Stilstand?

on zaterdag 30 april 2016



Binnen is er volop leven en groei. In je huis, of in een verwarmde kas, kun je al van alles laten groeien. Bij twintig graden, en hoger, zijn de warmte-minnende groenten helemaal tevreden, en gaan ze bloeien en vrucht geven.

Als het licht genoeg is tenminste, op je vensterbanken.




Overigens is het natuurlijk zo nep als wat, om in april al verse pepers in je vensterbank te hebben. Zo'n plant is voorgetrokken, ergens in een mega-kas, zeg maar net zoiets als bij de plofkippen, en dat plantje is dan helemaal uitgeput als hij in de winkel staat.

Dan, bij jou in huis, kun je die vruchtjes oogsten, maar verwacht niet veel méér van zo'n doodvermoeide plant. Tenzij ... je hem koestert en hem héél goed verzorgt en véél aandacht geeft. Dan kan zo'n peper of kerstomaat het bij jou thuis nog wel redden. Ik ga deze peperplant ook proberen te redden.

En dan buiten ... daar lijkt alles wel stil te staan ...





Het lijkt wel alsof de natuur zelf stilstaat, zo térgend langzaam openen zich bijvoorbeeld deze appelbloesems. Vooral dit specifieke jonge appelboompje, helemaal achter in de tuin ... waar de zon wat minder komt .... die bloesems staan al een week op ploppen maar het lukt ze steeds nét niet!





Ik wil graag dat dit een Grote Roze Wolk wordt, met bijtjes eromheen zoemend ... zonnetje erop. Maar de natuur is gelukkig veel wijzer dan ik.

Want nu met dit wat koude voorjaar, worden de bloesems beschermd door ze niet te snel te openen. Knoppen kunnen beter tegen koude, dan wijd-open-bloesems. En het kan nog best een graadje of wat terugvallen, naar onder nul zelfs. 

Ook hier onder, de courgettes, die heb ik buiten gezet om af te harden. Prompt staat de hele boel stil. Alle groene oortjes staan wat kouwelijk te kleumen, en er komen geen nieuwe blaadjes bij.





Ook weer die Wijze Natuur. Want hoe ongeduldig is dat ook weer, om courgettes nu al in de kou te zetten. Het zijn warmte-planten. die eigenlijk veel te vroeg uit de kas gehaald zijn.

Wat worden we als ongeduldige tuinders toch weer op de vingers getikt door Moedertje Natuur. En dan mag ik nog van geluk spreken dat mijn courgettes en pompoenen nog léven! En alleen maar stilstaan, in plaats van dat ze dood zijn.

Natuurlijk zijn er ook de koude-kiemers. Groenten die prima tegen wat kou kunnen. Zoals de doperwten, die al aan het klimmen zijn. En de sla en de kool en de tuinboon. De tuinboon bijvoorbeeld, die gaat gewoon door met groeien, maar niet in de lengte .... hij heeft een heel handig tactiekje om te reageren op een koud voorjaar. Weet je wat hij doet?





Hij gaat uitstoelen!! In plaats van snel-snel omhoog te groeien naar het warme zonlicht, blijft de hoofdstam kort en gedrongen, en krijgt hij er nieuwe zij-stammetjes bij! Prachtig! Want nu wordt de plant stevig en vol, en dat zou wel es een veel betere oogst kunnen geven!

Uitstoelen. Haha dat doet me denken aan de tarwe vorig jaar. Die kwam op, en werd meteen helemaal afgegraasd door de konijnen op Moeskers Moestuin. Feest was dat voor hun, dat lekkere tarwegras!!

Het héle tarweveld vraten ze leeg. Wat denk je wat die tarwe doet? Die kwam gewoon weer op, maar dan op elk plantje een heel bosje tegelijk. Ook weer dat 'uitstoelen' dus. Breedtegroei, in plaats van lengtegroei. Als reactie op de omstandigheden. Korte stevige gedrongen tarwe werd het!

Goed, wij gaan wat kleur ... kopen!







Mijn favoriet zijn de Gerbera's, die blije felgekleurde open bloemen. Zo jammer dat ze moeilijk te kweken zijn. Gelukkig lijkt de Zinnia er veel op, en die is weer makkelijk te kweken.

We moesten ook nog even een lapje stof halen. Een lapje rood, om hengsels voor tassen te maken. Ja en wat mij daar dan weer opvalt, in zo'n stoffenwinkel, waar je een paar maanden geleden ál je koopwaren ongevraagd in een plastic tas kreeg gestopt ....

.... nu kreeg ik het in dit zakje!







Wat is er veel veranderd in een paar maanden! De mevrouw van de stoffenwinkel, die mij raar aankeek toen ik in december mijn spullen uit het plastic haalde en het plastic teruggaf ... die heeft nu hergebruikte papieren tasjes!

Dus zo kan het gebeuren dat je je lapjes en je garen in een zak van het Scheepvaartmuseum meekrijgt. Hahaha ... Laat je verrassen! Be surprised! Staat er dan ook nog op. Nou ik was echt surprised!!

