Annerveenschekanaal, Groningen.

on woensdag 3 december 2014

Groningen is echt de leukste stad van Nederland. Gezellig, maar ook gemoedelijk, en zo ... down to earth. Ik kom er heel graag, het is daar 'Laif en Nuver'.




Lieve zus Marjan trakteert ons (oma, mij, en de Groningse student-kleindochters) op een etentje. Zo leuk altijd die generaties bij elkaar. Marjan vraagt haar nichtje hoe ze nou toch foto's moet maken met haar nieuwe smartphone. Nichtje zegt heel droog ... ik zou hem om te beginnen rechtop houden. (Marjan houdt hem ondersteboven vast)




HAHAHA geeft niks hoor Marjan, ik ben nog een veel ergere kluns met dat ding!! Maar ik lach me wel weer dood natuurlijk. Ook om oma, die gewoon gezellig een Irish koffie als aperatiefje neemt. Gewoon omdat ze daar zin in heeft met die kou buiten!

Ik overnacht bij haar in in het ouderlijk huis. En vandaag deden we wat klusjes, wat boodschappen, en ze kookt uitgebreid voor mij, voor de lunch.




Vroeger aten wij altijd warm tussen de middag. Dat was heel gewoon op een dorp. En heel logisch ook, want op het platteland werd 's ochtend veel fysiek werk gedaan. Dan had je honger als een paard om 12.00 en wilde wel een groot bord met veel warm eten.

's Avonds warm eten is eigenlijk onlogisch, al dat eten, terwijl je daarna haast niks meer doet om het te verbranden. Maar ja het kan niet anders, als je overdag van huis bent. 

Ik heb ook nog de tijd meegemaakt dat aardappels de basis waren van de maaltijd. We aten er altijd vlees en verse groente bij, maar die aardappels waren de basis 'vulling'. Toen mijn moeder een keer bij mij was toen ik aan het koken was voor ons gezin van zes personen, keek ze in de aardappelpan en zei: 'Wat weinig aardappels!!! Dat eet papa in z'n eentje!'





Maar ja, voor onze generatie zijn die aardappels ook niet meer de basis. Mijn kinderen aten toen ze klein waren er ééntje per persoon, hooguit anderhalf. En ik had er ook altijd andere dingen bij, verschillende groenten, en salades. Maar toch ben ik nog steeds een groot fan van de aardappel. Ondanks dat hij min of meer in het verdomhoekje is terecht gekomen. De aardappel is uit de mode geraakt. Dom.

Mijn moeder had ook weer artikelen uit de Trouw geknipt voor mij. Zoals een stuk over het 'Hof van Twello'. Ik had daar op de Warmonderhof al over gehoord. Wat ze daar doen, dat zou ik ook graag willen opzetten. Een groentetuin waar mensen komen oogsten, en waar je ze leert boeren. Het Hof wil ook een kenniscentrum zijn. Prachtig!! Daar gaan we dus een keertje kijken, bij die Hof van Twello!!





'De Graanrepubliek' heb ik ook van haar geleend. Over de graanboeren van Nederland. Over graan. Geweldig! Graan is zo'n belangrijk gewas, daar kan je niet genoeg over lezen! Nou, wat ik allemaal lees komt uiteraard in stukjes en brokjes hier terug op het blog tzt! :D




Omdat ik graag een zeis wil hebben, om het graan op mijn eigen tuin in de toekomst mee te oogsten, rij ik op de terugreis door het dorpje Annerveenschekanaal. (Hoe kleiner het dorp, hoe langer de naam!)


oeps, had me in de haast vergist, dit is in Annen

dit ook

Annerveenschekanaal


Het zijn wat sombere plaatjes misschien, maar ja het is 3 december he, en onder nul. Ik dacht eerst nog, de 'Brik en Brak' in Annerveenschekanaal zal wel dicht zijn, want daar komt nu geen kip natuurlijk. Nou er was inderdaad geen enkele klant, maar ze waren wel open. Ze zijn altijd open!



Ik kwam hier voor handmatige landbouwwerktuigen, maar eerst even snuffelen natuurlijk tussen de kringloopspullen ...









De mevrouw van de Brik en Brak was heel behulpzaam. Ze ging uitgebreid aan het zoeken naar een zeis en andere werktuigen, maar er was niks. We vonden wel een schep. En nog een.




En ik weet nu alles van Annerveenschekanaal, want de mevrouw was ook raadslid van de gemeente. Boeiend om te horen hoe die kleine dorpjes amper hun hoofd boven water kunnen houden. In dit dorp zitten 23 kinderen op het dorpschooltje en dat is er precies één te weinig. Dus gaat de school dicht. 

'Tja', zei mevrouw Brik en Brak, 'Er is niet veel aan te doen, Annerveenschekanaal is niet zo'n aktief dorp. s Ochtend gaat de file auto's het dorp uit, richtig stad, en overdag is het hier doodstil. 's Avonds komt de file terug, inclusief kinderen, her en der van scholen en kinderdagverblijven opgepikt. Er is niet veel betrokkenheid bij het dorpshuis en het dorpsschooltje helaas.'

Weer thuis, wacht een groot pakket.




De grootste doos staat nog op de stoep. Dit is wat ik besteld heb van het geld voor mijn 50e verjaardag. Morgen ga ik het uitpakken. En installeren! De tomatenkas voor de achtertuin!

En dit vond ik zo lief ... ik heb de kids tot in den treure opgevoed met 'niks verspillen' en ze worden soms helemaal zat van mij. En dan zie je dit ...




 .... een rietje in het bakje van de vaatwasser!! Hahaha ik denk dat de boodschap wel overgekomen is!


1 reacties:

Elisa zei

Een rietje in de vaatwasser, ik vind hem wel heel erg leuk :)