Iemand nog een knipbeurt nodig?

Héél stilletjes ... is het alweer winter geworden, inmiddels.   

⛄⛄⛄

Niet dat je daar nou veel van merkt. Het was vandaag ineens weer wat warmer, en regenachtig en winderig. De wind is weer naar het westen gedraaid. Ik merk dat 's ochtends altijd al, omdat de wind dan pal op ons slaapkamerraam staat en mij haast uit bed blaast.

Haha dan wordt je dus letterlijk uit je bed geblazen, en na een lekker ontbijtje werken we rustig de klusjes af. Niks heeft echt haast, nu, in de winter. De natuur is in rust, en de dieren doen ook kalmpjes aan. Als ze maar op tijd hun natje en droogje krijgen, en een droge warme plek hebben om te slapen, dan is het hun allemaal best.

Ik heb weer appelbrood gemaakt. Dat wat ik vorige week liet zien. Brood, gerezen met gist uit appelschillen. En het gaat nu al een stuk beter. Het brood is luchtig en smaakt lekker, met een klein  vleugje appelsmaak. 

En daarna zijn de laatste suikerbieten gerooid. Die dikke zoete bieten. 

Ik kwam een doorgeschoten biet tegen. Dat is een biet die per ongeluk is gaan bloeien en zaad heeft gevormd.

Zelf gebruik ik dat zaad niet, van dit soort spontane doorschieters. Je weet dan namelijk niet zeker of de moederplant wel een 'goeie' was. En als dat niet zo was dan krijg je ook allemaal sneue nakomelingen. Dus, om zaad te winnen, zoek ik in het voorjaar een paar mooie exemplaren uit, en plant die op een zonnig plekje. 

Met een goeie verzorging krijg je dan in het najaar echt goed zaad, en dus .... sterke vitale jonkies!

Er waren nogal wat bieten. En éérst moeten ze dan naar de kapper. Die groene pruik moet eraf. Anders gaat dat groen doorgroeien, of schimmelen.

Ik kreeg haast niet de kans om de bieten kort te wieken, want de kippen waren er weer eens als de kippen bij. Die zijn dol op dat groen! En op de wormpjes ertussenin. 

Ik scalpeerde per ongeluk bijna een paar kippen.

Na de knipbeurt gaan de bieten in de bietenbak. Daar blijven ze de hele winter. Elke twee weken week haal ik er een paar uit voor gebruik. De rest blijft héél lang goed. Suikerbieten zijn keihard en kunnen ook wel tegen wat vorst.

Ik vond het wel een beetje lijken op diepvrieskippen, die bieten. Met die koppen eraf en die wortels die net op poten lijken.

Kijk en daar liggen al die pruiken nog. Het lijkt hier wel een kapperszaak. Iemand nog een knipbeurtje nodig, toevallig??😊😊

💇💇💇

Maar, over diepvrieskippen gesproken .... wij zullen binnenkort écht eens wat haantjes moeten slachten. Er zijn nu ruim vijventwintig kippen waarvan zeven haantjes. Dat is inclusief de haantjes van de zomerkuikens. 

Ze maken nog géén ruzie. Daar hebben ze teveel ruimte voor, denk ik. Ze kunnen alle kanten op en zitten elkaar niet op de lip. En ook is er een strakke hiërarchie. Er zijn drie mooie rode jonge hanen, rood en rood-zwart en rood-geel. En twee al wat oudere witte, en één echt opperhoofd, een mooie rode haan met panterborst. 

Die is echt De Leider.

Maar toch, zeven hanen is wat veel. En elk jaar komen er meer bij. Dus, je zult af en toe wat moeten slachten. Ik stel het steeds uit maar deze winter gaat het er echt van komen!

Nee, dan een biet. Die slacht ik heel makkelijk, geen traan om gelaten!

 

In het begin nam ik wel vier bieten tegelijk, dat ging in een enorme pan, als een wasketel, en dan was ik de hele middag aan het fijnhakselen en aan het stroop koken. Manman, wat een werk. Nu gaat het anders. Om de week neem ik nu maar één biet mee, en die haksel ik fijn en kook hem in wat water of bijvoorbeeld in wat appelsap. 

Dan het zoete sap eruit zeven, en dat verder laten inkoken. Deels gaat dat op de houtkachel. En dan is het zó gebeurd. Je hebt dan een klein kannetje stroop, nét genoeg voor twee weken.

 

Kleine stapjes, dan blijft het leuk, en vliegen er geen bieten en wasketels door de keuken.