet alleen voor al die groente hoor, bloemen kan ook, maar vooral ook voor jezelf. Een informatie-luwe plek ..... waar je even kan bijkomen van al die berichten. Je mobieltje pak je niet hoor, met je zwarte handen. En verder zijn hier geen schermen en geen kranten.
Als ik naar de tuin fiets, valt de buitenwereld een beetje weg. Op weg er naar toe denk ik steeds minder aan bommen en aan vluchtelingen, maar in plaats daarvan ... hoe ik die rekken van de bonen het beste weg krijg.
Wat moet vandaag gebeuren ... moet er nog mest gehaald? Kan de witlof nog even liggen of moet die in een pot?
Vandaag dit bonenbed ontmanteld ...
.... et voila, het bed is weer helemaal klaar voor een nieuw seizoen! Maar eerst een winterslaap!
De spullen die over zijn, wat doen we ermee? Het sterke metaaldraad bewaren, het tuintouw kan weg, de planken en palen netjes afborstelen en wegleggen.
Ja en dan is de ochtend al weer om. Tijd om te schaften, en even een tukkie! Ja echt, even met de benen op een kruk, dat is goed voor je tussenwervelschijven! Echt hoor, ik maak geen grapje. Die zuigen zich weer vol tot stevige kussentjes, als je zo een kwartiertje met de benen omhoog gaat liggen.
Met zo'n hazenslaapje tussen de middag heb je veel minder kans op rugklachten, ondanks al dat tuinwerk.
Ja en dán, op een moment dat ik het zelf bepaal, als er al veel leuke momenten zijn geweest en ik fris en uitgerust ben, dan pas pak ik die krant. Dan mag de wereld voorbij komen.
De ellende, en het medelijden. Als moeder denk je natuurlijk aan al die moeders. Van de slachtoffers, maar ook van de daders ... stel dat je zoon erbij zit? Ja dat is het ook, het is niet alleen de informatie, maar je gaat er over door denken. Er dingen bij verzinnen, tenminste ... dat doe ik. Paul heeft dat weer minder.
Een 24/7 informatie stroom? Ik zou er gek van worden.
Hoe doen jullie dat? De hele dag door alle informatie laten binnenkomen? Of heb je ook een informatie-luwe plek? Het hangt er natuurlijk ook vanaf wat voor soort werk je hebt. Soms moet je wel continu op de hoogte van alles zijn.
Maar wissel het ook af met leuke positieve dingen.
..... bijvoorbeeld lekker aan het kokkerellen.
Omdat het peulendag is, had ik vandaag een recept met Witte Lupine boontjes. Vergelijkbaar met soja bonen. Ik had nog een pot gare boontjes in de koelkast staan, over van de vorige keer.
Het recept van vandaag komt hier vandaan. En dit ging erin ..
ZO! .... dat scheelt mij heel wat type werk! :D Klik op de foto voor een vergroting.
Ik had dus die stoofpot gemaakt met heerlijke cocosroom erdoor. Maar ik twijfelde toch over die lupine boontjes. Want net als bij soja bonen, zijn ze vrij hard, en vooral geschikt om fijn te maken en burgers en balletjes enzo mee te maken. Maar in dit recept gingen ze hopla zó mee, in hun geheel in de pot.
Ik had overigens geen erwten, en heb tuinbonen genomen.
Gekookt eitje erbij, wat rijst ... en het róók toch lekker!!
Het was ook lekker. Behalve ....
......... die lupine bonen dan. :D:D Dat doen we nooit hoor! Eten laten liggen. Alleen vandaag. Het recept is prima maar de volgende keer neem ik zachte witte boontjes.
O en hartelijk dank allemaal voor al die recepten met spruitjes. Ik ga morgen eentje proberen!
4 reacties:
ik heb geen tv en geen krant, krijg het "binnen "via internet. een informatie-luwe plek is ons huisje en mijn moestuin, als ik er voor kies om de was op de hand te doen, je weet wel met wasbord,wringer en dergelijke werkt dat voor mij therapeutisch zoals genieten van je blogje, liefs marion xxxen ik word daar heel erg blij van. ik denk niet dat we bang moeten zijn maar openlijk de liefde verspreiden, agressie wekt agressie op en dan komen we er nooit uit toch ?
De tuin is ook voor mij mijn 'weg van de wereld' plek. Je kent de volgende citaten misschien wel ' gardening is cheaper than therapy and you get free tomatoes' of 'you can bury a lot of troubles, by digging in the dirt' ik vind dat zo waar, zelfs al tuinier ik zonder spitten ;-).
Van een Franse collega heb ik geleerd dat je lupines minstens een week in zout water moet laten weken en iedere dag het water verversen. Je kunt de lupines dan met gemak uit hun jasje duwen en ze als snack eten. In Spanje en Portugal krijg je ze dikwijls zo geserveerd bij een drankje. Ze worden in dat zoute water ook lang bewaard en je kunt ze dan ook gemakkelijk verwerken in andere gerechten. Zelf heb ik het zo nog niet gedaan, maar wel al eens een pot gekocht die op die manier was bereid om een alternatief te bieden voor chips aan die jongens van me, het was helaas geen succes. Niet dat ze het niet lusten, maar glibberige lupines uit hun jasje duwen is nu eenmaal niet compatibel met computergebruik. Mijn eigen gezaaide lupines zijn vorige lente voedsel geworden voor de muizen, dus kan ik er niet meer verder mee experimenteren.
Al dat nieuws, meestal alleen maar narigheid. Er zijn tijden dat ik bewust NIET meer naar het journaal kijk. Toch alleen treurigheid. Maar aande andere kant kun je ook niet je hoofd in het zand steken. En blijf ik nieuwsgierig. Heel dubbel. Een (moes)tuin is dan een heerlijk alternatief waar je je hoofd heerlijk leeg kunt maken. Maar ook uit handwerken haal ik dan weer energie.
Dank voor jullie uitgebreide aanvullingen! Dat was precies wat ik bedoelde!
Een reactie posten