Van Klungel tot Kunner.

on dinsdag 4 oktober 2016


Alles kunnen.

Alles zelf kunnen doen en maken, helemaal onafhankelijk en zelfvoorzienend zijn .... wie wil dat niet? Maar we zijn daar zo ver van afgedwaald ....


Afbeeldingsresultaat voor hunsa people



De Hunsa mensen, een volkje dat tot voor 50 jaar verstopt in een achteraf vallei in de Himalaya leefde, was daarvan een goed voorbeeld. Die mensen konden echt alles. Boeren, slachten, timmeren, dokteren, groente kweken, iedereen was een alles-kunner. Er waren geen specialisten. Die mensen werden stokoud, ook al was hun vallei dor en droog, maar ze wisten te overleven en ze waren superfit.

En ze waren ook heel blij. Geen volk waar zoveel gelachen werd als bij de Hunsa. Logisch, want alles kunnen, daar word je heel blij van!!

                      
Afbeeldingsresultaat voor hunsa people

                                                     They never get nervous, show impatience, do not become sad or regret


En wat nu zo mooi is ... je hoeft niet helemaal naar de Himalaya, en ook niet 50 jaar terug in de tijd, om van die alleskunners te vinden. Ze zijn namelijk ook gewoon nog hier, bij ons in Nederland. In Overijssel bijvoorbeeld .... ha, ja hoor, daar vind ik ze ook!    

Voorbeeld. Ik vroeg vandaag terloops, 'is alles goed gegaan hier de afgelopen dagen? Nog bijzonderheden?' 'Neu,' zegt Jan de timmerman dan, 'naja alleen had overbuurman een koe waar het kalf niet af kwam dus die heb ik van de week eemn holp'n.'

Huh? Pardon?

Na een beetje trekken krijg ik het hele verhaal eruit. Want zelf vinden ze dat zooooo gewoon.

Na een dag lang timmeren en werken hier aan ons huis, wou Jan naar huis, maar toen kwam onze overbuurman even vragen of iemand kon helpen met de bevalling van een van zijn koeien. Want dat kalf kwam er maar moeilijk uit.




       
Ja tuurlijk, dat doen ze dan wel even. Een buurman help je altijd. Dus, in je timmerkloffie, ga je samen met buurman (70 plus) aan het trekken aan zo'n kalf. Geboorte gelukt. Klaar. Daar doe je niet moeilijk over, en als ik er niet naar had gevraagd was het nooit ter sprake gekomen. Maar ..... dat kan iedereen hier dus gewoon!

Met al mijn studie en boekenwijsheid .... voel ik me hier in Punthorst soms een ontzettende klungel. Wat kan ik weinig met mijn handen.

Terwijl de prachtige deuren en ramen en trappen hier om je oren vliegen, heb ik voor iets simpels als het opmeten van de vloer meteen weer hulpmiddelen nodig. Waar zouden wij zijn zonder zoekmachines?





Gelukkig kwam vanmiddag ook Wim, een andere overbuurman, even langs. Voor een praatje. Hij woont hier al 40 jaar, kwam ooit uit hartje Den Haag met zijn gezin hier in Punthorst wonen. Nog meer midden in de rimboe dan wij.

'Voelde jij je in het begin óók zo'n klungel, tussen al die alles-kunners hier?' vraag ik hem
'Ja, wel een beetje, maar dat was zó over.' zegt Wim. 'Want ik kreeg meteen een koppel schapen van een oude boer. En daar was een rammetje bij, dus die schapen gingen prompt allemaal aan het lammeren in het voorjaar, ja en dan moet je dus helpen. Ja, dan leer je dat wel snel hoor.'

We lopen samen langs de sloot, de Beentjesgraven, naar zijn huis.






Wim heeft daar een prachtig bos aangelegd. Het is een bos van zo'n 50 meter lang en zo'n 10 meter breed. Ik vind het schitterend, zo'n wilde bosrand zomaar middenin de weilanden.

'Hou je dat allemaal zelf bij?'
'Ja,' zegt hij, 'dat leer je ook wel hoor. Hoe dat moet. En je kunt hulp zat krijgen, van buren. By the way ... zouden jullie willen helpen met onderhoud? Hout zagen enzo? Dan kunnen jullie van mij hout krijgen zoveel als je nodig hebt.'

Ha, zo werkt dat dus. Helpen, samen dingen doen, en vooral, de kunst van je buren afkijken!







Wim en zijn vrouw zijn al 40 jaar verder dan wij, hebben hier een heel mooi stekkie opgebouwd. Maar nu de jaren gaan tellen kunnen zij wel wat hulp gebruiken. En wij kunnen wel wat kennis gebruiken. Hee ....... ik zie licht aan de horizon!! :D

Veel gaat hier op het platteland met ruilen. Boeren trekken niet graag de portemonnee. Die doen liever aan handelen onder mekaar. Ook prima.

Ik heb in de aanbieding ...... pompoenen, maiskolven, wortels, courgettes, en weet ik wat nog meer aan groenten, in de toekomst. Misschien kan ik dat ruilen voor ..... leren melken, leren timmeren, leren hoe je een lam uit een schaap haalt? :D





Nou, ik zou zeggen ..... volg de avonturen, van Klungelen tot Kunnen!




4 reacties:

Emie zei

Die avonturen ga ik met heel veel genoegen volgen. Voor nu alvast veel succes met de verhuizing!

Es zei

hahaha zo ontzettend herkenbaar ik ben na 10 jaar al een beetje klungel af ;)
En trek ook zo een schaap uit de sloot of red een losgebroken pony van de straat..
X Es

Daphne zei

Heel herkenbaar om te lezen.
Mijn man komt ook uit de stad en was echt NIKS gewend qua platteland.
Toen we zelf een vrijstaand huis kochten, met wat grond en kippen, geiten en zelfs een varken kregen moest hij wel mee in het "boeren leven"
Ik heb altijd paardgereden op een boerderij, bij al wat oudere mensen.....nou dan leer je ook wel wat hoor.
Helpen met kalveren, melken, trekker rijden, koeien naar een ander stuk land brengen, noem maar op.
En natuurlijk met de paarden, alles deed ik, gewoon aanpakken en niet teveel bij nadenken. En vragen, das belangrijk.....vragen als je iets niet weet!
Jullie gaan echt een heel mooi avontuur in, zo leuk!
Wie weet komt er bij jullie ooit nog eens een koe (voor de melk) of een geit (kaas), maar natuurlijk kippen.....doe MOET je echt nemen, die zijn zo leuk!!
Succes met pakken, ruimen, uitzoeken en beslissingen nemen.
Groetjes, Daphne

Clarien zei

Gewoon aanpakken en niet teveel nadenken, gouden tip Daphne!! :))