Waar is het vlees?

on donderdag 30 november 2017




De rogge groeit ook niet meer. Dat staat nu ook stil. Dat komt wel weer als het licht weer terugkomt, dan schiet die rogge weer omhoog.

Het kan nog zo hard vriezen maar dat deert de rogge niet. Het is een sterke plant. Een 'wildere' graansoort. Dat belooft dus wat als je elke dag rogge eet.

Want, je bent wat je eet. En sterk en wild, wie wil dat nou niet worden? 😊







Er is nog één deel van de tuin dat nog gefatsoeneerd moet worden. Daar komt volgend jaar het wortelvak met alle wortelgewassen.

Daar hoeft dus geen compost op.

Kijk hier onder, zo zien de zes vakken voor volgend jaar eruit. Dat wortelvak zit rechts onderaan, waar afgelopen jaar de bladgewassen stonden. Dat vak ga ik nu even opruimen, en een stukje spitten.





Nou heb je binnen dat wortelvak meerdere soorten. De rode biet komt daar ook en de uien en de pastinaken.

De wortelen krijgen geen grammetje compost. Daar haal ik alle groenresten weg en geen voeding erbij. Want dan krijg je teveel bladgroei en kromme wortels.

Maar op de bedden van die bieten mag wel een klein beetje compost. Dus per bed bekijk ik nu wat erop moet. Je hoeft dat echt niet zo Pietje Precies te doen als ik hoor. Ieder naar zijn aard he? 😉

Bij het opruimen vind ik vele vele zaden ... die liggen tussen de oude planten.









En dat verzamel je natuurlijk. Zaden van de ananaskers, met die gele bessen in die lampionnetjes, die zo lekker zoet zijn en naar ananas smaken. Die gaan we volgend jaar weer zaaien.

En de nieuw-zeelandse spinazie, en de indische kers ... man het ligt hier vol met zaad. Het geld ligt op straat! Een vergeten kromme courgette ligt er ook nog. Helemaal afgerijpt. Misschien heeft die ook goeie zaden?




Vandaag zaden verzamelen, volgend jaar schalen vol eten! 😊😊






En als we dan vanavond weer allemaal achter borden met geroosterde groenten zitten en met salades ... vraagt een van de huisgenoten waar het vlees is.

Vlees? Oeps.





Zo. Nou niet meer zeuren.


Kleurrijk en kleurloos.

on woensdag 29 november 2017




Het waterschap had een leuke verrassing. Ze hebben de Beentjesgraven gesnoeid, alle walkanten zijn kort gemaaid en alles is op de kant gegooid. Naast ons land dus.

Als je nu over het wandelpad loopt moet je bergschoenen aan want het is bergop bergaf. 😊

Maar goed. Ik zie daar compost liggen. Bergen en bergen mooie bruikbare compost. Dus daar gaan we weer.




Misschien moet ik waterschap maar eens bellen of ze dat spul niet bij ons in de paardenbak willen dumpen. Scheelt hun vervoerskosten en scheelt mij heel wat ritjes met de kruiwagen.

Compost heb je nooit teveel van.

Ik laat nog even zien hoe het afliep met die 'Dutch Spiced Red Cabbage' van gisteren. Het is een heel grappig recept. Eén van de stappen was dat de kool na het zouten drie uur in de zon moest staan.

hahaha .... zie jij ergens zon?

Ik heb het recept behoorlijk aangepast.





Op twee kolen heb ik vier eetlepels zout gebruikt en geen half kopje. En ik nam twee liter azijn in plaats van een gallon, wat bijna vier liter is. Zoveel heb je echt niet nodig.

Als de kool gezouten is en een etmaal heeft ingetrokken, kun je hem eerst ook nog afspoelen, om het ergste zout weg te krijgen.

Dan de azijn koken, met een scheutje water (ik weet eigenlijk niet waarom dat was) en met alle kruiden die je lekker vindt in zuurkool (jeneverbessen, kaneel, peper, komijn, foelie, maggizaadjes, koriander, enzovoort). En daar heb ik zes eetlepels honing bij gedaan. Dan heb je een hele lekkere kruidige azijn.