En de tassen hebben hun hengsels!




Als laatste vandaag ...

Over twee weken is onze Wildplukwandeling alweer!! Mocht je nog twijfelen of je mee wil ... er zijn nog een paar plaatsen over!

Het is absoluut geen lange dagmars hoor, we lopen in een slakkengangetje achter Shirley aan, en het is vooral, héél veel opsteken over de eetbare natuur, en daarna lekker onze eigen oogst opeten!











Dus, als je zin hebt, geef je op!! Een stuk of wat kunnen er nog wel bij.

Fijn weekend weer, en tot maandag!





Geen puf!

on vrijdag 29 april 2016



Vrijdagochtend spinningles ... heel moedig vind ik dat altijd, dat al die mensen om negen uur s ochtends al een uur gaat spinnen. Omdat er even tijdelijk geen instructeur beschikbaar is voor die les, val ik deze weken weer in.

Heel handig, want de sportschool is 10 meter verwijderd van mijn tuin. Dus ik dacht, om meteen ná de lessen dan te gaan klussen op de tuin. Het bonenveldje omspitten en de granenvakken alvast bemesten. Maar tjeeee .. wat een weer weer! Nee hoor, dat werk kan allemaal wel tot volgende week wachten. Want ... het wordt warm volgende week! Zegt men!





Toen gingen Betty en ik op bezoek bij Caroline. Want Caroline had stoffen voor ons. We mochten haar hele huis bekijken en ik mocht overal foto's van maken. En ze wilde ons van alles geven .... niet alleen stoffen maar ook schilderijen en andere spullen ...

... ook weer zo'n Mooi Mens!







Ja daar had ik een heel verhaal over willen schrijven, over Caroline, met allerlei plaatjes van al die prachtige schilderijen.

.... en ook van de Hooimadam die Betty heeft gemaakt .... waar je bijvoorbeeld je aardappels in kan laten garen. Daar wilde ik het ook over hebben!






En over graan!!

Want daar moet écht een keer een blogje over komen! Graan is en blijft ons basisvoedsel, en er is op internet haast niks over te vinden, als je zelf op kleine schaal graan wilt verbouwen. Met de hand.

Dat had ik allemaal gepland in het blog van vandaag!









Maar helaas ... ik heb geen puf vanavond!

Dus, je houdt het allemaal tegoed! Over Caroline en haar schilderijen, over de Hooimadam van Betty, en over het graan verbouwen met de hand ... het komt de komende dagen echt allemaal allemaal voorbij!

Voor nu, fijne vrijdagavond! Ik ga lezen! :D




Elk Goois Matras Komt Van Pas.

on donderdag 28 april 2016






Eveline woont in Bussum.

Zij heeft een baan, vier kinderen, en werkt daarbij als vrijwilliger bij de voedselbank. Zij 'doet' de intakes, en ziet dus iedereen langskomen die in aanmerking komt voor een krat van de Voedselbank.

Zo kwam zij een keer op bezoek bij Joop. En in het huis van Joop stond ... werkelijk niks. Geen beddengoed had Joop, geen kasten, geen keukengerei. Alleen wat matrassen op de grond en wat andere basics. Bestaat dat dan nog in Nederland? In het Gooi? Ja hoor, dat bestaat dus nog gewoon.






Eveline werd daar helemaal niet goed van. Ze begon rond te emailen ... bij vrienden ... komop wie heeft er wat spullen voor Joop, want zoals die woont, dat kan echt niet jongens! Een hele middag, en zelfs nog s avonds laat was ze aan het mailen ... en wat denk je ....

..... in no time waren er spullen voor Joop. Er was zelfs een Goede Doelen Organisatie die toevallig nét wat huisraad teveel hadden, en geen opslag, en dat werd linea recta naar Joop gebracht. Het was zoveel, dat Joop het niet kon bergen, en het werd dus maar even in de kelderbox gezet.

Toen ging het balletje rollen. Want Eveline kende nog wel meer mensen met háást geen spullen. Dus die mochten weer dingen uitzoeken uit de kelderbox bij Joop. En anderen kwamen weer spullen brengen.

Al snel werd die kelderbox veel te klein. En het was een koude donkere vochtige plek ... dat moest ook anders kunnen, dacht Eveline. Ze nam contact op met de gemeente Bussum ... en wat denk je? Ze mocht een oude school gebruiken! Dat wil zeggen, de gymzaal en de kleedkamers!

Kijk!!!!!






Het is een geweldig bedrijfje geworden, gerund door alleen maar vrijwilligers. Spullen komen in grote getale binnen. Een bepaalde groep mensen mag hier dus huisraad komen uitzoeken. En kleding en speelgoed. Of bijvoorbeeld een fietsje, zodat jouw kind ook met zijn vriendjes op de fiets naar school kan.

En daar gingen Nic en ik vandaag naar toe. Want we hadden van het bedrijfje gehoord, en dachten ... goh die kunnen vast wel wat tassen gebruiken.

