Het tweede 'Kleine Huis' prentenboekje. En ... over varkens.

on zaterdag 31 maart 2018




Nou, éérst maar die varkens.

Die zijn van de Zonnehorst, onze buren. Vier vreselijk leuke varkens zijn het. Ze zijn hartstikke tam, hebben mooi rossig haar,  en ze maken een strook grond in no time zwart.

Daar kan je niet tegenaan spitten!

Alle woekerende kruiden waar je op een bepaalde plek vanaf wil, die halen ze tot de laatste snik weg! Maar sneeuwklokjes bijvoorbeeld ... die laten ze netjes staan. 😊






Ze hebben bij De Zonnehorst een strook grond langs de kas omgespit. Dat hebben ze keurig en heel snel gedaan. En netjes dat ze zijn! Alleen de neus is zwart, verder zijn ze nog steeds mooi rose.

En nu hebben we vanochtend een strook grond op het weiland van overbuurman Wim omheind.

Want Wim wil ook wel van zijn kweekgras af. Hij wil daar graag wilde bloemen hebben, op dat weiland. Dus, een omheining maken, en dan kunnen die varkens erop.







Klaar!

Een strook van niet meer dan tien meter breed, zodat de varkens het ook echt helemaal zwart kunnen maken. En dan steeds opschuiven. Volgende week gaan ze verhuizen. Dan kunnen we meekijken hoe het hier met ze gaat, bij Wim en Jacky!  😊

Zelf heb ik het eerste plantgoed in de tuin gezet vandaag. Er was niet veel ... wat sla en wat rijtjes prei.




En vanmiddag was het opruimen en boodschappen doen, en de meiden hebben taarten gebakken, voor de verjaardag morgen.

Bij het opruimen kwam ik die boekjes weer tegen ... waarvan ik laatst al één heb weggegeven. Het zijn kleine prentenboekjes, die gebaseerd zijn op de 'Kleine Huis' Boeken. Ik heb ze dubbel, dus ze kunnen weg. Ze zijn engelstalig.

Vanavond de tweede .... 'Going to Town'.









Als je wil 'meedingen' reageer dan op deze post, of stuur me een email, vóór woensdag 4 april. Bij meer dan één liefhebber wordt het boekje verloot. 

En nu ... op naar Pasen. Een nieuw begin.

Tot dinsdag!

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻


Thuis, uit, en weer naar huis.

on vrijdag 30 maart 2018




Pino en zijn drie moeders ..... het is zóó vertederend. De moeders klokken de hele tijd om hem heen. Moeder Drie heeft zelfs speciaal voor Pino ...... haar eigen broedsel in de steek gelaten.

Wat ik vervolgens heb weggegooid. De eieren waren steenkoud.

Ze eten ´s ochtends samen het schoteltje pap. En Pino krijgt van drie kanten de lekkerste stukjes. Dat wordt een knoeperd van een kip! Of haan.





Wat was er vandaag weer allemaal te doen? Veel. Soms kan ik niet kiezen en loop te drentelen. Dit doen? Dat?

Ooit ... lang geleden ... schreef ik een blogje over de achterkant van boerderijen. Waar je vanuit de trein altijd zo'n mooi uitzicht op hebt. Dat die achterkant vaak een rommeltje is. In tegenstelling tot de keurige voorkant, met helderwitte vitrage en boeiende bloemenperken en een schoongeveegd erf.

Nee ... die achterkant ... een troep hoor! Haha, en nu heb ik zelf óók zo'n achterkant!

Dat is allemaal werk in uitvoering. Dat ruim je tussendoor niet steeds op, dat gooi je in een kruiwagen en ga je morgen mee verder. Of overmorgen.





Zoals die ene grote regenton. Daar zit nu de poepsoep in.

Dat is erg belangrijk, die soep. Het is stalmest, vermengd met regenwater, wat elke dag een paar keer flink geroerd wordt. En dan over een week ofzo, dan gaat die hele ton over het hele land. We gaan dat druppelsgewijs uitspreiden.

Het hele weiland, én de moestuin, én de paardenbak én de voortuinen, krijgen daardoor een boost. Een piepklein beetje mestkracht, waardoor het hele bodemleven in één keer wordt geactiveerd.





En ook zijn de laatste fruitbomen geplant. In de voortuin staan er nu ook een paar. Je kunt daar héél lang over nadenken, wat de meest perfecte plek is voor die bomen, maar niet té lang denken hoor.

Gewoon planten dat fruit! Het is laagstam, dus ze staan niet snel in de weg. En ze zijn zo mooi, straks, als ze bloeien. En lekker, al dat fruit, in de herfst. Appels en peren heb je nooit teveel. Je kan er altijd nog cider van maken.

Ook al fruitboompjes gekocht? Doen hoor! Dit seizoen nog! 😊

(of vraag eentje op je verjaardag)






Er is ook weer gezaaid. Elke keer kleine beetjes. 

Sommige plantjes piepen al boven de aarde uit, zoals de ragfijne bietjes. Maar het gaat erg langzaam. Net als Lente zelf, nemen ook de planten hele kleine stapjes.  