Die giet je gloeiend heet over de uitgespoelde en uitgewrongen kool. In een aarden pot. Ik had ook nog een handje goudsbloem door de kool geschept. En nu maar weer wachten.




Wat kleurige zuurkool kunnen we wel gebruiken. Buiten is geen kleur te bekennen. De bomen druipen. De natuur sterft.

Vervelend? Voor sommigen is deze periode niet om door te komen.

Zelf heb ik de luxe dat ik buiten werk. Dan krijg je toch nog wel heel wat uren daglicht mee. En dan zie je heel goed de waarde van november. Het kleurloze namiddaglicht, de wind en de regen. De natuur remt af. Komt volledig tot stilstand.   

Een lange rustperiode, voordat al dat geborrel en gebruis van het voorjaar weer begint.





Haan ontsnapt ...

on dinsdag 28 november 2017




Ja de haan was ontsnapt.

Vanmorgen wisten we nog van niks. Ik had het ochtendprogramma afgewerkt, dieren voeren, bedden en manden uitkloppen en opschudden, opruimen, dweilen, met Brit lopen, die dingen.

En daar lagen op de keukentafel nog al die projecten.





Laten we dat meteen maar doen. Dacht ik. Want dinsdag is een dag zonder lijstjes. Het is eigenlijk mijn vrije dag, maar op de één of andere manier loopt het altijd vol met uitgestelde klussen.

Ik begon met de Yacon. Die prachtige knollen die eruit zien als zoete aardappel, maar die smaken naar ... ja, het meest naar meloen, eigenlijk. Ze zijn fris en heel zoet.

Daar moest dus stroop van gemaakt worden. Hoe doe je dat?

Ik heb ze gewassen, en toen geraspt met schil en al, en op het vuur gezet met een liter water. Nou, koken maar! Na een half uur zeven, en dan het vocht verder inkoken.






Als je stroop wilt koken kan je het beste een pan nemen met een dikke bodem, en die breed en ondiep is. Dan verdampt het water het snelst.

Ik heb dit keer niet gegoogeld ... gewoon koken die hap. Tot het dik en stroperig wordt, wat na een uur of anderhalf gebeurde. De liter water was verdampt, en het vocht uit de Yukon ook. Dan moet je heel goed roeren want anders brandt het aan.

Uiteindelijk ... stroop! En lekker!!!! Het lijkt op Maple Syrup. Wel veel werk dus, en ook niet duurzaam door het lange koken, dus daar moeten we nog iets op verzinnen.

Maar zo kun je dus ook je eigen suiker 'kweken'!!




En ondertussen verder met die vier kolen die al wat zacht werden. Wat doen we daarmee?

Ik had dus dat recept uit dat boek ... een soort van snelle manier om zuurkool te maken. Ik denk ook dat het heel gezond is, met zelfgemaakte azijn. Want appelazijn is heel goed voor een mens. En rauwe kool ook. Hier combineer je die twee.

Of het ook lekker is? Dat laat ik je weten als het klaar is. Nu heb ik twee kolen (één wit en één rood) geraspt, en met wat zout weggezet. Verder is die zuurkool nog niet.

(grappig, kijk, al die spruitjes in de rode kool!)





En de andere twee kolen ... de witte is versnipperd voor een koolsalade. En de rode, die is kleingesneden, gewoon, voor gekookte rode kool, met appel. Met vlees en aardappelpuree. Voor het avondeten.

Zo werk je vier kolen weg. Vink! 😊





Die salade, die kun je bijvoorbeeld maken door een kop mayonaise door de kool te scheppen. Heb je toevallig een ei, mosterd, azijn, olie en peper en zout in huis? Dan maak je mayonaise in een wip.

In een hoge beker doe je één rauw ei, dan 1 eetlepel scherpe mosterd, twee eetlepels azijn, een halve tl zout en een hele tl suiker, dan olie erbij. Hoeveel? Hmm ik gok dat zo'n beetje. Zo'n 200 cc ongeveer. Dan de staafmixer erin, onderin de pot, en aanzetten en langzaam naar boven halen.

Moet je eens kijken, je hebt in dertig seconden een prachtige mayonaise!!

Er kan van alles door natuurlijk, wat je lekker vindt. Ik deed er gedroogde dille bij.






