De herfst, en het verhaal van Femmie.

on vrijdag 21 september 2018




De herfst is gearriveerd en ik zag hem niet aankomen.

Gisteravond heb ik de haspel van de slootpomp namelijk open en bloot buiten laten liggen. En vandaag zou ik dat tweede gat met zand en water vullen, dus ik deed vanochtend de stekker van de pomp in het stopcontact, en hup ............ kortsluiting.

Nee he. Wat is dat nou weer?

Nou, heel logisch, de haspel en de stekker van de pomp zijn beide nat geworden door de herfstbuien van vanochtend, en dan krijg je dus kortsluiting. Nou, wat te doen? Dat wist ik ook niet, maar nu wel. Eérst föhn je die haspel goed droog, van binnen en buiten in alle gaten föhnen.

En dan de stekker van de pomp uit elkaar schroeven, en die moest ook van binnen worden gedroogd. Ook meteen maar goed schoonmaken (er zat modder enzo in) en dan weer in elkaar schroeven.





Dan de stroom er weer op, en kijk de pomp werkt weer als een tierelier. De straal was zo krachtig dat de geul in een half uurtje was gevuld. En dat is héél wat water. Het is een geul van vier meter bij 90 cm bij 45 cm. Dat is dus ehhhh ... 1,6 kuub water.

En er gaat dan ook nog 1,6 kuub zand in. Grappig he? Dat dat gewoon bij elkaar in kan, in hetzelfde gat. Twéé keer 1,6 kuub dus eigenlijk. Door het water stroom het zand mooi gelijkmatig uit, en heb je alles goed stevig opgevuld.

Na twéé keer zo'n klus vergeet je dat nooit meer, hoe dat moet. Geen trilplaat of niks heb je nodig. Gewoon zand en water en een schep, en een paar spieren.





Het schuimende slootwater met het zand ziet er net uit als cappuccino.

Bekje kwam even proeven.





En dan is het dicht, en zijn we klaar met de geul en de leidingen. Dat opnieuw tegelen dat laat ik aan de vaklui over. We willen wel graag een recht straatje. 😊

Iets verderop, op de grote compostbult, heb ik lang geleden allerlei pompoenpitten in gaatjes in de bult gestopt. Hier en daar een handje vol.

De pompoen planten zijn als een gek gaan woekeren, en overal tussen de wilde planten en het hoge gras liggen nu de pompoenen. De meesten zijn onzichtbaar. Ik had bedacht om te wachten met oogsten tot alle planten afgestorven zijn, dan kan je ze beter vinden ... en er is toch geen haast bij.

Maat vandaag liep ik es over die bult en kijk ....






Er is hier een heel leger muizen bezig om die pompoenen één voor een uit te hollen. Van het vruchtvlees wordt amper gegeten. Maar de zaden .... die moeten ze hebben!

Ze zijn enorm voedzaam, die zaden. En dat weten de muizen. Dus ... daar gaan alle pompoenen!

Beeeeeeekje!!!! 🐭🐭🐭🐭🐭🐭🐭🐭🐭🐭🐭🐭🐱



Wat een overgang he, vandaag. Zo abrupt, die herfst. Maar toch ook wel weer fijn, een volgend seizoen in te gaan. Ik hou van die afwisseling. Zon, regen, zon, regen.

Vanavond nog een dik pak onweer hier.





Om Brit een plezier te doen had ik een speeltje gekocht. In de winkel vroeg ik om iets wat héél sterk was, en wat zó groot is dat ze het niet kan begraven. (wat ze met alle speeltjes doet)

'Dan moet je dit nemen.' zei de jongen die mij hielp. 'Dit heeft een vriend van mij ook gekocht voor zijn hond en die heeft er twéé jaar mee gespeeld. En het is nog steeds heel.'

Mooi. Het is een soort frisbee van heel dik rubber. In de vorm van een reuzen bierdop. Met een piep erin.

Brit is er dolgelukkig mee! Zie je haar daar achter mij?






Huh Brit? Waarom ligt je frisbee in de appeldoos?

Ik denk dat de jongen van de winkel zich vergiste. Ik denk dat hij twee uur bedoelde. Of misschien had zijn vriend een heel oud hondje, met al versleten tanden?






Hoe dan ook, de pret is alweer voorbij. Domme Brit. Altijd alles kapot bijten.

Ondertussen ben ik weer aan het appels verpakken. Wat leuk is, is dat je dan alle kranten van afgelopen week weer onder ogen krijgt.

Zoals dit stukje over Femmie Hoeve, die een prijs won, met haar verhaal over de 'Drie vlijtige boerendochters'. Het was op een dialectavond, en Renske vertelde mij laatst hoe dat verhaal ging. (in het nederlands dan)





(zo ging ongeveer het verhaal van Femmie)

Een boer heeft een nieuwe broek nodig, en gaat met de boerin naar Zwolle. Ze slagen goed en komen met de nieuwe broek weer thuis. Hij past goed alleen zijn de pijpen iets te lang.

