Mooi Gooi.

Ik was vroeg op de tuin vandaag, en het werk was snel af.

Dus, eindelijk was er tijd om te kijken hoe het toch met de ondernemers in Hollandse Rading gaat. Wietse, klasgenoot van de Warmonderhof, en Remy, de eerste vrijwilliger op Moeskers Moestuin, zijn daar aan een grote groentetuin begonnen.

Paul en ik hebben er in januari gekeken. Hoe zou het nu met de tuin gaan? Groeit er al wat?

Kom we fietsen es die kant op! Eerst bij Bussum de hei op, dan oversteken, het bos in, langs de Franse Kamp camping, en helemaal doorfietsen naar Hilversum. Dwars door het Corversbos.

Het fietspad loopt achter het Comenius College langs. Kijk dat is toch niet verkeerd, zo'n school aan de bosrand. Als je op het sportveld een homerun maakt struikel je over de konijnen.

Iets verderop langs het pad is een eeuwenoude bijenschans. Middenin het bos.

Nou ja ... eeuwen .... ruim één eeuw oud is deze schans. Toen was hier nog heide, en is hier een kuil gemaakt om de bijenkorven te beschermen tegen de wind. Later kwam de suiker in opmars en werd honing minder populair. De bijenschansen raakten verwaarloosd.

Maar deze bleef gelukkig bewaard, en is nu weer helemaal in gebruik! Als het hek open is kan je er een potje honing kopen!

Doorfietsen, we rijden het Corversbos weer uit en zijn meteen pats boem midden in de drukte van het dorp Hilversum. Pfff wat een verkeer. Even kijken, hoe komen we in Hollandse Rading? Richting Loosdrecht maar.

In Loosdrecht kom je eerst langs de verlaten fabriek van Knorr. Tja ... die fabriek bestaat allang niet meer. Hoe zou meneer Knorr dat nou vinden, die in 1800-zoveel begon in Duitsland, met het drogen van kruiden en groenten, dat zijn merk nu is opgezogen door Unilever?

Ach nou ja, meneer Knorr is er natuurlijk zelf óók allang niet meer!

Maar er is wel een nieuwe tuin, om de hoek! Oók vol met groenten en kruiden! In Hollandse Rading is de tuin De Rading volop aan het groeien en bloeien! Wat is het een mooi bedrijfje geworden hier!

Jammer jammer alleen dat Wietse en Remy er niet zijn. Gelukkig vind ik in de kas wel Claire ... druk bezig met het zaaien van ... nou ja van van alles en nog wat. We hebben elkaar een eeuwigheid niet gezien en zijn zo een uur alleen maar aan het kletsen. Over de klasgenootjes van de Warmonderhof, over onszelf ... ja en ook over planten natuurlijk.

'Kijk,' zegt Claire, 'zo'n ding moet jij ook kopen. Dan maak je een vloek en een zucht zó een hele bak met perspotjes.'

Haha ik heb hem al gegoogeld en besteld hoor Claire! Die is inderdaad superhandig!!

Je maakt dan van gewone (of zelfgemaakte, nog beter!) potgrond je eigen perspotjes, compleet met gaatje erin waar de zaden in gaan. Als je veel plantgoed wil opkweken is dat een heel handig apparaatje!

Ja de tuin ziet er mooi uit, en goed verzorgd. Toch kan ik wel zien dat er best een paar extra handen hier gebruikt kunnen worden! Dus als je in de buurt woont, en wel es een ochtendje als vrijwilliger hier met je handen in de aarde wil wroeten en wil helpen, meld je dan aan bij de tuin!

Natuurlijk kijk ik ook even om de hoek in de winkel annex restaurant. Dat is ook mooi geworden! Ook daar ... degene die ik zoek, Julien en Tim, zie ik niet (volgende keer maar even van te voren bellen!) maar Lynn is er wel. Die vol enthousiasme vertelt over haar nieuwe project. Om met kinderen te gaan werken om ze suikervrij(er) te leren eten.

Ze vertelt dat één op de drie kinderen nu al een veel te hoog suikergehalte heeft. Ach tu lieber .... één op de drie? Ga dan maar snel aan het werk Lynn!

Ik wandel door het gezellige restaurant maar moet dan helaas alweer naar huis. Volgende keer maar op een ochtend komen, als iedereen er is!

Ja en dan nemen we een andere route naar huis. Dit keer over 's Gravenland. Dat is een heel leuk dorpje. Een heel bijzonder dorp.

Eerst fietsen we door Kerkenlanden, de wijk in Hilversum waar we 10 jaar gewoond hebben vlak na ons trouwen. Bij de eendenvijver kwam ik dagelijks brood voeren, met mijn eigen jonge eendjes, van 0, 1, 3 en 4 jaar. Twee in de wagen, en twee ernaast lopend, met het handje aan de leuning.

Ach ... ook allang weer voorbij! Maar kijk, die oude mevrouw zit er nog steeds!!

Wat 's Gravenland zo bijzonder maakt is de vorm. Het is eigenlijk een lange vaart waaraan ooit allemaal wasserijen stonden. Allemaal lange smalle gebouwen tussen de weg en het water. Die deden de was voor de rijke heren en dames in Amsterdam.

De schone was werd per schip weer teruggebracht naar de stad.

Al die langwerpige gebouwen zijn nu allang geen wasserijen meer. Het zijn mooie huizen en appartementen geworden. Maar wat je nog goed kan zien is dat de huizen vrij ondiep zijn. Want er is weinig ruimte tussen de weg en de vaart.

Achter al die huizen is dus ook geen plaats voor een tuin. Ze hebben wel allemaal schattige balkonnetjes boven het water. Ook leuk natuurlijk. Sommige huizen hebben een daktuin.

En aan de andere kant van de weg zijn de grote buitenplaatsen. Hele grote panden, met enorme parken eromheen. Vroeger allemaal privé bezit van Amsterdamse kooplui, jonkers en gravinnen, nu bijna allemaal bedrijven of instanties. Een heel enkele is nog particulier.

Al die buitenplaatsen en al die parken zijn nu aan elkaar gekoppeld. Je kan daar schitterend wandelen. Het hele gebied heet tegenwoordig Spanderswoud, en het is echt de moeite waard om een dagje rond te struinen.

Maar ik ben er klaar mee. Wat een fietstocht! En wat een wind was er vandaag!!

We zijn weer in Bussum aangeland, ik fiets lekker onze eigen straat in en ga maar es aan het kokkerellen! :D