De salade is verder aangekleed met wat gedroogde goudsbloemblaadjes. Dat is puur voor het mooie en het gezonde. Het heeft weinig smaak. En een scheutje Yacon stroop. Want die stond daar toevallig. 😊

Eind van de ochtend waren de klusjes af. De azijn is gebotteld. De vier kolen zijn weggewerkt. En de Yacon knollen zijn veranderd in stroop.

En de keuken is een bende. Dat ook.






Het afval gaat op de composthoop, behalve de uitgelekte Yukon. Die is voor de kippen.

Maar helaas de kippen haalden hun neus op voor die Yukon. Verwende kippen hebben wij hoor!

Ja en toen zag ik het .... één van de twee hanen ... was weg. Spoorloos. De haan is ontsnapt. Wij naar de buren. En ja hoor die hadden hem gezien, achter, bij de kapschuur. Daar loopt die haan dan in zijn uppie wat te pikken.

Nu volgt de slapstick, hoe vang je een haan met een hondebench.








En het is gelukt!

Dankzij Guiseppe ... die heeft ervaring met die dingen en ving de haan met geduld en met rust. Terwijl ik als een kip zonder kop aan het rondrennen was.

De haan kan weer terug naar de kippen.




Hij was er als de kippen bij! 😉


Schoenmaatjes en andere projecten.

on maandag 27 november 2017




Vanmorgen ging de reis naar Kampen. Nou is dat hier vlakbij maar ja met die regen en dan ook nog maandagochtend vroeg ... dan weet je het wel. Dikke file.

Ik kwam als laatste aan op het terrein van Van Dijk ... je kent ze vast wel, die onze schoolboeken verzorgen. Dat bedrijf zit in Kampen met een e-nor-me loods ... waar alle schoolboeken liggen die je maar kan bedenken.

In die loods is een plek gereserveerd voor De Schoenmaatjes van Edukans. Al die schoenendozen die door al die schoolkinderen worden gevuld, komen hier naar toe. En worden hier allemaal door vrijwilligers opengemaakt en nagekeken.





Geweldig van Van Dijk dat ze een deel van hun loods beschikbaar stellen voor De Schoenmaatjes!

Ik loop de loods in en het is echt een mega complex ... je verdwaalt hier makkelijk tussen al die boeken. Maar er hangen overal bordjes voor de vrijwilligers van Edukans. Volg de bordjes!





Hee kijk, daar heb je ze!

Een grote tafel, en daar staat een groep vrijwilligers, ik schat zo'n dertig, die vandaag dus begonnen zijn met het controleren van de eerste dozen van dit jaar.

Ik krijg ook een plekje aan de tafel. En uitleg over wat ik moet doen met zo'n doos. Openmaken, kijken of de minimale dingen (pen, potloden, schriften, tandenborstel, tandpasta, zeep, knuffel) erin zitten en eventueel de doos aanvullen.






Ik had zelf ook wat bij me, namelijk de tweehonderd rugzakjes die door Tassenteam Bussum en vele anderen gemaakt zijn. Die mogen nu in de dozen gestopt worden.

Dat is zo leuk! Nou daar gaat weer een mooi rugzakje. Die zal je maar vinden in je doos! :D


 




Wat weer mooi dat ik hier mag meekijken, bij al die handen die dit werk al jaren doen. Elk jaar, twee maanden lang, worden door groepen mensen al die dozen nagekeken.

En wat ook heel mooi is .. de hele tafel ligt bezaaid met allerlei spullen die gemaakt zijn door groepen vrijwilligers, en die ook in de dozen worden gestopt.

Want ... sommige dozen zitten propvol, maar anderen zijn wat kariger gevuld. En daar wordt dan een en ander bij in gestopt. Mooie etui's zijn er gemaakt, en knikkerzakken vol met knikkers, en knuffeldieren, en barbies met prachtige outfits.






Het is een feest om hier te helpen om die dozen na te kijken. Want wat hebben veel kinderen hun best gedaan om de doos mooi te maken en op te vullen. En wat zijn er veel spullen geschonken en gemaakt door weer anderen.

Joke Wit die hier coordinator is heeft een hoek ingericht als een soort winkel. Daar ligt van alles om dozen eventueel mee aan te vullen. Allemaal giften en selfmade.