En vanmiddag ... waren we in Zwolle! Ik haalde twee dochters van het station, en we gingen lunchen en shoppen in Zwolle. Stadse energie, heerlijk, na al die dagen zwarte aarde!













Sostrene Grene.

Daar wilden de dochters kijken. Ik kende het niet, ben er een beetje 'uit'. Maar wat een leuke zaak!  Een soort van Scandinavische 'Dille en Kamille'.

Het zijn meest hebbedingen die je niet echt nodig hebt ... maar wel graag wil hebben. En gelukkig met een heel laag plastic gehalte. Geen acryl garen te zien, maar alles echte wol en katoen. Mooie houten kralen. Alle knutselspullen die je kan bedenken.

Zelfgemaakte kruidenmixen. Mooie bankjes. Prachtige katoenen plaids en badstoffen capes. Geen acryl of polyester! En dus ook niet dat rubber en plastic luchtje wat in veel van de goedkope ketens hangt.

Duur? Och. Soms wel, soms niet.




 










Wat ik zo leuk vind in dit soort winkels is dat je veel ideeën op doet. Kruidenmixen bijvoorbeeld. Ik maak dan foto's van de ingrediënten om dat zelf thuis te proberen. Bijvoorbeeld, peper en zout en gedroogde citroenschil. Een simpel en lekker kruidenmixje.

En wat dacht je van rabarberthee?

En rabarberlollies?

Thuis maar snel eens kijken of hij al uit de grond komt, de rabarber.






We hebben hier niks gekocht. Dit keer.

We waren aan het shoppen voor Liek, die jarig was, en graag een horloge wilde. En voor mezelf kocht ik ook een kadootje.





Het tijdschrift 'Landleven.' Er staan altijd precies de handige dingen in. Over kippen enzo. En ook over ratten. En over compost, en over stokrozen langs de voorgevel. Dat soort dingen.

Dit keer stond er een leuke omschrijving in voor een simpele tunnelkas. Een folietunnel. Mocht je daar over denken, kijk dan even in de Landleven van April 2018!

Wij zijn inmiddels weer thuis. Van de stad, weer terug ...




... op het land.


Kleine stapjes.

on donderdag 29 maart 2018




Binnen is het al dik voorjaar. Tulpen overal. 😊😊

Buiten treuzelt het nog. Lente is onderweg, maar ze neemt dit jaar wel hele kleine stapjes ....

En ondertussen eten we steeds maar door. De voorraden worden minder. Over een maand kan de knop van de koelcel uit, want dan is de laatste krat leeg.

Kijk, hier zie je bijvoorbeeld de allerlaatste pompoen!





Wat we d´r mee doen?

Quiche maken natuurlijk. Want aan eieren geen gebrek! En aardappels en uien en blikjes tonijn waren er ook nog wel.





De uien.

Wat hebben we daar veel van gehad en wat hebben we er veel aan gehad. We eten ze bijna elke dag. Overal kunnen ze door. Alleen bij het ontbijt eet ik ze niet. 😊

Ik heb dit jaar tien kilo plantuien besteld. En nog een paar zakken rode. Ze zijn makkelijk op te kweken en nemen weinig ruimte in. Je kunt ze zelfs tussen de bloemen kwijt, of in de borders of tussen de sla.

Ik zet ze dit jaar weer in het wortelvak. In alle zes bedden komen twee rijen uien, en dan de wortelen en de bieten en pastinaken aan alle kanten eromheen. Dat bevalt erg goed, combinatieteelt met uien.

Vandaag begon ik maar eens met die uien te poten. Bij de buren ook, zag ik ...






Gelukkig. Altijd fijn als we gelijk op lopen. Want soms twijfel ik ... ben ik niet weer veels te vroeg?

Maar bij hun gaat het wel sneller, met zo'n lijnentrekker. Die mocht ik wel even lenen, maar ik had net al lijntjes getrokken, met een touwtje.





Poezen vinden die uien erg leuk speelgoed. Dus als je poezen hebt, hark er dan wat aarde overheen.

En de laatste hoopjes compost zijn uitgeharkt. Langzaam zie je de contouren van de moestuin weer tevoorschijn komen. Het gaat haast vanzelf ....




Lente of niet, de jonge dieren zijn allang geboren en spelen op de weide. Heb je ooit zo'n rijtje jonge geitjes bij elkaar gezien? Het is net een rij knikkers, ze rollen over het hele veld heen. Rénnen dat ze kunnen! En spingen. Springt de één, dan de anderen ook allemaal. 

En herinner je nog die geboorte, van 5 maart? Die twee geitjes, waarvan die eerste per ongeluk bij een schaap wilde drinken?







Nou dat zijn ze hoor. Flinke meiden alweer.

En nog steeds zijn sommige van die geitjes dol op Tante Schaap. Zoals deze witte, die wel een kwartier speelde met haar staart.








Kleine stapjes, maar ze is onderweg! 😊