Gasten.

Vanmorgen om 10.00 was het nog steeds niet netjes. Er kwam steeds iets tussen bij het opruimen. Zoals bijvoorbeeld .... dat Bella de koe ineens tochtig was.

Ze was van 't weekend al wat onrustig, maar vanmorgen stond ze echt te bulken. Ze wilde erg graag naar de stier. Maar ja, zie jij een stier? Nee, een stier die hebben we niet. En omdat ze volgend jaar wel weer een kalf mag krijgen hebben we de man van de KI gebeld.

De kunstmatige inseminatie. De man die rondreist met .... een stier in een rietje, zeg maar.

In de auto staat een tank met stikstof, waarin de sperma van de stier ingevroren zit in rietjes. Daarmee gaat de inseminator langs bij koeien die bevrucht moeten worden. Hij had iets grappigs op zijn rug, het leek wel een pijlenkoker. Ik vroeg wat het was.

'Daarin ontdooi ik dat rietje,' vertelde hij. In die koker op zijn rug ontdooit het dan in een paar minuten en dan kan het worden ingebracht bij de koe.

Nou heb ik een pracht reportage gemaakt van dat inbrengen, maar misschien wil niet iedereen dat zien. Ik laat het maar achterwege. Hoewel het erg goed ging en Bella heel rustig aan het hek stond. Ze vond het niet naar ofzo. Volgens de inseminator was het ook precies het juiste moment.

En we hadden gelukkig hulp uit de buurt want ik durfde het nog niet aan om Bella vast te houden. (bange poeperd!!)  (zo'n makke koe!)

En daarna zagen Alwin en Hendrik dat de uier van de koe wat opgezet was. Het bleek dat er één speen is waar het kalf niet uit drinkt, en dat kwart van de uier was wat opgezet. Hendrik heeft het helemaal leeggetrokken (leeggemolken) en er kwam een waterige vloeistof uit.

Het zou het beste zijn voor Bella als je die speen dagelijks even 'leegtrekt'. zei hij. 'Dus alles eruit melken.'

Hm. 

Morgen maar eens in alle stilte en rust proberen. Gelukkig blijft het hoofdstel om Bella's kop zitten zodat ik haar vrij makkelijk kan vastpakken en met een clip aan het hek binden.

Maarre ..... ik moet het nog zien hoor of dat gaat lukken morgen!

Na de administratie vertrekt de meneer weer met zijn rietjes, op weg naar de volgende koeien. Ik ga verder met het gezellig maken van de kapschuur. Want we krijgen vandaag bezoek.

Een tijd geleden schreef ik dat er een verzoek was geweest van iemand, om een uitje te verzorgen voor een aantal bewoners van een verzorgingstehuis in Staphorst. En dat ging vandaag dus gebeuren.

Vijf bewoners kwamen een kijkje nemen bij ons op de boerderij, samen met twee verzorgers.

En omdat ze dan toch ook iets moeten hebben om naar te kijken, werden er vandaag ook pakketten gemaakt van de strobult, en van al het losse hooi wat we nog hadden.

Om twee uur was de kapschuur opgeruimd, stond de krentenwege met boter klaar, en stond de koffie te geuren. Ook de trekker en de pick-up (om pakketten mee te maken) hadden een testrondje gedraaid. En ja hoor daar kwam de bus met het bezoek de oprit op rijden.

Leuk! Maar ook spannend. Vinden ze het zelf ook wel leuk? Gelukkig waren er ook wat buren meegekomen en hadden we een heel groepje aan de koffie zitten.

 .... ook van dit bezoek heb ik een hele serie foto's gemaakt .... maar je begrijpt ..... dat ik die niet kan laten zien hier. Privacy.

De bewoners die bij ons kwamen schaarden zich rondom de tafel en eerst hebben we zitten praten. Natuurlijk zijn er altijd bekenden. Je woont op een dorp en mensen kennen elkaar of elkaar familie of buren. Dat schept meteen een band.

Ik heb iets van het rogge dorsen laten zien, hoewel er wel gelachen werd om de mattenkloppers. 'Daar heb je toch dorsvlegels voor?' zei iemand. Ja inderdaad, maar die heb ik niet. Iemand anders zei toen hij die mattenkloppers zag ......  'Ik blief uut joen buurt!'

Maar ik mep alleen maar op rogge hoor! 😊

Bij het pick-uppen zijn alle gasten dat van dichtbij gaan bekijken. Dat kenden ze nog wel. En de verschillende graansoorten en gewassen kenden de meesten ook wel. 

Een aantal liepen er mee naar de moestuin. Maar daar was het erg warm. Toch maar weer terug naar de schaduw onder de kap.

Bij het afscheid kreeg ik een krukje. Zelf gemaakt.

Komt heel mooi uit. Het kan prima dienen als melkkrukje!

En toen vertrokken ze weer.

Met de coördinator heb ik afgesproken dat we in oktober weer iets gaan organiseren, voor een andere groep. Dan zal het een binnenactiviteit zijn. Iets met wol. Of misschien wel bonen doppen. Of iets anders herkenbaars voor deze leeftijdsgroep.

Alle lof voor de begeleiding, die enthousiast en geïnteresseerd waren. En ook voor de buurtbewoners die allemaal hun best deden om de gasten een leuke middag te bezorgen!

Zo durf ik het wel een tweede keer aan! 😉