Prachtig.







Je bent ook meteen een 'club' aan zo'n tafel. We drinken koffie in de kantine van Van Dijk en er gaat een doos met zelfgemaakte koek rond. Ik was mijn boterham vergeten dus dat kwam goed uit. 😊

En door het raam zie je dit. De grote truck van transportbedrijf Van Reenen uit Barneveld. Ja ik noem ze maar even want dat zijn ook weer van die kranige jongens die De Schoenmaatjes sponsoren met gratis transport.





Al die dozen .. van al die scholen ... moeten hier natuurlijk wel allemaal naar toe vervoerd worden. In totaal wel 25.000 dozen! En Van Reenen neemt dat mee in de planning. Als het zo uitkomt nemen ze die dozen mee op transport naar Kampen.

Grote klasse!






Erg leuk, ik zie meerdere rugzakken. De aktie verspreid zich als een olievlek!

Ook vandaag gaan er een paar van Betty's rugzakken mee met anderen, die ze gaan namaken.

Mocht jezelf ook rugzakken willen maken (er zijn héél veel nodig) dan mag je me mailen voor een gratis exemplaar, zodat je dat kan namaken. Doen hoor!

Wat ook een mooi principe is, is dat als er ergens in een doos meerdere spullen zitten, bijvoorbeeld drie tandenborstels, en in een andere doos geen enkele, dan kan je dat herverdelen.





Nou. Wat een leerzame ochtend was dat. Wil je ook een dagje helpen? Kijk op de website van Edukans of Schoenmaatjes hoe je je kan aanmelden. Vrijwilligers zijn erg welkom!

En spullen en geld zijn ook erg welkom!

Na de ochtend kwam ik in een rommelig huis en lagen er vele dingen te wachten. Ja dat heb je als je er op maandagochtend tussenuit piept.

Maar gelukkig ook een paar leuke projecten ... zoals ... wat doen we met de kolen, die in de fietsenschuur hangen en die een beetje zacht beginnen te worden? Ik las iets leuks in dit boek ...





Het is een oud recept, een Hollands recept nog wel, in een Amerikaans boek, over het maken van zuurkool, maar dan héél snel.

In plaats van de kool te laten fermenteren gebruik je gewoon azijn. En honing en kaneel en andere spicy producten. Dan hoef je geen wekenlang te wachten, maar heb je snel zuurkool.

Voor mij is dat een prima idee want azijn heb ik erg veel dit jaar. In de keuken staat een kleine pot, waarin elke dag de appelresten gaan. En in de bijkeuken staat de grote pot waar elke drie weken de kleine pot in gekieperd wordt, door een zeef met een doek erin.

Nu is de grote pot ook vol en gaat de azijn in flessen. Hoe je weet of het klaar is? Dat ruik je. Hang er met je neus boven, en als je gaat tranen van het scherpe azijnzuur dan is het klaar. Nog één keer zeven, en in schone flessen doen.





Zo hoef je niks te kopen. Geen gist of wat dan ook. Als je een nieuwe pot begint in de keuken, doe er dan wat van de moer in (een soort dikke gel) uit de grote pot. Dan een liter water, en vervolgens weer dagelijks je appelresten.

Voor de zuurkool uit het recept had ik nog honing nodig, en kaneel. Dat was allebei op dus dat gingen we even halen bij de buren, De Zonnehorst.





En toen we daar waren vroeg Henk ....  wil jij soms proberen om van de yukon aardappel een siroop te maken?

En kreeg ik een partij van die knollen mee.

Wéér een project! Het houdt niet op. En toch doe ik het. Want ... ik kan het niet goed uitleggen .. maar ik heb het gevoel dat het belangrijk is.

Experimenteren met voedsel. En met het hele jaar door kweken. En met zelfvoorzienend zijn. En dus ook met zelf zoete stroop maken, van een yukon knol, die heel goed kan groeien in ons klimaat.




Ook al is het veel werk, en heb je de keukentafel weer vol liggen met klusjes ... het voelt als nuttig. Dat je jezelf kan redden. En dat dan kan doorgeven aan anderen.

Naja. Het is gewoon ook heel leuk om ermee bezig te zijn! 😊