De boerin vraagt of een van de drie dochters de broek wil inkorten, zodat pa de broek de volgende dag kan dragen. Maar de dochters hebben het alledrie te druk ...

..... maar eenmaal in bed, 's nachts, krijgt de oudste dochter spijt. Ze staat midden in de nacht op, en kort de broekspijpen in. De tweede dochter ligt ook wakker. Ze heeft wroeging. Dus stapt ze uit bed om de broek een eindje in te korten. Dochter nummer drie kan ook al niet slapen. Waarom pa niet even dat plezier gedaan? Dus gaat ze uit bed, en maakt ze de broekspijpen een stukje korter ....

Haha. Leuk bedacht he, van Femmie?

's Ochtends trekt pa de broek aan, en ma kijkt naar de nieuwe broek en zegt ... mien jong, wat ja'n korte piepn, goa je pootjebaden????

(sorry mijn dialect lijkt nog naar niks maar je snapt hem wel he?)

😊😊😊😊😊



8 reacties:

Lies zei

Ben jij toch handig, Clarien, en 'gespierd' !
Frisbee -> niet te geloven...
Een toffe afsluiter !
Lie(f)s.

Mijke zei

Haha die Britt! Ik zou voor haar eens kijken bij het assortiment van Kong ;) Speciaal geschikt voor slopende hondjes!

Aukje zei

Misschien voor Brit de volgende keer een grote floss-touw?Heeft ze misschien niet zo snel kapot.
Ik ben zelf niet zo voor plastic/rubberachtig speelgoed.Altijd bang,dat ze kleine stukjes naar binnen krijgen.
Ik koop meestal bij de kringloop knuffeldieren waar geen plastic (ogen/neus)aan verwerkt is.

Anoniem zei

Nog betere tip... pijp van een oude sprijkerbroek afknippen, in het midden ( in de pijp) een piepballetje doen, knoop leggen in beide uiteinden en echt, honden hebben er heeeeel lang plezier van! Super gave prooi voor honden! Goedkoper en leuker kan gewoon niet.

Willem zei

Ja, ´t is nu herfst. Bijna niet meer voor te stellen dat ik 3 dagen geleden nog in een korte broek en T-shirtje rondliep en voelde me daar heel comfortabel bij.
Maar de plotse overgang was ook leerzaam blijkens je ervaring met de kabelhaspel. Die ervaring heeft wel aangetoond dat je niet iemand bent die in 'mogelijke rampen' denkt en heeft er ook voor gezorgd dat je een volgende keer de kabelhaspel in ieder geval zo achterlaat dat de regen er niet rechtstreeks op valt. een bekend Nederlands voetballer maakte er al gewag van "Elk nadeel heb zijn voordeel"
Wat de bijtbehoefte van Brit aangaat; wij hadden, lang geleden, ook een hond en die kreeg bij tijd en wijle een schouderblad, -van een koe waarschijnlijk-, waarop hij zijn tanden 'bij kon houden'. Heb eigenlijk geen idee of dat überhaupt nog mag van de VWA of een andere bemoeizuchtige overheidsinstantie. Er is heel veel wat nog geen 40 jaar geleden staande praktijk was en nu fouter dan fout.
Je verbazing over de wateropname van zand kan ik wel (theoretisch) onderbouwen en is heel simpel. Als er geen holle ruimte in zand zou zitten weegt het rond 2700 kg/m3. Zo los gestort weegt het 1600 á 1650 kg/m3. Een rekensommetje leert dat zo'n hoop zand dus voor ongeveer 40% uit lucht bestaat. Ook als het zand goed verdicht is bestaat het nog voor 20 á 30% uit lucht. En de grond waarop je huis staat lijkt me mooi doorlatende zandgrond, afgaand op de foto die je toont. Maar goed, dit wordt een technisch verhaal en misschien is het helemaal niet goed om de magie van 2 x 1600 liter in een geul van 1600 liter onderuit te halen.

Clarien zei

Haha ik wist dat jij wel met een verklaring zou komen! Magie is prachtig, maar de magie 'uitgelegd' is minstens net zo mooi. Natuurkunde was mijn favoriete vak! En biologie. De mysterieuze natuur ..... maar dan uitgelegd.

Clarien zei

Anoniem, goeie tip van die broekspijp! En nog heel toepasselijk ook na dat verhaal van Femmie! :))

Willem zei

Clarien, het is niet zomaar dat van mijn 7 broers en zussen er 4 een onderwijsopleiding gedaan hebben en twee ervan hebben dat hun hele werkzame leven ook gedaan. De derde heeft altijd jeugd- en jongerenwerk gedaan, dat schurkt er dicht tegenaan en de 4e is na zijn onderwijsopleiding nog een bouwkundige opleiding gaan volgen en heeft daarin zijn brood verdiend.
Je ziet; lesgeven zit een beetje in mijn genen. Bovendien ben ik een enthousiast 'verzamelaar' van nutteloze kennis en was in de jaren '70 een fan van Ruud Verdonck die wekelijks in Trouw een rubriek had genaamd "De vereniging tot bevordering en uitbreiding van nutteloze kennis". Geweldig!