Thuis.

on zaterdag 15 april 2017




Gerelateerde afbeelding


Vanmiddag .... terug naar Bussum ... om te eten en bij te praten met twee hele goeie vriendinnen. We kennen elkaar al zolang. En zoals vrouwen dat kunnen, praten we uren en uren. Onafgebroken. We beginnen altijd meteen rondje. Iedereen vertelt om de beurt hoe het gaat, met man, kinderen, met haarzelf.

Dan is het mijn beurt.

´Mis je Bussum?'
'Och ... missen .... nee eigenlijk niet.'




Afbeeldingsresultaat voor nobel bussum



Ja hoe zit dat dan? Je hebt 20 jaar op een plek gewoond, in een leuk dorp, je kinderen zijn er opgegroeid, je hebt er gewerkt, vrienden gekregen, gewoond, geleefd.

En dan ga je weg. Je laat alles achter en begint ergens anders opnieuw.

Ons oude huis, het is volledig verbouwd. Er woont een nieuw jong gezin, alles is anders. Zoals wij het kenden .... bestaat het niet meer.








Terwijl we met z'n drieƫn zitten te kletsen, over hoe het nu gaat, met hun, en met mij, helemaal in Punthorst, dringen er een paar dingen tot mij door.

Zijn Bussumers nou echt anders dan de Punthorsters? Nou, oppervlakkig gezien misschien wel. Maar in wezen ... zijn mensen overal hetzelfde. Als je het buitenkantje eraf haalt.









Kinderen die goed gehecht zijn in hun jeugd, schijnen makkelijker uit het ouderlijk nest te kunnen stappen, en een nieuw leven te kunnen opbouwen, dan kinderen die een onstabiele jeugd hebben gehad.

Zou dat ook gelden voor verhuizen? Zou het zo zijn dat als je ergens met plezier gewoond hebt dat je er dan ook makkelijk van los komt? Dat je een mooie plek dan zomaar achter kunt laten?

Omdat mensen eigenlijk overal hetzelfde zijn? En je je overal op de wereld opnieuw kunt hechten aan nieuwe mensen? Of ... misschien hebben we wel gewoon geluk, en is Punthorst toevallig net het leukste dorp van Nederland!! šŸ˜Š

In het donker rij ik terug, over de A1, en over de A28, en op SkyRadio zingt Blof .... 'Alles is Liefde'






Ja dat is het natuurlijk.

Het is niet de plek, maar de liefde die woont op die plek. En die gaat gewoon met je mee. En daarom is onze plek nu hier, dit is thuis.






5 reacties:

Anoniem zei

Mooi geschreven en zo waar. Fijne paasdagen gewenst voor jullie allen.

Leonie zei

Door ons beroep zijn we al een paar keer verhuisd en het is helemaal waar....als je iedereen meeneemt waar je van houdt dan ben je op iedere plaats thuis.
Ik geniet van je verhalen, op een binnenvaartschip is niet zoveel te tuinieren, maar daarom zijn jouw verhalen een heerlijk tussendoor momentje! Goede Pasen!

Unknown zei

Deze blog is een kusje waard. Zo mooi beschreven!

Emie zei

Daar zeg je een waar ding, Clarien. Het is de liefde. Wij ervaren dat precies zo na ons stadse leven en nu wonend op een berg in Italiƫ. Na een leven met kantoorbanen naar een leven met de handen in de grond. Het is absoluut de liefde en wat kan jij het toch mooi verwoorden!

Wonen en leven in Roemenie zei

Mooi stukje . Ik ben vaak verhuisd van dorp(jes) naar de stad en nu een Roemeens dorp. Heerlijk buiten en dat vinden wij genieten . Mensen zijn overal hetzelfde vriendelijk en niet vriendelijk maar het scheelt wel hoe je je opstelt . Ook voor jullie fijne paasdagen oftewel Paste Fericit.
www.onsleveninroemenie.blogspot.ro