Ja dat kunnen ze zeker, want de uitgezochte spullen moeten natuurlijk ook worden meegenomen. En sommige mensen hebben letterlijk niks. Zelfs geen tas.





We kregen een rondleiding door het hele pand. Want Eveline heeft grote plannen. Het is niet alleen maar een grote GYMzaal met spullen, nee er zijn ook kleine bedrijfjes gestart, waar bijvoorbeeld Amer hier, zijn oude vak kan uitoefenen.

Hij woont al anderhalf jaar in Nederland, heeft de taal geleerd, maar heeft nog geen werk. En hij wil verschrikkelijk graag werken. Liefst zijn oude vak, goud- en zilversmid. Nou, via Facebook kwam Eveline in contact met een mevrouw ergens in Nederland, die juist wilde stoppen met dat vak. En ze wilde haar spullen wel overdoen.

Voila, nu staan die spullen van mevrouw Facebook dus hier, bij Amer, in de voormalige wc van de gymzaal. Want daar heeft Amer nu zijn smederij.










Amer maakt nu prachtige sieraden. Hij kan straks zijn eigen oude vak weer oppakken. Geweldig toch? Lang leve mevrouw Facebook en Eveline. (Amer is niet zijn echte naam .. als je interesse hebt in de sieraden neem contact op met Eveline via Facebook)

We lopen door de gangen, door de kleedkamers, en overal zijn mooie projecten gestart. Zo is er een mevrouw uit de buurt die oude meubeltjes opknapt. Dus de versleten spullen die hier soms binnenkomen, daar maakt zij weer trendy meubeltjes van, die dan weer de GYMzaal ingaan. Voor anderen.





Ergens anders, waar vroeger de douches waren, daar is nu een houtbewerkings atelier gestart. Daar kunnen handige mannen en vrouwen helpen om spullen te maken of te repareren. Want het is de bedoeling, dat je hier niet alleen spullen komt hálen, maar ook komt helpen.






Hee en kijk nou, ze hebben hier ook (stokoude) naaimachines staan, en stoffen liggen. Leuk!

Daar kunnen wij met ons tassenteam natuurlijk zó bij aanhaken. Mies (de huisfotografe) vertelt dat ze op korte termijn ook twee van de oude klaslokalen mogen gebruiken. En dat ze graag met een groepje daar willen gaan naaien en andere dingen maken.

Nou dat is net iets voor ons team! Daar kunnen wij misschien bij aansluiten?





Wát een initiatief. Wij kijken onze ogen uit. En er zijn zoveel plannen.

'Ja we willen hier ook een keuken opstarten', vertelt Eveline, 'en samen met mensen gaan koken. Want ons centrum moet ook vooral een ontmoetingsplek worden.'

Er is zelfs al een begin gemaakt met een moestuintje.





Paul noemt dit soort dingen altijd .... ´de parallelle economie´. 

Waar de overheid taken afstoot en dingen laat liggen, zie je vroeg of laat dat burgers het zelf weer oppakken. Zelf initiatief nemen om voor de medemens te zorgen.

Je kunt van de politiek balen, en klagen over regeltjes en wetjes, en je bang maken over 1001 dingen  .... maar je kunt ook net als Eveline en Mies en al die anderen hier gewoon wat gaan doen. Zet iets aan de gang en het gaat vanzelf lopen. Zoveel mensen willen graag helpen. In de tijd dat wij hier zaten vanmorgen kwamen er zoveel mensen spontaan binnenlopen met spullen en hulp.

En behalve spullen en hulp ....




...... vind je ook nieuwe contacten en vriendschappen!

Dat was dus de non-profit-organisatie 'Elk Goois Matras Komt Van Pas' en je kunt ze vinden op Facebook. Kijk maar hier ... Mies heeft er vandaag al een leuk stukje over geschreven!

Ach ach en met al die activiteiten en bezoeken steeds ... en met dat koude weer ook nog ... kom ik heel weinig op Moeskers Moestuin ...

Vandaag toch maar even de compost-emmers en de Bokashi's gebracht, met ons keukenafval. En dan zie je dat het toch al heel groen geworden is.






Haha ... het zijn alleen niet zozeer de groenten, maar meer de wilde kruiden ... brandnetel, smeerwortel, look-zonder-look, kweekgras, paardebloemen, alles tiert welig! Ik pluk de jonge toppen en het gaat in de gier-emmer. Daarin lossen de planten op, tot mooie vloeibare mest, voor over een paar weken, net als je dat heel hard nodig hebt voor je groenten.

En mocht je nog een paadje willen aanleggen, ik kan je deze houten tegels van harte aanbevelen. Als er onkruid overheen groeit ... til ze op en leg ze weer neer. En in vijf minuten is het hele pad weer mooi onkruidvrij!






En morgen ... alwéér een bezoekje ... aan een mevrouw van tach-en-tig.
Ik ben benieuwd!